Virtus Bologna's Scudetto is de overwinning van mannen op geld

Over hetzelfde onderwerp:

Uiteindelijk ging het basketbalkampioenschap naar degene die het beste team kon samenstellen, niet naar degene die aanzienlijk meer geld uitgaf dan de anderen. Het was de overwinning van mannen tegen die van geld . Het succes van het Virtus-model tegen het Milan-model, dat na drie kampioenschappen op rij de finale niet eens haalde en een mislukt seizoen afsloot met een daverende nederlaag. Veel beter was het Germani Brescia van de voormalige Poeta, ook al verloren ze Ndour na de eerste wedstrijd van de finale, toen ze in Bologna bijna de hemel raakten, en moesten ze het opnemen tegen een onverzettelijk geworden Virtus. Hulde aan Germani en haar project, hoe het ook eindigde, haar seizoen was een succes .

Virtus, dat aan zijn 17e kampioenschap in zijn geschiedenis bezig was, had een extra motivatie om de titel al in de derde wedstrijd mee naar huis te nemen. Achille Polonara, die zichzelf ooit de Pupazzo noemde en in oktober 2023 al één gevecht in zijn leven had gewonnen tegen een teelbaltumor, had hem vanuit zijn ziekenhuisbed, waar hij vecht tegen myeloïde leukemie, uitgenodigd. Zijn teamgenoten kwamen tijdens de warming-up in zijn shirt het veld op, speelden een van de beste wedstrijden van het seizoen voor hem en trokken vervolgens rugnummer 33 weer aan om de trofee in ontvangst te nemen. Achille maakte via een videogesprek contact vanuit zijn bed in het Sant'Orsola Malpighi-ziekenhuis in Bologna .

En dan te bedenken dat Virtus in maart in Belgrado was gezonken met een verlies van 36 punten in de Euroleague, het dieptepunt van een seizoen dat in Europa was begonnen met zes nederlagen in zeven wedstrijden, wat leidde tot het ontslag van Luca Banchi. Het leek een gemarkeerd seizoen, ook besmet door de bedrijfsveranderingen die het hele bedrijf weer in handen van Massimo Zanetti hebben gebracht, die nog steeds op zoek is naar ambitieuze reisgenoten om Virtus te laten leven waar het verdient. Nu is het tijd om een ​​selectie te verjongen die kostbare minuten heeft gekregen van grote oude mannen als Marco Belinelli en Daniel Hackett. De man die erin slaagde de groep te herenigen en de teamsterkte naar voren te brengen, was Dusko Ivanovic , de Montenegrijnse coach, met zijn negende kampioenschap in Europa na die in Zwitserland, Frankrijk en Spanje.

Zijn Virtus is er al vaker geweest dan hier. Het won de reguliere competitie in de verlenging van de laatste wedstrijd, het kwam weer op tegen Venetië, het herpakte zich na het succes van Milan in wedstrijd 2, het voltooide het werk door terug te komen van een uitwijkend Brescia in de eerste wedstrijd van de laatste reeks. Het heeft de situatie altijd weer kunnen omkeren, het heeft altijd de juiste energie gevonden om er weer bovenop te komen. Het heeft zich vastgeklampt aan zijn beste man, Toko Shenghelia, iemand die in januari was gestopt met een maagzweer en in de eerste ronde van de play-offs met een hersenschudding naar de pits moest. Hij sleepte zijn teamgenoten mee en haalde er telkens de energie uit die nodig was. Nu gaat hij naar Barcelona, ​​omdat Zanetti het zich niet meer kan veroorloven. Marco Belinelli vertrekt ook, maar richting een welverdiend pensioen, iemand die na de NBA-glorie zijn hart kon laten leiden en terugkeerde naar Bologna om een ​​carrière die zijn dromen als jongen overtrof, in stijl af te sluiten. Er zijn veel verhalen in deze kampioensfinale die een einde maken aan een tijdperk van Virtus dat nu voorbestemd is om zich op jonge mensen te richten , hopelijk zonder de strijdlust en Italiaanse geest te verliezen die het in die jaren heeft geleid. Het sterke punt was de kracht van de groep, die harde kern van Italianen waar alles omheen was gebouwd. Uiteindelijk winnen voor Achille was zowel een wens als een plicht. Nu is het aan hem, de eeuwige strijder, om het mooiste einde van dit verhaal te schrijven en zijn zwaarste strijd om in leven te blijven te winnen. "Ik hou van je, broer, je was de hele wedstrijd bij ons," riep Hackett hem toe aan de telefoon . Geen woord dat zomaar gezegd werd, want in die Virtus die met indrukwekkende brutaliteit de derde wedstrijd van de finale domineerde, stond er echt een zesde man op het veld. Kom op Achi, de wereld staat aan je zijde.

Meer over deze onderwerpen: