Madeline Brewer weet dat je dit einde voor Janine wilde in <i>The Handmaid's Tale</i>

Hieronder vindt u belangrijke spoilers.

Als er één personage was waar fans van The Handmaid's Tale op hoopten dat het een happy end zou krijgen in de seizoensfinale, dan was het wel Janine, de pittige en soms waanvoorstellingen koesterende dienstmaagd, gespeeld door Madeline Brewer. Net als iedereen die gedwongen werd om in Gilead een rode jurk aan te trekken, heeft Janine een hel en terug meegemaakt, maar seizoen 6 was bijzonder bruut: gedurende de laatste 10 afleveringen van de serie ontdekken kijkers dat Janine gedwongen is tot een leven als sekswerker bij Jezebel's. Wanneer Commandant Wharton (Josh Charles) vervolgens het bordeel sluit, ziet Janine hoe haar vrienden op gewelddadige wijze worden vermoord en ze wordt overgeplaatst naar de rol van dienstmaagd voor de gewelddadige en obsessieve Commandant Bell (Timothy Simons).

Zelfs nadat Mayday Boston heeft heroverd en Bell is vermoord, zit Janine nog steeds vast in Gilead – tot ze op een nacht over de grens wordt afgeleverd en in de armen van June (Elisabeth Moss) belandt. Tante Lydia (Ann Dowd) en Naomi Lawrence, geboren als Putnam (Ever Carradine), verschijnen kort daarna, eindelijk bereid om Janine haar dochter Charlotte terug te geven. "Ik weet dat [fans] krijgen waar ze al seizoenen lang om vragen en op staan," vertelt Brewer aan ELLE over de emotionele hereniging. "Elke keer dat ik iets over Handmaid's post, [zijn de reacties] zoiets als: 'Ik wil gewoon dat ze met Charlotte naar Canada komt.'"

Hieronder geeft de actrice haar volledige gedachten over Janines voornemen, het filmen van de droomkaraokesequentie in de aflevering (met enkele overleden personages) en de overeenkomsten tussen Handmaid's Tale en Brewers andere veelbesproken serie, You .

Gefeliciteerd met dit laatste seizoen. Wat vind je ervan dat de serie officieel is afgelopen?

Ik zei vandaag net al dat ik dacht: ik ben er klaar voor, ik ben er klaar voor, ik ben er klaar voor. En nu de laatste aflevering wordt uitgezonden, denk ik: nee, ik ben er nog niet klaar voor dat het voorbij is. Het is gewoon altijd een beetje eng om het einde van een heel belangrijk hoofdstuk in je leven te zien.

Janine's verhaallijn was een van de meest verwoestende van de hele serie. Wat vond je van haar verhaallijn in seizoen 6?

Ik ben echt trots sinds seizoen 4... Ze heeft zich kunnen ontwikkelen. Ze hebben niet geprobeerd haar te laten zien als de gekke, losgeslagen dienstmaagd, die soms bijna een komische noot was. Ze hebben haar tussen seizoen 4 en 6 de kans gegeven om meer met beide benen op de grond te staan. Dus seizoen 6 was voor mij als actrice bijzonder bevredigend. Janine heeft met beide benen op de grond gestaan. Ze heeft een doel, maar ze is bereid om haar vrienden te helpen wanneer ze maar kan.

We moeten het over haar einde hebben. Ik krijg zoveel Handmaids- clips op TikTok voorgeschoteld, en elke reactie is zoiets als: "Ik wil gewoon dat Janine haar dochter aan het einde krijgt." Dit is wat mensen zo graag wilden. Wanneer hoorde je dat dit ging gebeuren? Had je er iets over te zeggen?

Nee, ik heb nergens iets over te zeggen. Maar een van onze schrijvers zei in seizoen 4 tegen me: "We maken je niet af. Dat gaat gewoon niet gebeuren. Ik denk dat we daar vrij vastbesloten voor zijn." Dus ik dacht: ik vraag me af hoe dit dan zal aflopen. Ik kwam erachter toen ik het script las. Lizzie [Moss] had iets tegen me gezegd in seizoen 6, zoiets als: "Ik denk dat je heel blij zult zijn met waar je terechtkomt." En dat ben ik ook. Ik ben heel blij met waar Janine terechtkomt en met wie ze terechtkomt. Het is gewoon zo'n mooi moment van deze vier vrouwen – Naomi, Lydia, Janine en June – en de offers die ze allemaal hebben gebracht.

Ik noem het een rustig einde, omdat het zo vredig voor me is. Het is geen chaos met afgaande bommen en een ontploffend vliegtuig. Het is zo'n prachtig vredig, rustig, verdiend einde voor een personage dat zoveel heeft meegemaakt. En zij is degene van wie je zou denken dat ze met een knal en een echt gevecht ten einde gaat. Ik ben zo blij dat ze gewoon rustig de volgende fase van haar leven in kan gaan.

Madeline Brewer als Janine in The Handmaid's Tale

Had je een bepaald einde in gedachten of gehoopt?

Ik heb mezelf dat nooit echt toegestaan, omdat ik denk dat een deel van me, ondanks wat ze me vertelden, dacht dat Janine in Gilead zou sterven, misschien in de strijd of zoiets... Ik ben blij dat ik het gewoon heb laten gebeuren. En ik vertrouw onze schrijvers.

Heb je ideeën of theorieën over waarom Naomi deze beslissing nam?

Ik denk dat met alle chaos van wat er de dagen ervoor is gebeurd, en sommige dingen die Serena tegen Naomi heeft gezegd, het echt tot de kern doordringt dat Naomi een moeder is. Ze is een moeder geweest voor dit meisje. Vooral het zien van [Commander] Lawrence met Charlotte, ik denk dat het gewoon iets voor haar verandert. Want als we nadenken over de tijdlijn, zou Naomi zijn opgevoed om boeken te lezen en haar eigen mening te vormen. En ongeacht wat ze gelooft in deze patriarchale structuur, denk ik dat ze wil dat haar dochter leert lezen. Ik denk dat ze wil dat ze leert hoe ze haar eigen mening kan vormen en het maximale uit het leven kan halen, en ze weet dat dat in Gilead niet gaat gebeuren.

Het is een werkelijk prachtig offer dat Naomi brengt, waarin ze voor het eerst lijkt haar eigen ego en haar haat jegens deze dienstmaagden opzijzet en het leven en geluk van haar dochter [op de eerste plaats] zet.

Ik wil het ook nog even hebben over de droomkaraokescène in de finale. Het is echt een verademing. Wat betekende het voor jou om die scène te filmen met zoveel vrouwen uit de serie?

Oh, het was prachtig. Nina [Kiri, die Alma speelt, die in seizoen 4 overleed] en Bahia [Watson, die Brianna speelt, die ook in seizoen 4 overleed] zijn twee van mijn beste vriendinnen, dus om ze terug te hebben, om Alexis [Bledel, die Emily speelt] na zoveel jaar weer te zien... Het was een prachtig moment. Het was bitterzoet, en zo hebben we het einde volgens mij allemaal wel eens beschreven.

Maar dat is een terugblik naar seizoen 1, waar ik op de brug sta en June probeert Janine over te halen om naar beneden te komen, en zij zegt: "We zouden margarita's kunnen drinken en karaoke kunnen doen." Het is zo'n mooie terugblik op hun vriendschap en de manier waarop deze vrouwen elkaar keer op keer hebben gered, en in een andere wereld, in een andere tijd, hadden ze vrienden kunnen zijn... Het was echt fijn om even na te denken over wat er had kunnen zijn. Het was ook een prachtig afscheid voor ons allemaal.

De vrouwen van Handmaid's Tale in de seriefinale

Het is mooi dat jullie er allemaal waren in een moment van vreugde, in plaats van een moment van trauma.

Ik denk dat dat echt is wat ze wilden. Om te zeggen: Ons uiteindelijke beeld van deze vrouwen samen zal niet in diskrediet raken. Laten we hen herinneren zoals ze samen hadden kunnen zijn.

Janine maakt deel uit van een andere belangrijke relatie in deze serie: zij en tante Lydia. Waar denk je dat hun relatie eindigt? Zijn ze in een staat van vergeving en begrip?

Er is te veel geschiedenis en te veel schuldgevoel, wrok, liefde en angst dat ze maar uit elkaar konden gaan. Janine beseft wat Lydia voor haar heeft gedaan. En ik denk dat Lydia niet verder kan zonder dit te doen. Maar ik denk niet dat dit iemand vrijstelt van hun deelname, en dat geldt alleen voor Janine en Lydia. Ik denk dat dat schuldgevoel Lydia nog heel lang zal achtervolgen. Wat ze leert in aflevering 9 en 10 van deze serie vormt de basis voor De Testamenten .

Maar ik denk niet dat hun relatie ooit vrede zal kennen. Er is gewoon te veel geschiedenis. Stel dat ze allebei in Canada terechtkwamen en een normaal leven leidden. Ik denk niet dat ze samen koffie zouden gaan drinken. Het is alsof dit nu voorbij is, want dit is alles wat we voor elkaar kunnen zijn, deze relatie. Deze relatie kan geen nieuw leven krijgen op een andere plek en tijd .

Ann Dowd als tante Lydia

Hoe is je relatie met Ann Dowd?

Ze stuurde me vanmorgen nog een berichtje!

Oh mijn god, jullie zijn echt maatjes. Wat heb je van haar geleerd dat je meeneemt? Ze is zo'n kracht.

Ik heb met zoveel briljante acteurs aan The Handmaid's Tale gewerkt dat het onmogelijk is om niet een aantal technische dingen die ik als acteur heb geleerd, mee te nemen. Maar wat ik vooral van Ann meeneem, is dat ze de warmste en meest genereuze persoon is die je ooit in je leven zult ontmoeten. Hoe archaïsch en soms ook vies het ook is, het is een kastensysteem op de set. Het is hiërarchisch en je stapt niet echt uit je rang, wat krankzinnig is. Ann heeft een manier om bovenaan de totempaal te staan ​​en iedereen het gevoel te geven dat ze haar beste vriend is. Ze heeft een manier om iedereen te raken en ze het gevoel te geven dat ze gehoord, gewild en gewaardeerd worden, in slechts een kort gesprek. Ze zorgt ervoor dat ze iedereen bedankt, al onze crewleden, al onze achtergrondacteurs, onze creatievelingen, iedereen. Ik heb de warmte gezien die ze mensen geeft. En die neem ik mee, want het verandert je leven. Ze is magisch.

Wat betreft de acteertechnieken die je hebt geleerd tijdens de serie: is er één die er echt uitspringt?

Lizzie knippert niet. Ze knippert natuurlijk wel, maar ze heeft een manier om oogcontact en verbinding te behouden waar de meeste mensen, denk ik, misschien voor terugdeinzen. Ik heb moeite met oogcontact – ik kijk overal, behalve in iemands ogen. En als ik naar haar kijk, is die verbinding zo krachtig en boeiend.

Brewer en Elisabeth Moss

Je vertelde in een interview dat er dit seizoen een scène was die bijzonder moeilijk te filmen was. Je zei dat je er bijna van moest huilen als je eraan dacht. Ik heb wel een vermoeden wat het is, maar ik wil je wel vragen over welke scène je het had.

Dat was het moment waarop alle Jezebels werden neergeschoten. Het was alsof mijn lichaam in brand stond. Het was zo zwaar, maar noodzakelijk. Ze heeft zoveel verloren, Janine. Dat was een van de weinige dingen waar ze echt voor leefde. Ze leefde voor Charlotte, maar haar doel lag bij deze vrouwen, haar vriendinnen, haar zussen, en ze kan ze niet redden. Ze kan er niets aan doen. Het is gewoon zo verschrikkelijk.

Deze show heeft zo'n grote rol gespeeld in je leven en carrière. Heb je het gevoel dat je tijdens deze hele ervaring één ding over jezelf hebt geleerd dat je met je meeneemt?

Janine heeft me net een beter mens gemaakt. Ze is slimmer, grappiger, meelevender en sterker. Ze is zoveel dingen die ik niet ben en die ik wel zou willen zijn.

Er is die scène in Jezebel waarin ze Nick probeert te vragen of het goed gaat met June, zonder het echt te vragen. En iedereen in de TikTok-reacties zegt: "Kijk, ze is zo slim. Ze is zo slim."

Ze is slim! Dat is wat ik altijd al van Janine heb gehouden en bewonder: ze weet hoe ze moet overleven. Als we haar in seizoen 1 en 2 ontmoeten en ze is uitgecheckt, is dat omdat ze zo door moet komen. Want anders, wat? Zou ze dan elke dag wanhoop en marteling moeten trotseren?

En ondertussen, die zusterschap— met Alma, Brianna en June – haar optilt en vasthoudt, terwijl ze dat doet. Het brengt me echt tot het besef dat we niets zijn zonder onze zusterschappen, hoe die er ook uitzien. Onze zusterschappen, onze broederschappen, ons alles. Onze gemeenschappen zijn hoe we erdoorheen komen.

Je hebt dit jaar ook nog een andere show afgesloten, You . Er is een vergelijkbaar thema in beide series: het voor de rechter brengen van slechte mannen. Viel dat je ook op? Of zag je overeenkomsten tussen je twee personages?

Niet tussen de personages, maar zeker thematisch. Ik denk dat dat deel uitmaakt van de tijdsgeest op dit moment. Het is een weerspiegeling van een stukje van onze wereld. Handmaid's Tale , You , Adolescence – dit zijn gesprekken die op grote en kleine schermen worden gevoerd omdat ze deel uitmaken van ons leven. Het patriarchaat kwetst iedereen. En op onze eigen manier proberen we in Handmaid's Tale en You mensen dat feit te helpen begrijpen en dat het geen vermaning is van mannelijkheid, geen aanklacht tegen mannelijkheid, maar dat het wel een gespreksonderwerp is.

Vooral toen You uitkwam, nam ik naïef aan dat de meeste fans jonge vrouwen en meisjes waren zoals ik. En het zijn veel mannen, echt jongens, zoals 18- tot 23-jarigen. Ze verafgoden deze man [Joe]. Ze willen zichzelf naar hem modelleren omdat hij voor hen het perfecte toonbeeld van mannelijkheid is. Hij is sterk, krachtig, slim, charmant, knap, hij is uiteindelijk rijk en hij krijgt het meisje negen van de tien keer. Ik snap oppervlakkig gezien wel waarom ze hem bewonderen, maar ze halen mentale acrobatiek uit, of het stoort ze niet, de cognitieve dissonantie van de man die ze bewonderen is ook een moordenaar. Ik denk dat voor sommigen van hen de moord hem helaas nog beter maakt – het feit dat hij bereid is tot het uiterste te gaan om een ​​vrouw te straffen voor wat ze hem heeft aangedaan. De gesprekken over de twee series... Ik wil in een Netflix-kerstfilm spelen. [ Lacht ] Ik ben zo moe. Nee, ik vind het geweldig. En dit is het grotere plaatje van acteur worden. Ik mag meedoen aan shows waar de gesprekken belangrijk en interessant zijn. En ik vind het jammer dat de jongens boos op me zijn omdat ik Bronte speelde [in You ] Ik vind het jammer dat ze geen betere rolmodellen hebben.

Maar laten we haar de volgende keer maar in een romantische komedie zien.

Ik was op een vergadering bij Netflix en ze vroegen: "Wat wil je doen?" En ik zei: "Ik zou dolgraag een kerstfilm maken." En ze zeiden: "Echt? Dat is niet echt jouw ding." En ik zei: "Dat zou kunnen."

“Doe mij maar in een musical.”

Ik hou van musicals. Ik ben een musicaltheatermeisje.

Als je een Broadway-rol zou kunnen spelen, welke zou dat dan zijn?

Het zou nog een paar jaar duren, maar ik zou graag Mama Rose in Gypsy willen spelen. En natuurlijk, na het zien van Sunset Blvd. , móét ik gewoon Norma Desmond spelen, door wie ik geobsedeerd ben door de film. Maar er zijn zoveel geweldige shows en geweldige rollen voor vrouwen in het musicaltheater, en er worden er nog meer geschreven. Ik vind dat het theater het momenteel erg naar mijn zin heeft, en ik ben enthousiast om mee te doen.

Met Handmaid's en Er zijn dit jaar veel eindes voor je geweest. Waar kijk je naar uit?

Ik heb een paar ijzers in het vuur en ben dingen aan het voorbereiden. Ik wil terug naar het theater. Ik woon in New York, dus daar ligt mijn hart. Ik ga over minder dan twee maanden trouwen. Dus ik denk: niets kan me nu nog deren . Ik mag trouwen met de liefde van mijn leven. Ik voel een overvloed aan mogelijkheden. Ik heb het gevoel dat de wereld aan mijn voeten ligt. Ik heb net twee buitengewone shows afgerond. Ik ben er erg trots op. En ik kan niet wachten om te zien wat me nog te wachten staat.

Dit interview is bewerkt en ingekort voor de duidelijkheid.