Het uitkijkplatform van het kasteel Peralada wordt in de première van 'Hort/Garden' omgetoverd tot een tuin.

Vandaag vindt op het Perelada Festival de première plaats van Hort/Garden , een productie die muziek, tekst en zang combineert, bedacht door actrice, zangeres en componiste Elena Tarrats en geschreven door toneelschrijfster Helena Tornero, die haar festivaldebuut maakt. Het stuk vertelt het reconstructieproces van hoofdpersoon Abril na het verlies van haar grootvader, met wie ze een zeer hechte band en een gedeelde passie deelde: de moestuin. Als achtergrond kunnen kijkers nadenken over hoe het snelle leven dat we leiden ons vaak loskoppelt van het natuurlijke ritme van de dingen, of hoe de natuur en het leven ondanks alle tegenslagen hun gang gaan.

Hort/Garden is een coproductie tussen het festival en het gezelschap Òpera de Butxaca i Nova Creació die moeilijk te classificeren is, “een soort kameropera en theatrale monoloog”, zoals uitgelegd in het programma, waarin het toneel een sleutelrol speelt en een extra protagonist in het verhaal wordt.

Het stuk vertelt over het herstelproces van de hoofdpersoon, Abril, na het verlies van haar grootvader.

De Italiaanse regisseur Silvia Costa herschept een rechthoekige tuin op het uitkijkplatform van het kasteel, met behulp van natuurlijke elementen zoals gras, kruiden, hout, water en stenen, met aan beide kanten een publiek. In het midden staat een oude boom die metaforisch de grootvader voorstelt aan wie de tuin in het verhaal toebehoorde.

"Het is ook een toevluchtsoord voor Abril, een steun, een bron van aanmoediging", legt de regisseur uit, die eraan toevoegt dat de planten rondom de hoofdpersoon ook "metaforen zijn voor het noodzakelijke genezingsproces, de tijd die je nodig hebt om te genezen", omdat "alles deel uitmaakt van een cyclus en niets eeuwig duurt".

Het podium wordt een extra personage in een volledig ‘meeslepende’ show.

Het verhaal omvat de vier seizoenen, die Costa representeert door middel van temperatuurschommelingen in de lichten en strategisch geplaatste objecten op het podium. De muziek, uitgevoerd door soliste Elena Tarrats en het Icarus Ensemble, helpt ook bij het interpreteren van het verstrijken van de tijd.

Costa, die ook de kostuums ontwierp voor de hoofdpersoon, de muzikanten en de muzikaal leider, geïnspireerd door tuinmotieven, noemt het een "meeslepende show". Deze meeslepende ervaring wordt bereikt door het decor, de geuren die het uitstraalt, de vertelling van het verhaal van de hoofdpersoon en de emotioneel versterkende muziek. Aan het einde van de show krijgt het publiek de kans om een podium te betreden dat ze tijdens de voorstelling alleen van buitenaf hebben gezien.