Het universum als simulatie, de spion zou in de zwaartekracht zijn

Zwaartekracht zou een aanwijzing kunnen zijn dat het heelal waarin we leven een gigantische computersimulatie is, stelt natuurkundige Melvin Vopson van de Universiteit van Portsmouth in het Verenigd Koninkrijk in een nieuw onderzoek gepubliceerd in het tijdschrift AIP Advances. Het onderzoek lijkt de suggestieve hypothese te ondersteunen die al lang is besproken en zelfs door Elon Musk is gesteund.

"Mijn resultaten in dit onderzoek komen overeen met het idee dat het universum mogelijk functioneert als een gigantische computer, of dat onze realiteit een gesimuleerde constructie is. Net zoals computers proberen ruimte te besparen en efficiënter te werken, zou het universum hetzelfde kunnen doen . Het is een nieuwe manier van denken over zwaartekracht: niet alleen als aantrekkingskracht, maar als iets dat gebeurt wanneer het universum probeert georganiseerd te blijven."

In een eerder onderzoek betoogde Vopson al dat informatie massa heeft en dat alle elementaire deeltjes in het heelal informatie over zichzelf opslaan, net zoals biologische cellen DNA hebben. Deze elementaire deeltjes zijn de kleinst mogelijke eenheden van materie, net zoals bits de kleinste eenheden van digitale informatie zijn. En deze deeltjes , zo veronderstelt Vopson, kunnen worden georganiseerd in pixels , of celachtige afdelingen in de ruimtetijd die, net als een bit, een waarde van 1 of 0 kunnen registreren, afhankelijk van of de pixel materie bevat of niet.

Volgens het nieuwe artikel van Vopson kan zwaartekracht worden beschouwd als een indicator van de pixelverdeling van materie in het heelal. Wanneer meerdere deeltjes in dezelfde pixel terechtkomen, smelten ze samen, zodat elke pixel slechts één object bevat ," merkt Vopson op. "Dit activeert de aantrekkingskracht vanwege de regels die in het computersysteem zijn vastgelegd, die vereisen dat de informatie-inhoud wordt geminimaliseerd en, bij uitbreiding, het rekenvermogen wordt verminderd. Simpel gezegd is het veel efficiënter om de positie en het momentum van één enkel object in de ruimte te volgen en te berekenen dan van meerdere objecten. Het lijkt er dus op dat zwaartekracht gewoon een ander optimalisatiemechanisme is in een rekenproces dat de rol heeft om informatie te comprimeren . Volgens deze analogie is de pixel het Zip-bestand, terwijl zwaartekracht de samendrukkende kracht is die de hoeveelheid ruimte die het inneemt optimaliseert.