De eerste kunstmatige zonsverduistering

De eerste kunstmatige zonsverduistering is een feit. De Proba-3- missie van de Europese Ruimtevaartorganisatie ESA slaagde erin twee satellieten perfect te positioneren op een afstand van 150 meter van elkaar: één van de twee bedekte de zonneschijf en maakte zo een zonsverduistering , die de andere satelliet fotografeerde . De beelden zullen ons in staat stellen om het buitenste deel van de zonneatmosfeer, de corona van de zon , gedetailleerd te bestuderen . Deze is nog weinig bekend omdat de mogelijkheden om deze te observeren tot nu toe overeenkwamen met natuurlijke zonsverduisteringen. "Het is spannend om te zien hoe deze prachtige beelden onze technologieën valideren in wat nu 's werelds eerste missie is met precisieformatievluchten ", aldus Dietmar Pilz, directeur Technologie, Engineering en Kwaliteit van ESA.

Proba-3, gelanceerd op 5 december 2024 , is een missie die is ontworpen om de haalbaarheid aan te tonen van het bestuderen van de zon, met name de corona, met een innovatieve en zeer complexe methode, namelijk door middel van kunstmatige eclipsen. Proba-3 bestaat in feite uit twee satellieten, één genaamd Occultator , met een diameter van 1,4 meter, die tot doel heeft de zonneschijf te bedekken en zo een kegel van schaduw te produceren; de andere, genaamd Coronagraph , kan zich perfect uitlijnen achter de occultator op een afstand van 150 meter, met een foutmarge van minder dan een millimeter, en de zon fotograferen.

'verduisterd'.

Deze methode wordt al eeuwenlang gebruikt om de buitenste lagen van de zon te bestuderen, om de atmosfeer ervan te bekijken door het meest intense licht te elimineren. Het is echter uiterst complex om deze in de ruimte na te bootsen. Een lastige manoeuvre, die onafhankelijk van elkaar werd uitgevoerd, en die de twee satellieten sinds maart al meerdere keren hebben herhaald.

De onlangs gepubliceerde beelden zijn gemaakt tussen 23 en 25 maart met behulp van drie instrumenten aan boord, ontworpen om verschijnselen te detecteren die moeilijk direct waarneembaar zijn, zoals de zonnewind, de continue stroom materie die door de zon de ruimte in wordt geslingerd, of de zogenaamde coronale massa-ejecties, oftewel zonne-explosies. Allemaal verschijnselen die spectaculair poollicht kunnen veroorzaken, maar ook een ernstige bedreiging vormen voor satellietcommunicatie, energietransmissie en navigatiesystemen op aarde.