Formule 1: Christian Horner ontslagen door Red Bull: maak kennis met de voormalige koning van Milton Keynes

Christian Horner was de Zonnekoning van de moderne Formule 1. Of beter gezegd, een Zonnekoning met een Red Bull-hoodie en de glimlach van een goedzak die in werkelijkheid nooit echt goed was . Vandaag, na twintig jaar van triomfen, paleismanoeuvres en ironische uitspraken op Sky, is Horner met onmiddellijke ingang ontslagen bij Red Bull. Het is voorbij, het is voorbij, het is game over. Na zes constructeurstitels en acht coureurstitels, nadat hij Vettel naar de Olympus en Verstappen naar de dominantie had geleid, verlaat Horner het toneel. Hij laat een team achter in een technische crisis, interne verdeeldheid en het gevoel dat onder de glanzende vernis van trofeeën de rotzooi een punt van onherstelbare schade heeft bereikt.

Van karten naar de troon

Horner, geboren in 1973 als zoon van een ondernemer uit Warwickshire, had zijn sporen verdiend in de karting en de Formule 3000 voordat hij besefte dat zijn toekomst niet achter het stuur lag, maar achter een pitmuur. En dus, terwijl de rest van de paddock de gevestigde hiërarchieën van Ferrari en McLaren gadesloeg, bouwde hij – een twintigjarige met alleen maar ambitie – Arden, zijn juniorteam, op voordat hij in 2005 de jongste teambaasfunctie in de geschiedenis van de Formule 1 aanvaardde: die van Red Bull Racing. Niemand geloofde het. Toen kwamen de titels, de vliegende blikken op het podium, de records, de mediastrijd met Toto Wolff en het stiekeme gelach tijdens persconferenties.

Het schandaal rond intimidatie (en de stomende chats)

Maar er speelde meer onder de oppervlakte. Vorig jaar beschuldigde een Red Bull-medewerker hem van ongepast gedrag. Een intern onderzoek sprak hem vrij, maar de volgende dag belandden de chats – de beruchte "hot chats" – in de handen van de media, waardoor de affaire uitmondde in een extra aflevering van Drive to Survive. Horner ontkende het, verzette zich en verdedigde zich met de gebruikelijke spottende blik van iemand die de media beter dan wie dan ook in de paddock op afstand weet te houden. Toch begon er vanaf dat moment iets te kraken: een team dat niet meer wint, spanningen tussen Verstappen en zijn vader, het vertrek van Adrian Newey en aanhoudende geruchten over een Red Bull die klaar was om van huid te veranderen.

De dag van de herfst

En vandaag, 9 juli 2025, is het de herfst. Een nuchtere verklaring, slechts een paar regels: "Christian Horner verlaat Red Bull Racing met onmiddellijke ingang. We danken Christian voor zijn buitengewone bijdrage gedurende twee decennia van succes." En weg zijn ze, alsof je afscheid neemt van een medewerker die miljarden aan tv-rechten en sponsorgelden heeft binnengehaald. Geen woord over de reden. Maar het is voor iedereen duidelijk dat de afnemende prestaties – Red Bull staat nu vierde in het constructeurskampioenschap – in combinatie met een giftige omgeving en de eindeloze soapserie na het schandaal het onmogelijk hebben gemaakt om door te gaan.

De toekomst van Verstappen

En nu Max? De drievoudig wereldkampioen, die onder Horners hoede een legende bouwde, begint zich te oriënteren. Al tijdens de spanningen van 2024 had zijn vader Jos gesuggereerd dat Max zou kunnen vertrekken als de omgeving niet langer bij zijn ambities paste. Mercedes blijft aan de zijlijn, klaar om de kans te grijpen als het team uit Milton Keynes in een neerwaartse spiraal terecht zou komen. Ferrari blijft een romantische droom die op dit moment geen garantie biedt op de overwinning. Maar de echte vraag is: wil Verstappen bij Red Bull blijven zonder Horner, zonder Newey, zonder de stabiliteit die hem onoverwinnelijk maakte?

Omdat het lot van Horner en dat van Max altijd al nauw met elkaar verbonden zijn geweest, en de val van de Zonnekoning zijn meest briljante erfgenaam dreigt te sleuren. En voor de Formule 1 zou het een coureursmarkt kunnen openen die de grid dreigt te verstoren, de hiërarchie kan herschrijven en het gezicht van deze sport voorgoed kan veranderen.

Wat er overblijft van Horner

Zijn legende leeft voort, natuurlijk. De man die een energiedrankje transformeerde tot een oorlogsmachine die Maranello, Woking en Stuttgart op zijn kop kon zetten, leeft voort. De manager die de touwtjes bij de FIA ​​en Liberty Media in handen wist te houden, leeft voort, altijd met een glimlach voor de camera's en een brede schouder op kritieke momenten. De lange schaduw van een man die, toen hij de controle over de paddock verloor, alles zo snel zag afbrokkelen als een Red Bull-coureur tot een paar jaar geleden over de finishlijn in P1 zou komen, leeft ook voort.

Wat nu?

Het valt nog te bezien wat er met Horner gaat gebeuren. Keert hij terug? Gaat hij bij Mercedes werken, zoals sommigen al beweerden? Wordt hij Netflix-commentator en schrijft hij over de Formule 1 die hij zelf mede vorm heeft gegeven? Of transformeert hij tot zakenman, weg van de schijnwerpers die hij altijd al heeft weten te gebruiken en te manipuleren?

Eén ding is zeker: zonder Christian Horner verliest de Formule 1 een van haar meest iconische figuren. Maar de echte vraag is een andere: heeft de Formule 1 echt nog een Christian Horner nodig? Of is het tijd om een ​​tijdperk te beëindigen en verder te kijken, naar een paddock waar de macht niet langer berust bij degenen die de coureurs influisteren, maar bij degenen die weten hoe ze inclusieve, eerlijke en winnende teams moeten bouwen? Of misschien, simpeler gezegd, zelfs in de Formule 1 gaat uiteindelijk iedereen ten onder. Zelfs Christian Horner.