Over de Oekraïense crisis probeert Meloni een as te vormen met Starmer om Macrons idee voor EU-troepen te blokkeren
De zaak
De premier worstelt met ingewikkelde geopolitieke evenwichten: vandaag een top met Costa, zondag vliegt ze naar Londen. Maar ze wordt gekweld door rekeningen en de consensus van het echte land
Biljetten en bajonetten. Giorgia Meloni is op diplomatiek gebied in beweging na de stormachtige G7-bijeenkomst over Oekraïne. De agenda van de premier raakt steeds voller: vanochtend zal ze via een videoverbinding deelnemen aan de vergadering die is bijeengeroepen door de voorzitter van de Europese Raad, Antonio Costa, om van de Franse president Emmanuel Macron het verslag te horen van de ontmoeting van gisteren met Donald Trump. Zondag gaat hij naar Londen om de Britse premier Keir Starmer te ontmoeten. Terwijl er zoveel oorlog waait, maakt de premier zich zorgen over de hoge rekeningen. De Raad van Ministers die werd overgeslagen en uitgesteld tot vrijdag is exemplarisch. De maatregel – opgesteld door de minister van Economie Giancarlo Giorgetti – was niet bevredigend in de ogen van de premier, die verscheurd werd door buitenlands en binnenlands beleid en zich zorgen maakte over consensus over de handelingen die de Italianen werkelijk interesseren. In tegenstelling tot de oorlog die, zoals hij al een tijdje herhaalt, “de publieke opinie heeft vermoeid”. Stel je nu eens voor dat de kwestie actueel is geworden door het debat over het sturen van Italiaanse troepen ter ondersteuning van Zelensky. Dit zijn kwesties die met fluwelen handschoenen moeten worden aangepakt. Gisteren zei ondersecretaris Giovanbattista Fazzolari, bewaker van het Melonische werkwoord, zelfs dat Frankrijk al enige tijd voorstander is van het sturen van westerse troepen naar Oekraïne als interventiemacht na een vredesakkoord, maar dat Italië dat niet als de meest effectieve oplossing beschouwt. Volgens Fazzolari is er nooit eerder een internationale interventiemacht tussen twee legers van deze omvang geweest. Aan beide kanten bevinden zich meer dan een miljoen bewapende soldaten, "en ik zie niet precies hoe groot de interventiemacht tussen deze twee legers is". Een missie onder auspiciën van de VN, met inbegrip van de VS, zou een ander verhaal zijn. Hypotheses die Meloni en Tajani bespraken na de G7 tijdens een besloten top. Daarom vliegt de premier zondag naar Londen - samen met minister Guido Crosetto - om Starmer, de Britse premier en leider van de Labour-partij, te ontmoeten voor een top met EU-landen, bijeengeroepen door de Poolse premier Donald Tusk. Het is een kans om een Europese defensiebank nieuw leven in te blazen, maar ook, vanuit Meloni's perspectief, om de as met de Britse diplomatie te consolideren. Kortom, dit blokkeert Macrons doortastendheid met het idee dat Europa geen eigen initiatief kan nemen ten aanzien van Oekraïne. Elke missie in Oekraïne moet de militaire steun en dus de betrokkenheid van Trumpiaans Amerika hebben. Het is geen toeval dat Tajani nogmaals ja zegt tegen het sturen van troepen, maar alleen onder de paraplu van de VN. In de tussentijd moet Meloni nadenken over haar herpositionering op het Oude Continent (en haar omgang met het nieuwe Duitsland) ten opzichte van het Witte Huis. Een risicospel waar Italianen niet zo dol op zijn, omdat ze zich meer zorgen maken over de hoge rekeningen.
Meer over deze onderwerpen:
ilmanifesto
