Economische groei 2025: Wie weet wat de toekomst brengt? Laten we het proberen met wetenschap en data

Onlangs heeft de Bank of Mexico haar economische groeiprognose voor 2025 bijgesteld. Jazeker: deze ging van een optimistische 1,2% naar een schuchtere 0,6%. Wat is daar gebeurd? Is ons kaartenhuis ingestort? In hun publicatie van het “ Kwartaalrapport oktober-december 2024 ”, gepubliceerd op 19 februari 2025, vermelden ze de aanpassing van de verandering in de prognose als gevolg van de vertraging van de wereldeconomie , evenals interne, economische onzekerheid en druk op de inflatie . In deze publicatie worden de coëfficiënten die ons in staat stellen te weten welke impact een beweging van de door hen relevante variabelen op de groeiverwachting zou hebben, niet openbaar gemaakt. Zonder de Bank van Mexico te overschaduwen, kunnen we in ieder geval zeggen dat we geen geheimen hebben en dat we de taak op ons hebben genomen om ons eigen model te creëren.

Om te begrijpen wat er in 2025 met de economische groei zal gebeuren, hebben we een econometrisch model opgesteld. En het is niet zo saai als het klinkt. Het is eigenlijk een deftige manier om te zeggen dat we proberen te zien hoe verschillende factoren in de economie zich tot elkaar verhouden. En om het nog interessanter te maken, hebben we een aantal zaken weggelaten (zoals de rente en de wisselkoers), omdat we al wisten dat ze een indirecte invloed hebben, maar we wilden ons leven niet ingewikkelder maken. Het is net als wanneer je een pizza wilt maken, maar je besluit er geen ananas op te doen omdat je weet dat het alleen maar ruzie gaat veroorzaken.

De eerste ster in ons model is de particuliere consumptie: dit is de grote motor van elke economie. Het is net als de brandstof in de auto. Als mensen dingen kopen, produceren bedrijven meer en herstelt de economie . Volgens de beroemde econoom John Maynard Keynes hangt consumptie nauw samen met het besteedbaar inkomen. Keynes betoogde in zijn “General Theory of Employment, Interest and Money” (1936) dat de uitgaven van huishoudens toenemen naarmate ze meer geld tot hun beschikking hebben en dat dit essentieel is om de economie een impuls te geven. In Mexico, waar de particuliere consumptie meer dan 60% van het bruto binnenlands product ( BBP ) vertegenwoordigt, is dit een belangrijke factor. Als de consumptie van huishoudens daalt, daalt ook de economie. Ik wil je niet ongerust maken, maar als huishoudens in Mexico niet uitgeven, verkopen bedrijven hun huizen niet , groeien de banen niet en gaat het land niet vooruit.

Investeringen vormen het volgende puzzelstukje. Hier hebben we het over kapitaalaccumulatie , een van de fundamentele pijlers van economische groei op de lange termijn, volgens het Solow-groeimodel (1956). Dit model legt uit dat economische groei afhankelijk is van drie factoren: kapitaalaccumulatie (investeringen), technologische vooruitgang en groei van de beroepsbevolking. In het geval van Mexico zijn investeringen traditioneel volatiel geweest, beïnvloed door zowel interne factoren (zoals het vertrouwen van het bedrijfsleven en het politieke klimaat) als externe factoren (de relatie met de Verenigde Staten en de wereldwijde situatie). In onzekere tijden, zoals we die de afgelopen jaren hebben meegemaakt, stellen ondernemers hun investeringsprojecten vaak uit. En minder investeringen betekent natuurlijk minder werkgelegenheid, minder infrastructuur en minder vooruitgang.

Netto-export is essentieel in een open economie als Mexico. Volgens de logica van David Ricardo's theorie van het comparatief voordeel (1817) zouden landen zich moeten specialiseren in het produceren van de producten waar ze het beste in zijn en handel moeten drijven met andere landen om de producten te verkrijgen die ze niet efficiënt produceren . In Mexico vertegenwoordigt de export een aanzienlijk deel van het BBP, vooral de verkoop aan de Verenigde Staten, de belangrijkste handelspartner van het land. Als de export toeneemt, profiteert het land; Als ze dalen, heeft dat gevolgen voor de economie . De relatie met de VS is van cruciaal belang, aangezien wijzigingen in het handelsbeleid of de tarieven grote gevolgen voor Mexico kunnen hebben. Een verhoging van de tarieven, momenteel het belangrijkste onderwerp van onderhandelingen tussen de twee landen, zou er bijvoorbeeld toe kunnen leiden dat Mexicaanse producten duurder worden op de Amerikaanse markt en dat de export afneemt.

Hoe zit het met inflatie ? Inflatie is een luidruchtig concept dat overal in de economie doordringt. Op theoretisch niveau vertelt de Phillipscurve ons dat er een omgekeerde relatie bestaat tussen inflatie en werkloosheid : als de inflatie stijgt, daalt de werkloosheid doorgaans, maar dit is niet altijd het geval. In Mexico is het van groot belang om de inflatie onder controle te houden. Als de prijzen te sterk stijgen, heeft dat gevolgen voor de koopkracht van consumenten. Hierdoor daalt de consumptie, wat negatief is voor de groei. Met andere woorden: als de prijzen zo hoog oplopen dat ze niet meer te controleren zijn, kan uw kopje koffie 's ochtends wel twee keer zo duur zijn. En dat wil niemand. Inflatie heeft ook gevolgen voor bedrijven doordat de productiekosten stijgen en dit kan leiden tot een economische vertraging.

Ten slotte zijn overheidsuitgaven de laatste belangrijke variabele. Volgens de Kaynesiaanse theorie zijn overheidsuitgaven essentieel in tijden van economische vertraging. De overheid kan ingrijpen en de totale vraag stimuleren door middel van investeringen in infrastructuur , subsidies of ondersteuningsprogramma's. In een land als Mexico, waar veel informele werkgelegenheid is en de economie grotendeels afhankelijk is van mondiale cycli, speelt de overheid een essentiële anticyclische rol. In moeilijke tijden, als de overheid bezuinigt op de uitgaven , wankelt de economie; Als u meer uitgeeft, kunt u de economie weer op gang brengen, althans tijdelijk.

Nadat we alle berekeningen hadden uitgevoerd, zonder er al te veel over na te denken, werden de volgende resultaten gepresenteerd:

BBP = 12,23 + 0,85 CP + 0,67 Inv + 0,45 ExpN - 0,23 Inf + 0,38 G + u

CP = Privéconsumptie

Inv=Investering

ExpN= Netto-export

Inf = Inflatie

G= Overheidsuitgaven

Dit vertelt ons dat de particuliere consumptie en investeringen de macro-economische variabelen zijn met de grootste invloed op de Mexicaanse economie . Als die twee bewegen, beweegt de economie ook. Aan de andere kant is inflatie, vanwege de negatieve coëfficiënt, niet de meest welkome gast op het feest. De belangrijkste taak van de Bank van Mexico is dan ook om hiermee om te gaan via de rente en andere relevante maatregelen om de inflatie te beheersen.

Met al deze cijfers durven we twee mogelijke scenario's voor 2025 te voorspellen:

Optimistisch scenario : Hier volgen consumptie en investeringen een gematigd pad, blijft de inflatie onder controle, verlopen de onderhandelingen met Trump gunstig, worden er niet op alle producten tarieven ingevoerd en geeft de overheid voldoende uit om de economie te helpen. De verwachte groei zou 0,92% bedragen. Het is niet het beste vooruitzicht, maar de economie stort tenminste niet in. Het is alsof je een bewolkte dag hebt, maar dan zonder regen.

Pessimistisch scenario : Als de onderhandelingen met Trump moeizaam verlopen en er tarieven worden geheven en daardoor de export daalt, dan dalen de investeringen en doet de overheid niet veel om te helpen (ze verlaagt haar uitgaven). Het BBP zou kunnen dalen tot -0,21%, wat zou leiden tot een recessie. Het is net als wanneer je beseft dat de batterij van je mobiele telefoon leeg is en er geen stopcontacten in de buurt zijn. Alles gaat mis en je weet niet wat je moet doen.

Wat mij betreft is het duidelijk dat de economische groei in Mexico in 2025 vooral zal afhangen van hoe wij ons als consument gedragen, hoeveel productieve investeringen bedrijven doen, hoe de overheid reageert op onderhandelingen over handelsbeleid, hoe zij haar uitgaven beheert en of de inflatie binnen coherente parameters blijft. Hoewel het bij het voorstellen van een model mogelijk is om te observeren welke variabelen de grootste impact hebben en hoe deze aangepast kunnen worden om de economie te ondersteunen, kan het resultaat of de efficiëntie van het model in de loop van de tijd worden waargenomen.