Strengere aanpak van belastingkredieten. Giuli's decreten en producer Tozzi's j'accuse na de Kauffman-zaak.

Het is de dag waarop het Ministerie van Cultuur de documentatie over de belastingaftrek die Rexal Ford, alias Francis Kauffmann, de Amerikaanse regisseur die beschuldigd wordt van de twee moorden in Villa Pamphilj, aan het Openbaar Ministerie van Rome overhandigt . En het is ook de dag nadat minister van Cultuur Alessandro Giuli de nieuwe maatregelen met betrekking tot de belastingaftrek heeft toegelicht , maatregelen waaraan gisteren twee regiedecreten zijn toegevoegd die – voor zowel nationale als internationale producties – in de richting van verdere aanscherping gaan. Onder de producenten is Riccardo Tozzi van mening dat "de vreselijke zaak-Kauffmann zeker niet nodig was om te beseffen dat het net te los zat".

"We hadden al een tijdje door", zegt Tozzi, "dat het algemene plafond van de belastingaftrek steeds maar hoger werd, en we begrepen niet echt waarom . Kortom, we wisten dat – gezien het aantal films dat doorgaans wordt gemaakt en de tv-series die doorgaans worden gemaakt – de behoefte aan de belastingaftrek 'x' miljoen zou zijn. De afgelopen jaren bleken de beoordelingen echter onjuist, en wel met grote cijfers." Van daaruit, zegt Tozzi, worden drie "gebreken" geïdentificeerd: "Eerste gebrek: frauduleuze operaties en de wildgroei aan amateurinitiatieven. Tweede gebrek: de aanwezigheid van veel 'UFO's' in de lijst van films die toegang hebben tot de belastingaftrek, objecten die niet goed zijn geïdentificeerd. En ik generaliseer niet: het is niet zo dat een film omdat hij klein is, per se een UFO hoeft te zijn. Integendeel, er zijn kleine, zeer professionele films. Derde gebrek: in sommige gevallen een verrassende stijging van de budgetten. We hebben toen tegen het ministerie gezegd: we hebben meer controle nodig, we moeten begrijpen hoe we illegaliteit en niet-professionele initiatieven buiten de deur kunnen houden."

Het decreet dat Giuli voor Tozzi presenteerde, "is al een goede stap voorwaarts, maar we geloven dat er meer mogelijk zijn". Welke? "Er zijn twee financieringskanalen die de wet voorschrijft. Een van het industriële type, de belastingkrediet, en een van het culturele type, de selectieve fondsen. Fondsen die ongeveer tachtig miljoen euro bedragen. Geen klein bedrag. Hierbij moet het industriële kanaal volgens marktmechanismen functioneren. Als je een tv-serie wilt produceren, moet je een overeenkomst hebben met een nationale mediadienst. YouTube is niet voldoende. Als je een overeenkomst hebt met een nationale mediadienst - RAI, Mediaset, Netflix, Sky, om er maar een paar te noemen - is de operatie zeker professioneel, marktconform en correct. Een groot bedrijf bemoeit zich er niet mee. Voor de bioscoop zou je echter een deel van de filmkosten moeten laten financieren door een marktpartij: een distributeur, een tv-zender, een buitenlandse verkoper." Natuurlijke selectie? "Een marktdeelnemer", zegt Tozzi, "steekt geen geld in het maken van een nepfilm. Daarna zou er zomaar de verkeerde film kunnen ontstaan, de vergissing. Dat is iets anders dan een titel die nooit iemand, waar dan ook, zou kunnen interesseren."

Aan de culturele kant, voor eerste en tweede werken, moeilijke films en startups, zegt Tozzi: "De commissie neemt de verantwoordelijkheid voor selectieve fondsen, echte mensen. En er zijn controles: je moet de kopie aanleveren en die kopie wordt bekeken. Je kunt niet in alle gevallen en tegen elke prijs recht hebben op belastingkrediet." Tegen degenen die zich afvragen hoe een Kauffmann-zaak mogelijk was, antwoordt Tozzi dat het teruggaat tot de eerste jaren na de invoering van de maatregel. "We dachten aan grote buitenlandse producties: Mel Gibson die in Italië komt filmen, 'White Lotus' op Sicilië. Niemand had eraan gedacht dat zelfs kleine criminelen hier kunnen komen filmen. Maar het regiedecreet van gisteren gaat over deze zaken." Tot slot zou Tozzi in de lijst met te nemen maatregelen "een vorm van kostenbeheersing voor acteurs en regisseurs" opnemen. Het is niet verboden om hen welk bedrag dan ook te betalen, laat dat duidelijk zijn, maar de belastingkorting mag slechts een deel, een redelijk bedrag, dekken. En verder: ik ben het eens met mijn collega Pietro Valsecchi die, gisteren geïnterviewd door deze krant, zegt: zoals die de afgelopen jaren is toegepast, is de belastingkorting van 40 procent, het gevolg van Covid, echt te hoog." Tozzi raadt aan om op één punt voorzichtig te zijn: "Kleine filmmaatschappijen hebben moeite om krediet te krijgen. Als de belastingkorting te laat wordt uitbetaald of als er lange wachttijden zijn voordat de commissie groen licht geeft, blijft het kleine bedrijf lam." Om improvisatie en oplichting te voorkomen, wordt de oprichting van een beroepsregister overwogen. "Met Anica en Aba", zegt Tozzi, "willen we de professionele kenmerken van de producent, als bedrijf en als persoon, definiëren. We willen geen muren optrekken, maar een minimale garantie voor professionaliteit invoeren."

Meer over deze onderwerpen: