Holocaust: Loretta Walz digitaliseert de meest complete collectie stemmen van vrouwelijke overlevenden van Ravensbrück

Filmmaker en documentairemaker Loretta Walz presenteerde een verzameling van 207 audiovisuele interviews aan het herdenkingscentrum in het voormalige naziconcentratiekamp Ravensbrück voor vrouwen . Het is de meest complete documentatie over de overlevenden van dat interneringskamp, ​​waarnaar ook meer dan 400 Spaanse vrouwen werden gedeporteerd.

Deze volledig gedigitaliseerde collectie , een schat voor de herinneringscultuur en bestaande uit meer dan 800 uur aan film, ongeveer 800 foto's en talrijke schriftelijke documenten , zal op de gedenkplaats Ravensbrück – gelegen op ongeveer 90 kilometer ten noorden van Berlijn – beschikbaar zijn voor educatieve en academische onderzoeksdoeleinden.

De documentairemaker, die het materiaal in verschillende fasen aanleverde, interviewde 191 vrouwelijke gevangenen uit de concentratiekampen Ravensbrück, Lichtenburg en Moringen, alsmede 16 overlevenden uit het mannendetentiecentrum Ravensbrück. Dit gebeurde over een periode van 30 jaar, tussen 1982 en 2012 .

De collectie biedt een uniek, multiperspectief beeld van het dagelijks leven in het interneringscentrum , de sociale structuren in het hoofdkamp en de satellietkampen, en de verschillende herdenkingsprocessen die het herdenkingscentrum benadrukt.

Tijdens een persconferentie in het Filmmuseum Potsdam beschreef Andrea Genest, directeur van de Gedenkstätte Ravensbrück, de interviews die Walz met grote inlevingsvermogen heeft afgenomen en met zeer expressieve filmmedia heeft vastgelegd, als een "onmetelijke schat" voor het herdenkingscentrum.

"Het feit dat overlevenden van concentratiekampen op een dag niet meer kunnen vertellen wat er is gebeurd, is al tientallen jaren een bepalende factor in het debat over de educatieve rol van gedenkplaatsen bij voormalige concentratiekampen", merkte hij op.

Hij benadrukte dat "audiovisuele interviews al lang een bewezen mogelijkheid zijn om niet alleen de verhalen van overlevenden te bewaren, maar ook om ze te gebruiken als bron voor toekomstige vragen en onderzoek."

Niet alleen de biografische verslagen, maar ook de perspectieven en houdingen van de overlevenden, destijds oud en inmiddels overleden, die Walz vastlegde, " bieden een diepgaand inzicht in de realiteit van het kamp en de verschillende strategieën om hun ervaringen te verwerken", voegde hij toe.

"De vele vrouwen en (weinige) mannen die we interviewden , vertelden over hun levens en de verschrikkelijke tijd waarin ze opgesloten zaten omdat ze wilden dat hun herinneringen bewaard zouden blijven", benadrukte de documentairemaker.

De collectie omvat, naast de audiovisuele interviews, ook videomateriaal van de gedenkplaats en het voormalige concentratiekampterrein vanaf 1993 , diverse satellietkampen en reünies van ex-gevangenen in de jaren 1980 en 1990. De foto's zijn grotendeels afkomstig uit documenten en beelden van de geïnterviewden.

Ravensbrück was het grootste naziconcentratiekamp voor vrouwen . Het werd in 1939 opgericht en in de jaren daarna voortdurend uitgebreid.

In april 1941 werd in de buurt een kleiner mannenkamp opgericht en een jaar later, in juni, werd het kamp Uckermark voor jonge vrouwen en meisjes geopend.

Tussen 1939 en 1945 werden in Ravensbrück ongeveer 120.000 vrouwen en kinderen, 20.000 mannen en 1.200 adolescente vrouwen uit meer dan 30 landen geregistreerd , waaronder meer dan 400 Spaanse republikeinen.

Volgens verschillende bronnen zouden in het kamp Ravensbrück tussen de 20.000 en 30.000 mensen om het leven zijn gekomen door ontberingen, executies en gaskamers.