Inspecteur: 3 decennia Mexicaanse ska; Een bitter afscheid? Echt niet!

Vóór de tournees, de albums , de volle concerten en de interviews was Inspector slechts een groep vrienden uit Monterrey, een willekeurige middag, en de jeugdige impuls om lawaai te maken. Geen methode, geen plan, geen berekening . Alleen de wens om te spelen , te improviseren, plezier te hebben . Soms beginnen geweldige projecten niet als zodanig: ze verschijnen als een grap die een gewoonte wordt en uiteindelijk het lot bepaalt.

De band begon als een feestje onder vrienden. Een paar biertjes, een gek instrument, en iedereen deed mee. De een zei dan: 'Kom op, zing een stukje.' Een ander pakte de gitaar en zong een regel. Zo zijn we begonnen. Destijds dachten we niet dat dit een levensstijl zou worden," vertelt Big Javy, de zanger van de band, aan Excélsior.

WIJ RADEN AAN: Allison Speaks Out: Muziek als instrument voor verzet en transformatie

Maar er kwam een ​​keerpunt . Een moment waarop het feest niet langer alleen dat was . Het was toen ze voor het eerst voor een echt publiek speelden, toen de nummers niet langer alleen van hen waren , maar ook impact op anderen begonnen te hebben .

"We merkten dat mensen het leuk vonden wat we deden. Ik kwam bij de band en er waren vijf nummers. Ik begon ze te zingen en mensen reageerden, reageerden. Ik bleef. En dat was 30 jaar geleden, man," herinnert hij zich.

Het pad was echter niet altijd omhoog . Tussen de podia en het applaus door waren er ook momenten van stilte , momenten waarop de muziek onvoldoende leek om ze in stand te houden. Een voorbeeld hiervan was in 2009 , toen de Mexicaanse muziekindustrie een van haar ergste crises doormaakte.

Dat was een heel moeilijke tijd. Mensen gingen niet meer naar concerten, ze kochten geen platen, er was geen ruimte om te spelen. Ik sprak met de band en zei: 'Ik denk dat het tijd is om met pensioen te gaan.' Ik vertelde ze dat ik toch zou vertrekken en dat ze door konden gaan als ze wilden. Maar ze zeiden: 'We gaan gewoon nog één album opnemen.' En dat album was Ska a la Carta . Voor mij was het de moeilijkste beslissing van mijn leven: doorgaan of me aan iets anders wijden. Ik zette alles op alles om door te gaan. En het was de beste beslissing," zegt Big Javi.

Dat album redde hen niet alleen, het katapulteerde hen . Het markeerde het begin van een nieuw tijdperk voor Inspector. Ze toerden opnieuw en vonden een nieuw publiek – diverser, breder en bovenal loyaler.

Door de jaren heen hebben we manieren gevonden om onze muziek bij mensen te laten resoneren. Dat is van generatie op generatie doorgegeven. Nu hebben we een divers publiek.

"Er zijn mensen die naar regionale Mexicaanse muziek, pop, rock luisteren, en ook naar Inspector. Dat heeft ons enorm geholpen om te groeien, zelfs internationaal", legt de artiest uit.

ALLES HEEFT EEN PRIJS

Maar professionele groei ging gepaard met persoonlijke verliezen . Inspecteur zijn was geen baan; het was een toewijding die meer vergde dan tijd. Het vergde een leven.

Het moeilijkste was vanaf het begin dat we niet van muziek konden leven. We hadden banen en raakten ze steeds weer kwijt. Ik heb daardoor twee scheidingen meegemaakt. Je steekt niet evenveel toewijding in een relatie. Je mist verjaardagen, feestjes, vrienden... een heleboel dingen die nooit meer terugkomen. Daar leer je mee leven. Nu reis ik bijvoorbeeld met mijn vrouw. Ik heb veel fouten gemaakt en ik wil geen nieuwe scheiding. Ik zei tegen mezelf: 'Ik kan haar maar beter meenemen.' En dat is wat we doen," beschrijft hij.

De slijtage was niet alleen emotioneel , maar betekende ook dat ze zich moesten aanpassen aan een veranderende sector , aan nieuwe processen en in een ander tempo. Maar ze wisten hoe ze dat moesten doen zonder de essentie uit het oog te verliezen.

Vroeger duurde het opnemen van een nummer twee of drie dagen. Nu kun je er drie in één dag opnemen. Technologie maakt het veel gemakkelijker. Maar bij Inspector proberen we het zo natuurlijk mogelijk te houden. We gebruiken technologie niet te veel, want het belangrijkste is om het over te brengen. Mensen merken het wanneer iets zielloos is gedaan. En ze merken ook wanneer iets echt gevoeld wordt. En dat is waar we naar streven: het voelen.

Nu ze hun 30-jarig jubileum vieren , doen ze dat met een nieuw album: Snakes and Ladders , een titel die zowel een metafoor als een spiegel is. Opstaan, vallen, weer opstaan ​​– dat is iets wat Inspector, net als elke andere band , ook heeft meegemaakt.

De titel zegt het al. Zo is deze reis. Soms ben je goed, soms ben je slecht. De nummers weerspiegelen het moment waarop we leven. Het alledaagse, het echte. Er is geen fictie, er is een herinnering aan alles wat we hebben meegemaakt, en die leggen we daar vast," legt hij uit, terwijl hij aan een biertje nipt.

Maar als er iets is dat Inspector, naast het ritme, staande houdt , is het wel de ideologie. Ska is voor hen niet alleen muziek . Het is identiteit . Deze boodschap krijgt nog meer kracht in een wereld waar haatzaaien steeds normaler lijkt te worden.

Ska is het belangrijkste genre dat racisme bestrijdt. Het is het enige genre dat die boodschap van eenheid uitdraagt. Het strijdt tegen alle wreedheden in de wereld. Daarom doen we het met zoveel trots. Daarom dragen we met respect de vlag van Free SKA America.

Wanneer ze op 21 juni in de Arena van Mexico-Stad worden verwelkomd, zal het niet alleen een feest van liedjes zijn, maar ook de bevestiging dat er 30 jaar later nog steeds geluiden bestaan ​​die niet verouderen omdat ze nooit in de mode zijn geweest.

BEKIJK HIER HET LAATSTE NIEUWS

*mcam