Helpt sporten echt om langer te leven? Een tweelingstudie stelt de directe relatie ter discussie

Lichamelijke activiteit wordt al lang gezien als een belangrijke factor voor het verlengen van het leven en het verminderen van de sterfte , maar volgens Finse onderzoekers is dit verband wellicht zwakker dan eerder werd gedacht, vooral wanneer rekening wordt gehouden met genetische invloeden. Het onderzoek , dat in januari werd gepubliceerd in het European Journal of Epidemiology , keek naar 22.750 tweelingparen geboren vóór 1958 en concludeerde dat het voldoen aan de aanbevelingen van de WHO (150-300 minuten matige of 75-150 minuten intensieve activiteit per week) geen significant verschil maakte in de sterfte op de lange termijn.

"Zelfs bij tweelingen die gedurende een periode van 15 jaar aan deze fysieke activiteitsniveaus voldeden, werd geen statistisch significant verschil in sterftecijfers waargenomen in vergelijking met hun minder actieve tweelingpartners", legt Elina Sillampää, onderzoeker aan de Universiteit van Jyväskylä, uit.

fysieke activiteit3.jpg

Fysieke activiteit wordt al lang gezien als een belangrijke factor voor het verlengen van het leven en het verminderen van de sterfte. Volgens Finse onderzoekers is dit verband echter minder sterk dan eerder werd gedacht.

Web

De meeste eerdere onderzoeken associëren regelmatige lichaamsbeweging met een lagere sterfte. Uit onderzoek dat in 2022 in JAMA Internal Medicine werd gepubliceerd, bleek bijvoorbeeld dat sporten in het weekend het sterftecijfer met 20% verlaagt. Uit een ander onderzoek in Nature Medicine (2023), waaraan ruim 25.000 mensen in het Verenigd Koninkrijk deelnamen, bleek dat het uitvoeren van korte, intensieve inspanningen de sterfte door kanker en hart- en vaatziekten met respectievelijk 40% en 50% vermindert.

Sillampää merkte op dat het verschil ligt in het feit dat “de meeste onderzoeken geen rekening hebben gehouden met het feit dat onze genetische variatie onze gedragskeuzes beïnvloedt.” Monozygote tweelingen, die al hun genetische variatie delen, bieden een unieke kans om die factor te elimineren. "Mensen met genotypes die een gezonde levensstijl bevorderen, kunnen ook kiezen voor een gezondere levensstijl. Bijvoorbeeld, met een goede cardiovasculaire conditie wordt sporten makkelijker en leuker", voegde hij toe.

Bovendien wijst de onderzoeker erop dat "het logisch is dat de mate van fysieke activiteit lager is bij mensen die ziek zijn of op het punt staan te sterven". Dit kan de resultaten van epidemiologische onderzoeken die alleen verbanden over korte periodes registreren, vertekenen.

fysieke activiteit.jpg

In het onderzoek werden 22.750 tweelingen geanalyseerd die vóór 1958 geboren waren. De conclusie was dat het voldoen aan de aanbevelingen van de WHO (150–300 minuten matige activiteit of 75–150 minuten intensieve activiteit per week) geen significante verschillen in sterfte op de lange termijn opleverde.

Web

Uit het Finse onderzoek bleek ook dat gewoonten zoals roken en alcoholgebruik een sterke invloed hebben op de sterfte en de biologische veroudering, die volgens hun gegevens een U-vormige relatie hebben met fysieke activiteit: " De veroudering werd versneld bij mensen die steeds minder bewogen", aldus Sillampää.

Aanpassing voor deze factoren wijzigde de resultaten en verzwakte het verband tussen lichaamsbeweging en sterfte. “ Een hogere of lagere sterftecijfer heeft waarschijnlijk te maken met de som van iemands gewoonten, en niet alleen met zijn fysieke activiteit”, concluderen de auteurs.

fysieke activiteit2.jpg

Hoewel dit Finse onderzoek de algemene opvatting dat meer bewegen altijd leidt tot een langere levensduur, ter discussie stelt, zijn deskundigen het erover eens dat bewegen essentieel blijft voor de fysieke en mentale gezondheid.

Web

Meningen van Spaanse experts

José Antonio Casajús, hoogleraar aan de Universiteit van Zaragoza en erevoorzitter van Exernet, benadrukte dat "er ongetwijfeld een genetische component is voor een lang leven, maar we tonen al geruime tijd aan dat levensstijl extreem belangrijk is voor het verlengen van het leven en het toevoegen van kwaliteitsjaren. Om vele jaren zelfstandig te leven, is lichaamsbeweging zonder twijfel het belangrijkste hulpmiddel", merkte hij op.

Roberto Elosua, onderzoeker bij IMIM en hoogleraar aan de UVic-UCC, is het ermee eens dat "de effecten van fysieke activiteit van korte duur zijn; als je ermee stopt, gaan de voordelen ervan verloren." Over het Finse onderzoek merkt hij op dat "er niet is nagegaan of de deelnemers hun fysieke activiteit gedurende de 30 jaar durende follow-up hebben veranderd, en dat zou de tegenstrijdige resultaten kunnen verklaren."

Hij waarschuwt ook voor andere beperkingen: "Ze houden geen rekening met de intensiteit van de training , en de steekproef die wordt gebruikt om de biologische veroudering te analyseren is klein en bestaat voornamelijk uit vrouwen, wat de geldigheid van de resultaten kan beïnvloeden."

Hoewel dit Finse onderzoek de algemene opvatting dat meer bewegen altijd een langere levensduur betekent, ter discussie stelt, zijn deskundigen het erover eens dat bewegen essentieel blijft voor de fysieke en mentale gezondheid, het functionele vermogen en voor een onafhankelijk en kwalitatief goed ouder worden.

Zoals Sillampää samenvat: "De verbanden tussen lichaamsbeweging en sterfte zijn misschien zwakker dan eerder werd gedacht, maar het heeft veel gezondheidsvoordelen. Daarom raad ik activiteiten aan die vreugde in het leven brengen en mensen in staat stellen zo lang mogelijk zelfstandig te blijven wonen."