Herstel vertrouwen

De RAE definieert 'vertrouwen' als de vaste hoop die men in iemand of iets stelt, en ook als het vertrouwen dat men in zichzelf heeft. 'Vertrouwen' is het concept dat een reactie is op de enorme teleurstelling binnen en buiten de regering over de zwavelzuurcrisis, zoals Enric Juliana de huidige politieke krater noemt. Dat vertrouwen is nu gebroken. En vertrouwen is, zoals u weet, broos; het gaat snel verloren en het kost tijd om te herstellen.

Crises kennen drie fasen: alertheid, reactie en wederopbouw. ​​De huidige situatie blijft er een van maximale alertheid voor de uitvoerende macht vanwege de zwavelzuurcrisis en voor de democratie vanwege het naderende autoritarisme. De overgang naar de volgende fase, het herstellen van vertrouwen, vereist een vastberaden, constante en consistente inspanning van alle politieke actoren en instellingen in de reactie. Zowel de regering als haar partners moeten zich één vraag stellen: hoe versterken we de democratie in Spanje het beste? En er is maar één methode: volledige verantwoording. In onze democratie is vertrouwen verankerd in artikel 112 van de Grondwet via een mechanisme: de "vraag van vertrouwen", een onbetwistbaar instrument voor optimale verantwoording aan alle burgers. Als een president dit verliest, treedt hij af.

Er zijn sectoren in Spanje die verwachten dat deze situatie het democratische systeem verder zal verslechteren.

Dit presidentschap werd in het Congres geboren via Artikel 113 van de Grondwet, dat de moties van afkeuring regelt, en moet om dezelfde redenen als de motie terugkeren naar het Congres. Die motie van vertrouwen is vandaag verloren gegaan. Maar alle actoren hebben nog steeds de politieke capaciteit om hem te herstellen, uiteraard door op alle fronten te handelen: ten eerste moet de president van de regering, Pedro Sánchez , op 5 juli het vertrouwen van de federale commissie van de PSOE vragen om zijn functie als premier te behouden; ten tweede moet hij vervolgens een motie van vertrouwen indienen bij het Congres van Afgevaardigden, na beraadslaging door de Raad van Ministers, wat moeilijk zal zijn; en ten derde, als hij wint – zoals Adolfo Suárez in 1980 en Felipe González in 1990 overkwam – moet hij bij de komende verkiezingen het woord geven aan het Spaanse volk, na de Algemene Staatsbegroting (GSE) te hebben gepresenteerd en besproken. Niet onmiddellijk, want Spanje heeft een begroting nodig. Wat er met de Algemene Staatsbegroting gebeurt, is bepalend voor het tijdstip waarop de verkiezingen in 2026 plaatsvinden. Het belangrijkste is nu om de democratie te versterken.

Wanneer mensen zich gehoord en gewaardeerd voelen, wordt het vertrouwen in democratische instellingen versterkt. Om vertrouwen te herstellen, is participatie noodzakelijk. Zo begint de derde fase: wederopbouw. ​​Leden, vertegenwoordigers en burgers dus. Iedereen heeft een beslissing te nemen. En wat alle actoren ook legitiem beslissen, het zal altijd een manifestatie zijn van volledige democratie en een succes dat onze democratie zal versterken. Of hun beslissing nu de aanstelling van de premier of een regeringswisseling is.

Er zijn sectoren in Spanje die met deze situatie een verdere verslechtering van ons democratisch systeem verwachten. Het meest recente CIS (Centraal-Amerikaans Informatiesysteem voor Burgers), dat verouderd bleek te zijn omdat het de effecten van dit zwavelzuur niet weergaf, meldde dat links al bijna een miljoen kiezers tot onthouding had gedwongen. Ondertussen kan Alberto Núñez Feijóo terecht een motie van afkeuring indienen. Hij weet echter dat dit Congres hem niet tot president zal maken, en het is legitiem dat hij dat niet doet. De president moet echter het initiatief nemen en een volledig democratisch antwoord geven, wetende dat in het leven, net als in de politiek, wederzijds vertrouwen, meer dan wederzijds belang, de mensen bijeenhoudt.

Spanje kiest vrije politici, en het Spaanse volk begrijpt deze momenten. Ook het Congres: ofwel wordt het vertrouwen hersteld, ofwel wordt bijvoorbeeld wat er nog over is van het tweepartijenstelsel hersteld, met die sfeer van nationale consensus. Vertrouwen in instellingen wordt juist herbouwd wanneer iemand kwetsbaar is, zoals de president, en men daar geen misbruik van maakt. Let deze dagen op degenen die dat niet doen. Zij maken een ernstige politieke fout.

Als kind werd me verteld dat oud hout het beste is om te branden; oude wijn het beste om te drinken; oude schrijvers het beste om te lezen; en oude vrienden het beste om te vertrouwen. Vertrouwen herstellen gaat niet zozeer over het hebben van alle antwoorden, maar over openstaan ​​voor alle vragen.

Volgende week Van militantie naar de Spaanse

Een eerste stap in de richting van het herstel van het vertrouwen is dat president Sánchez vandaag op de persconferentie na de vergadering van het federaal uitvoerend comité verschijnt om zijn overtuiging, veiligheid, zekerheid, standvastigheid en loyaliteit aan de leden te tonen, evenals transparantie jegens alle Spanjaarden. De grootste troef van de PSOE is het ledental, werkelijk magisch. Het is bestand tegen tijd, afstand en stilte. Ik heb dit een paar jaar geleden al uitgelegd in deze column getiteld "Dagen van Ferrari Rood". De tweede stap die hij moet zetten, is om binnenkort al zijn parlementaire partners te ontmoeten.

De Hawkeye Het autoritaire recht

Het tweepartijenstelsel bevordert coëxistentie niet, noch is het het electorale kader voor jongere generaties. Als het vertrouwen niet wordt hersteld, zal autoritair rechts in het voorjaar van 2026 een duidelijk pad hebben om haar plan voort te zetten, met rechtszaken zoals de Kitchen-zaak die haar voorkeurspartner, de Volkspartij (PP), treffen, en in 2027, met de overwinning van Le Pen in de eerste ronde van de Franse presidentsverkiezingen, bij de gemeenteraads- en regionale verkiezingen. Vox staat al op 15% in de peilingen, meer dan 50 zetels, in alle recente peilingen. Met de SALF in de hand zou het dicht bij de cijfers van Podemos komen.