Nog een zondag vol crossmotoren

Op zondag vond de valpartij in de Giro d'Italia van 2025 plaats op 51 kilometer van de finish, op het onverharde weggedeelte van Serravalle . Lucas Hamilton van Ineos Grenadiers crashte, Tom Pidcock, Primoz Roglic en Juan Ayuso deden hetzelfde, de groep splitste zich, met Isaac Del Toro en drie mannen van Ineos Grenadiers aan kop. Zij stopten niet, integendeel, ze versnelden. Alleen Wout van Aert wist weer vooraan te komen. De Belg greep zijn kans schoon en deed dat door als eerste over de finish te komen. Daarmee bevrijdde hij zichzelf van de last van mislukte ambities die hem al maanden tegenhielden .

Fietsen door het Toscaanse landschap kan bevrijdend zijn en je tot jezelf laten komen dankzij de rust, het weinige verkeer en de grote hoeveelheid aan onvergetelijke landschappen.

Op zondag was het einde van de wereld tijdens de Giro d'Italia van 2025 echter al eerder begonnen, enkele honderden meters nadat de wielen van de renners het eerste stuk onverharde weg bereikten, de weg die San Giovanni d'Asso met Buonconvento verbond en via Pieve a Salti liep. Daar splitsten de 173 Giro-renners zich op in een onbekend aantal kleine groepjes en verspreidden zich langs de route.

Op zondag 25 mei 2025 zullen er nog veel meer lopers over de witte weg fietsen. Ook op zondag zullen ze verspreid worden, sommigen alleen, anderen in kleine groepjes. En zonder de haast om als eerste over de finish te komen, want dan wordt u de mogelijkheid ontnomen om te genieten van de schoonheid van wat er om u heen is . Wie op zondag 25 mei 2025 de onverharde weg van Pieve a Salti fietst, hoeft niet na te denken over een klassement. Hij kan alleen maar denken aan hoe lekker het voelt om op een fiets te trappen, zonder aan iets anders te hoeven denken dan aan het trappen op de fiets. Want wie op zondag 25 mei 2025 over die onverharde wegen fietst, doet dat tijdens de Eroica Montalcino 2025. Bij aankomst in Montalcino is er geen klassement, geen maximumtijd en geen roze trui om te veroveren. Alleen stalen fietsen die klinken door het grind dat uit de grond oprijst en zo nu en dan tegen het frame slaat; die in de zon schitteren met chroom ; waarin het geritsel van palmbomen en de stemmen van mensen resoneren. Die van meer dan tweeduizend liefhebbers. En het zullen stemmen zijn die verschillende talen spreken, de leden komen uit zesendertig landen, die elkaar misschien niet verstaan, maar die elkaar heel goed begrijpen. Want de fiets en wat je voelt tijdens het trappen is tenslotte een gemeenschappelijke taal. Gemeenschap van passies, en het is geen groot probleem dat de Giro d'Italia vergeten is dat Italië de onverharde wegen wilde asfalteren en hoe L'Eroica erin is geslaagd om deze te behouden.

Ruim tweeduizend mensen zonder haast, want als je fietst, hoort er geen haast te zijn. De profrenners hebben haast. Zij beklimmen zondag de Monte Grappa en trekken daarna richting het Asiago-plateau . Een heel ander verhaal, maar toch hetzelfde verhaal: het verhaal van fietsen.

Meer over deze onderwerpen: