Giro d'Italia, Pedersens snelle wandeling van geloof

Op de weg die naar het heiligdom van Madonna di Monte Berico leidt, dat uitzicht biedt op Vicenza vanaf het zuiden, mag je niet omkeren. Loop met opgeheven hoofd en uw ogen gericht op de barokke gevel van de kerk. Pas toen u voldoende afstand had genomen om de beelden van Geloof en Hoop in het kozijn van de achterruit te zien, kon u zich omdraaien. En vanaf daar kunt u de stad rustig de berg af zien glijden, en de groene heuvels eromheen . Het was een waarschuwing. Hard werken en lijden in het leven vormen de toegangspoort tot het wonder van de Hemel.

Dat gold ook voor iedereen die op bedevaart naar het heiligdom ging.

Fietsen is minder genereus. De inspanning en het lijden van de klim naar het heiligdom van Madonna di Monte Berico hebben slechts één man voldoening en verwondering geschonken: Mads Pedersen . De Deen kwam als eerste over de finish, na een lange sprint bergopwaarts. Pedersen startte als eerste en won meteen drie meter. Wout van Aert maakte in de laatste honderd meter nog centimeters goed, maar kon de break-even niet halen.

Niemand kon het tempo van de Deen en de Belg bijhouden. Niet Egan Bernal die met nog bijna vijftig kilometer te gaan richting San Giovanni in Monte probeerde zijn teamgenoten in de war te brengen. Niet Juan Ayuso, Primoz Roglic of Richard Carapaz. Alleen Isaac Del Toro was in de buurt. De roze trui liep nog meer seconden uit op de andere kanshebbers op het symbool van voorrang. Nu ben ik 38” met Ayuso en 1'18” met Antonio Tiberi.

Uit solidariteit met de renners die de Giro d'Italia rijden, hebben we besloten om het verhaal van de etappes van de Giro d'Italia te vertellen door dezelfde inspanning te leveren als zij: één letter per meter hoogteverschil. Hieronder leest u het verhaal van de dertiende etappe, Rovigo-Vicenza, 180 kilometer en 1.600 meter hoogteverschil, in 1.600 tekens (inclusief spaties).

Meer over deze onderwerpen: