Longchamp beleeft weer een moment
Iedereen herinnert zich zijn eerste Longchamp-tas – als je tenminste het geluk had er een te bemachtigen. Het Franse lederwarenmerk, met name de iconische Le Pliage-lijn, werd in de jaren 2000 alomtegenwoordig dankzij een combinatie van factoren: een relatief toegankelijke prijs (vooral vóór de euro), klassiek design en ongeëvenaarde veelzijdigheid. Geliefd bij studenten, beroemdheden en modeliefhebbers, verwierven de accessoires een cultstatus vanwege hun duurzaamheid, praktische bruikbaarheid en onmiskenbare coolheid – een zekere je ne sais quoi , als je het zo wilt noemen. Hier bespreken artistiek directeur Sophie Delafontaine, evenementenleider Juliette Poupard en CEO Jean Cassegrain de familietraditie die Longchamp relevanter dan ooit heeft gemaakt.
Over het opnieuw vormgeven van het merk voor een nieuw tijdperk
Sophie Delafontaine: Elke samenwerking biedt ons de mogelijkheid om het DNA van het merk en een stukje geschiedenis te combineren met de knowhow van de mensen met wie we samenwerken. Van Parijse architectuur tot ambachtelijk vakmanschap en het verhaal van onze grootouders die een tabakswinkel openden en pijpen met de hand met leer bekleedden, ons erfgoed biedt een schat aan inspiratie om uit te putten.
Op de ideale dag in Parijs
Juliette Poupard: De dag begint bij de bakker – misschien iets snels voor onderweg, zoals een pain au chocolat, voordat ik naar kantoor ga. Daarna ga ik meteen door naar vergaderingen met de verschillende markten. We proberen altijd samen te lunchen bij Café Longchamp, op ons hoofdkantoor. Het is bijzonder, omdat het hele team dan samenkomt – mijn oom, mijn moeder, mijn neven en nichten. Iedereen is er, en dat brengt het kantoor echt tot leven. Dan spring ik op mijn fiets en race naar huis, net op tijd voor een welterustenkusje met mijn baby.
Jean Cassegrain: We gaan bijna niet meer uit omdat we hier het café hebben. We hebben zelfs een sportschool – we leven als een sekte. [ Lacht ]
Over de grootste uitdagingen die Longchamp heeft overwonnenJC: Onze dagelijkse uitdaging is om het merk voortdurend te vernieuwen – het actueel te houden en tegelijkertijd trouw te blijven aan onze kernwaarden. We vragen onszelf voortdurend af: wat is een hedendaagse interpretatie van onze waarden? De geschiedenis is zo rijk dat deze steeds opnieuw geïnterpreteerd kan worden, met een net iets andere invalshoek en een andere touch.
Over de blijvende populariteit van de Le Pliage-tasSD: Het is onmogelijk uit te leggen, maar het is een tas die echt generaties overstijgt – hij is superuniverseel en over de hele wereld geliefd. Hij is heel iconisch, heel...
SD: Het heeft een sterk karakter, maar op een heel ongedwongen manier. Dat maakt het echt uniek en tijdloos. Zoiets creëren is niet makkelijk.
Alexa Chung draagt in 2011 een Longchamp Le Pliage-tas.
JC: We hebben niets bijzonders gedaan – het is geen fenomeen dat we zelf hebben gecreëerd. Sterker nog, ik denk dat het lastig zou zijn als je het zou willen produceren. Veel mensen hebben het omarmd vanwege de uniciteit en eenvoud.
JP: Het is heel functioneel.
SD: Zo efficiënt, maar met een sterke identiteit.
JC: Dat is het moeilijkste om te ontwerpen.
Waar ze creatieve inspiratie vindenSD: Vanaf het allereerste begin was onze oma enorm betrokken. Ze vond het geweldig om nieuwe kunstenaars te ontdekken – kunst is altijd een grote inspiratiebron voor ons geweest. We bezoeken beurzen, ontmoeten kunstenaars en speuren naar nieuw talent. We vinden het geweldig om kunst te combineren met ons eigen universum. Kunst is overal: op ons kantoor, in onze boetiek en in alles wat we doen. Ik spreek Jean bijna elke twee weken af om de collectie te bespreken. We wisselen ideeën uit en werken echt samen, waardoor onze visie verfijnd wordt.
Een model houdt een Le Roseau M Hobo-tas vast.
JP: We zitten al op kantoor sinds onze geboorte. Ik bracht de meeste middagen na school door op het kantoor van mijn oma, spelend in de opslagruimtes, altijd betrokken bij alles wat er om ons heen gebeurde. Ik bracht ook veel uren door in het kantoor van mijn opa, waar hij me zijn nieuwe ontwerpen liet zien en ze aan me uitlegde. Nu, als Sophie aan haar creaties werkt, vraagt ze niet altijd om mijn mening, maar ik geef die altijd. Soms werkt het, en soms niet. [ Lacht ] Toen het tijd werd om bij [Longchamp] te komen werken, wilde ik me voorbereid en klaar voelen om mijn steentje bij te dragen. Het was een enorme beslissing – misschien wel de grootste die ik ooit heb genomen – maar toen de juiste kans zich voordeed, wist ik dat het het juiste moment was om in te stappen. En het was de beste beslissing die ik ooit heb genomen.
SD: Bij de nieuwe generatie – Juliette en haar nichtje – is het van onschatbare waarde om hun mening te horen over de richting die Longchamp op zou moeten gaan. Hun inbreng is cruciaal voor de toekomst van het merk.
Over hun favoriete samenwerkingenSD: Tracy Emin was in 2004 een keerpunt voor ons. Het was de eerste keer dat we zo nauw betrokken waren bij de creatie van een product bedacht door een kunstenaar. Het voelde als een revolutie in onze werkplaats, omdat we elk detail van haar visie moesten begrijpen en verfijnen. Vervolgens, met Thomas Heatherwick, was onze eerste samenwerking het ontwerpen van een tas die kon worden dichtgeritst en uitgeschoven – een zeer technisch project, meer gericht op techniek dan op mode, bijna een brug naar architectuur. Het was zo'n succes dat we hem later vroegen om onze winkel in Soho te ontwerpen.
JC: Het is waarschijnlijk de meest spectaculaire winkel in de stad. Hij ontwierp ook de Vessel en Little Island.
SD: Als je Longchamp binnenstapt, beleef je een unieke ervaring, waar elke hoek een nieuwe kunstenaar onthult. Het is een manier om kunst niet alleen in onze producten te integreren, maar in elk detail van het merk.
JP: Op iedere verdieping van het kantoor hangt kunst, dat wekt onze nieuwsgierigheid.
Het dak van de onlangs gerenoveerde flagshipstore van Longchamp in New York City.
JC: De telefoon heeft de behoeften van klanten aanzienlijk veranderd. Tien jaar geleden wilden mensen portemonnees die ruimte boden voor twintig verschillende creditcards. Nu wordt alles in je telefoon bewaard. Daardoor zijn tassen kleiner geworden.
SD: Toen ik begon, had elke actieve vrouw een grote tas nodig voor dingen zoals een grote agenda. Tegenwoordig is dat niet meer nodig – functionaliteit is geëvolueerd. Nu maken grotere tassen een comeback. Wij passen ons aan!
Over wat zij het meest bevredigend vinden in hun werkJC: Het is ongelooflijk bevredigend om samen het merk op te bouwen en te zien hoe nieuwe mensen het over de hele wereld ontdekken. We zijn vooral trots als we het op een nieuwe markt introduceren en het helpen erkenning te krijgen.
SD: Wat echt bijzonder is aan een familiebedrijf zijn, is de creatieve vrijheid die het ons geeft. We kunnen ons instinct volgen en dingen met hart en ziel doen, precies zoals we erin geloven. Voor mij was het een echt geschenk om jarenlang met onze ouders te hebben mogen samenwerken. Nu ik samenwerk met mijn broer – en zie dat Juliette en mijn neefje er al bij betrokken zijn – voel ik echt die overdracht. Het betekent veel voor me en geeft me elke dag kracht, wetende dat de volgende generatie er is en klaar staat om de zaken nog verder te brengen.
JP: Er zijn elke dag zoveel kleine dingen die me gelukkig maken. Toen ik er net bij kwam, was ik er echt trots op dat de relaties die we op het werk hebben precies hetzelfde zijn als daarbuiten: oprecht, warm en gebaseerd op gedeelde waarden. Dat gaf me een echt gevoel van veiligheid en welzijn. Ik herinner me mijn eerste evenement nog goed: mensen met een glimlach binnen zien komen, en zelfs een rij buiten – het was zo'n bijzonder moment. Het maakte alles echt.
SD: Wat echt belangrijk is, is het behoud van de kwaliteit en de ziel van het merk. Het product moet voor zichzelf spreken: elegant, goed gemaakt en authentiek, met dat subtiele iets dat het onderscheidt. Dat is waar ik constant naar streef.
JC: We willen bekend staan als een merk dat producten maakt die lang meegaan, items die je jarenlang koestert en uiteindelijk doorgeeft aan je kind.
Deze interviews zijn bewerkt en ingekort voor de duidelijkheid.
elle
