Aznar, Trump en de PP's ontsnapping naar Vox
Afgelopen maandag gaf Stichting FAES Vox een schop onder haar kont, wat de laatste tijd veel op sociale media wordt besproken. De denktank van voormalig premier José María Aznar publiceerde een redactioneel artikel dat ondanks de beknoptheid (twee alinea's) niet aan kracht ontbrak. Dit was slechts een fragment: “Het lijkt niet erg patriottisch,” zei de organisatie die dicht bij de PP staat, om de “overwinning van een KGB-kolonel” te steunen. “Het verwarren van Poetins Rusland – een maffia-achtige kleptocratie – met de vervulling van de beloften van Fatima is net zo schilderachtig als het toevertrouwen van de cliënt van Stormy Daniels met het herstel van de traditionele moraal,” voegde hij toe. Enorm.
In de brief wordt afgerekend met zowel Santiago Abascal als Donald Trump. Speciale vermelding verdient Aznar, een erkend Europeaan en Atlanticus, die brak met de nieuwe Amerikaanse regering. Dit is niet het eerste redactioneel artikel dat FAES kritisch aan het Trumpisme wijdt. Na de verkiezingsuitslagen in november zei hij: “Het is geen goed nieuws, noch voor Spanje, noch voor de Europese Unie als geheel, noch voor de NAVO, dat het succes van het discours dat Trump belichaamt, succesvol is: een populisme dat is gekruid met protectionistische, isolationistische benaderingen en onmatigde houdingen die op een gegeven moment het punt bereikten van openlijke institutionele uitdaging, en die niets meer en niets minder aanmoedigden dan een aanval op het Capitool.” Conclusie: Aznar wil niets met Trump te maken hebben.
Lees ook Faes valt Vox aan omdat het Trumps tarieven steunt en "Stormy Daniels' cliënt" vertrouwt Christina Sen
Ook opmerkelijk is de FAES-recensie van Abascal. Het lijkt erop dat Aznar Feijóo de weg wijst en hem duidelijk maakt dat Vox geen prettig gezelschap is. Hij zegt hem dat hij van dit feest weg moet blijven. De goede verstandhouding met een voormalige president die ooit de proloog schreef voor een boek van Abascal met de titel 'De farce van zelfbeschikking' is voorbij. Voor Aznar werd Abascal “een jongeman van kwaliteit”, vooral gezien de harde realiteit die hij meemaakte in Baskenland tijdens de zwaarste periode van ETA.
Maar de goede verstandhouding tussen Aznar en Abascal explodeerde na de opkomst van Vox bij de Andalusische verkiezingen van 2018. Dat was het einde van 'fair play'. Kritische berichten richting Casado's PP begonnen uit Vox te komen: "lafhartige kleine rechtervleugel" of "blauwe windvaan" waren enkele van de scheldwoorden. Op een dag explodeerde Aznar. "Niemand noemt mij in mijn gezicht een lafaard, omdat ze mijn blik niet kunnen verdragen," antwoordde hij.
Het commentaar van FAES deze week belicht de scheiding tussen de twee Spaanse rechtse partijen. Vox surft mee op de Trump-golf en heeft onlangs de publieke steun van Elon Musk gekregen. Het antwoord aan Aznar was: ‘doe het alsjeblieft in de doofpot’, vergezeld van een oude foto van de voormalige president met Poetin.
Bedek jezelf alsjeblieft! https://t.co/9nSZFD92Nq pic.twitter.com/aGPDWAvBnP
— Santiago Abascal 🇪🇸 (@Santi_ABASCAL) 24 februari 2025
De PP had andere formules kunnen kiezen om de scheiding tussen haar nationale leiderschap en dat van Vox te bezegelen (op lagere niveaus zijn de relaties niet verstoord). Hij had opnieuw een beroep kunnen doen op Esteban González Pons. Het zou zijn secretaris-generaal Cuca Gamarra of parlementswoordvoerder Miguel Tellado kunnen zijn geweest. Feijóo had zelf degene kunnen zijn die deze relatie beëindigde. Maar het was Aznar, de man die, vanwege zijn manier van politiek begrijpen, het dichtst bij de Vox van een paar jaar geleden zou kunnen staan.
Aznars waarschuwing moet laten zien dat de PP geen concessies zal doen aan bepaalde uitgangspunten. Daarmee zou de vlucht van potentiële kiezers naar Vox kunnen worden tegengegaan. Uit de laatste CIS-peiling van februari bleek dat er sprake is van een neutrale balans in de overdracht tussen de ene partij en de andere. Maar de alarmbellen gaan rinkelen, want in januari (op basis van ruwe gegevens van de openbare opiniepeiler, niet gemanipuleerd) gaf maar liefst 12,5% van de PP-kiezers aan dat ze op Vox zouden stemmen. De theorie van de deken is hier van toepassing: als je hem van bovenaf naar je toe trekt, komen je voeten bloot te liggen.
Het grote dilemma van de PP is al jaren hetzelfde: hoe om te gaan met Vox als deze partij geen absolute meerderheid behaalt. Het overkwam de PSOE met Podemos en het overkomt Génova elke dag. Het is de grote X in de vergelijking, want als Feijóo Moncloa wil bereiken, wijst alles erop dat hij zich verstaanbaar zal moeten maken voor Abascal, zelfs als dat voor beiden zwaar is.
lavanguardia
