Van senator en aanvoerder tot vijand op het veld: Calabrië-Milaan, waarom het zo slecht afliep

Davide Calabria is nog nooit in een stadion geweest waar Milan speelde zonder dat hij een rood-zwart logo droeg. Misschien toen hij 10 jaar oud was en ingeschreven stond bij Virtus Adrense, maar dat telt niet: het is een herinnering die niet meer bestaat. Calabria sloot zich in 2007 aan bij Milan en dacht waarschijnlijk dat het altijd zo zou blijven: Milan op het veld en hij als aanvoerder, alsof het zo had moeten zijn. Maar het lot heeft andere dingen te doen en dus… welkom bij deze vreemde Bologna-Milaan op donderdagavond: Davide Calabria tegen Milan. Ja, maar hoe is dat gebeurd? Hoe is de relatie tussen de club en haar aanvoerder stukgelopen?

Het uitblijven van een verlenging was de grote aanwijzing. Het contract van Calabria liep in juni 2025 af en de visioenen – van de club en zijn zaakwaarnemers – waren altijd ver weg. Er werd geen overeenstemming bereikt en al snel werd duidelijk dat er geen verdere pogingen zouden volgen. Simpel gezegd: Milan maakte een technische evaluatie en koos ervoor om verder te gaan zonder Davide Calabria. De zomer deed de rest.

Een jaar geleden besloot Milan dat ze een rechtsback wilden kopen en ze lieten hun oog vallen op Emerson Royal. In het voorjaar werden de eerste contacten gelegd en op 12 augustus werd het persbericht over de aankoop verstuurd: Milan had er een nieuwe starter bij. Calabria dacht aanvankelijk dat hij het zou uitspelen – hij had immers al eerder duels gewonnen – maar al snel verloor hij zijn shirt en aanvoerdersband. Hij speelde de eerste twee wedstrijden van het kampioenschap, maar raakte daarna geblesseerd en in oktober was hij betrokken bij het onderzoek naar de tribunes van San Siro, wat hem zeker niet heeft geholpen om bij Milan te blijven.

Calabrië speelde weinig tussen de herfst en de winter en Gene Gnocchi zei medio december namens iedereen: “Calabria laat stoom af met Fonseca: 'Nu bij Milan ben ik net zo gewend als Jalisse bij Sanremo'”. Zoals altijd goed. In de tussentijd had Fonseca de vreemde formule van een roulerende aanvoerder bedacht – een beetje Theo, soms Leao, misschien Tomori… – en toen Conceiçao arriveerde, werd de aanvoerdersband definitief doorgegeven aan Mike Maignan. Nog een symbool voor het einde van een relatie.

Conceiçao symboliseert het punt waarop er geen weg terug meer is. Op vrijdag 24 januari bezocht Calabria een concert van Lazza. Conceiçao was daar niet blij mee, maar twee dagen later, op zondag om 12.30 uur, stuurde hij hem als basisspeler het veld op tegen Parma in San Siro. Toen hij 13 minuten voor tijd werd gewisseld, schopte Calabria tegen een fles en liet vervolgens stoom af op de bank. Hij wilde niet naar buiten en deed niets om het te verbergen. Ongelooflijk genoeg ging Conceiçao hem na het laatste fluitsignaal achterna en het zou tot een fysiek treffen zijn gekomen als de verstandige Siranama Dembélé niet was tussenbeide gekomen . Kom op, het is voorbij. Bologna begrijpt dat dit een kans is en roept op. En Calabria, die tot 20 januari dacht dat hij bij Milan zou blijven tot zijn contract afliep, ging akkoord. Vervolgens merkte hij op: “ Milaan verlaten was de juiste keuze voor alle partijen , en ik zeg dit zonder in details te willen treden. Het was natuurlijk een droevig afscheid." En nogmaals: “Na 18 jaar is het alsof je je vrouw verlaat, het is moeilijk voor mij. Daar (in Milaan) waren er wat vervelende situaties ontstaan, hier ben ik al blij dat ik een gezonde omgeving heb gevonden, met een superpositieve energie die ik de laatste tijd misschien wel gemist heb. Bedachtzaamheid? Ik wil er niet meer over praten…”. Je zou kunnen zeggen dat het slecht afliep, met een breuk tussen de club en de trainer: deels vanwege de onverenigbaarheid van de personages, deels vanwege technische overwegingen. Op de laatste dag, toen hij Milanello verliet, huilde Davide Calabria omdat hij dacht aan een leven dat zou eindigen. Deze keer zal hij over de vleugel rennen, Conceiçao voorgaan en misschien zelfs begroeten. Nee, het is niet het moment om te huilen.