Een visionair: Secretaresse werd miljonair door de investeringen van haar bazen te kopiëren

Veel mensen met een bijzonder levensverhaal worden vergeten , deels omdat ze deel uitmaakten van een ogenschijnlijk normaal dagelijks leven.

Wanneer deze verhalen echter om een ​​of andere reden onthuld worden, zijn ze niet alleen opvallend vanwege de buitengewone aard van de gebeurtenissen, maar ook vanwege het contrast tussen het zichtbare en het onzichtbare.

Sylvia Bloom was een van die mensen die door bijna iedereen onopgemerkt bleef: een secretaresse die elke ochtend met de metro naar een kantoor op Wall Street reisde, zonder luxe of ophef naar huis terugkeerde en nooit enige indicatie gaf dat ze een ander leven leidde dan een arbeider uit de middenklasse. Niemand had kunnen vermoeden dat ze achter haar bescheidenheid en stilte een fortuin van miljoenen dollars verborg, vergaard in decennia van geduld en observatie.

(Meer: De lijst met miljardairs die dit jaar het meeste geld hebben verloren ). Haar verhaal is niet dat van een bliksemsnelle opkomst of van iemand die grote risico's nam, maar eerder dat van iemand die alert wist te blijven, zonder haast de beslissingen van de machtige mensen om haar heen wist te kopiëren en in het geheim een ​​strategie wist te handhaven die in de loop der jaren een stille prestatie zou worden. Een eenvoudig leven in Brooklyn

Van jongs af aan leefde Sylvia Bloom zoals veel gewone mensen: met bescheiden spaargeld, discretie en de hoop op stabiliteit. Geboren in Brooklyn rond 1919, als dochter van Oost-Europese immigranten , werden haar jeugd en jeugd getekend door de moeilijke tijden van de Grote Depressie. Toch combineerde Bloom werk en studie: overdag wijdde ze zich aan haar huishoudelijke taken, terwijl ze 's avonds studeerde aan Hunter College , verlangend om zichzelf te verbeteren.

In 1947 nam haar leven een beslissende wending. Dat jaar begon ze als secretaresse voor een invloedrijk advocatenkantoor op Wall Street (Cleary, Gottlieb, Friendly & Cox) , waar ze in de beginjaren pas de derde werknemer van het kantoor werd.

(Misschien bent u ook geïnteresseerd in: Wie heeft de kroon?: Hoe groot is het fortuin van Elon Musk en Larry Ellison ?)

Vanaf dat moment verviel Sylvia in een routine die weinigen als buitengewoon zouden beschouwen, maar die haar in de loop der tijd zou transformeren: ze bracht 67 jaar door op datzelfde kantoor, waar ze ijverig administratieve taken uitvoerde, maar ook nauwlettend de financiële bewegingen om haar heen in de gaten hield. De stille strategie

Wat Blooms verhaal uniek maakt, is niet alleen haar doorzettingsvermogen, maar ook wat ze deed met wat ze had geleerd: in de loop van die decennia repliceerde ze haar eigen investeringen, waarbij ze de stappen en investeringsbeslissingen van haar bazen volgde . Elke keer dat een van haar superieuren bij het bedrijf een activum kocht, deed ze hetzelfde, met de schamele middelen die het salaris van haar secretaresse toeliet. Deze stille, geduldige en consistente strategie, gecombineerd met de kracht van tijd, zorgde voor waardevermeerdering.

(Lees ook: Larry Ellison onttroont Elon Musk als de nieuwe rijkste man ter wereld: waarom? ).

In de loop der jaren groeiden de kleine aankopen die ze met haar salaris deed uit tot een onverwacht en majestueus bedrag: tegen de tijd dat ze stierf, had Sylvia een fortuin van meer dan acht miljoen dollar. Vreemd genoeg wist niemand in haar omgeving van dit verborgen financiële succes .

Bloom leefde bescheiden en discreet in een huurappartement, gedeeld met haar man, Raymond Margolies , tot aan zijn dood in 2002. Ze hadden geen kinderen. Toch waren de mensen die haar het meest na stonden, waaronder familie, vrienden en collega's, zich niet bewust van de omvang van haar rijkdom.

Na haar pensionering, op 96-jarige leeftijd, verhuisde ze naar een verzorgingshuis, volgens sommige bronnen gemotiveerd door haar verlangen om te genieten van een potje bridge. Sylvia Bloom overleed in 2016, na een lang en rustig, buitengewoon financieel bestaan .

Een onverwachte erfenis

Na zijn dood onthulde zijn testament wat velen tot dan toe niet vermoedden. Hij benoemde zijn nicht Jane Lockshin tot executeur en liet duidelijke instructies na: hoewel een deel van de nalatenschap onder naaste familieleden zou worden verdeeld, zou het grootste deel worden gebruikt voor beurzen voor kansarme studenten.

In latere jaren kondigde Lockshin opmerkelijke donaties aan: 6,24 miljoen dollar aan de Henry Street Settlement, een programma om de toegang tot hoger onderwijs te vergroten, en andere fondsen aan instellingen zoals Hunter College, Sylvia's alma mater .

(Wij raden aan: Dit zijn de rijkste en machtigste koninklijke families ter wereld .)

Het leven van Sylvia Bloom leest dan ook als een verhaal over doorzettingsvermogen, discretie en stille accumulatie. Bijna zeventig jaar lang werkte ze in de schaduw van een prestigieus advocatenkantoor; daar observeerde ze de bewegingen van de financiële wereld zonder de aandacht te trekken, en net als in de stilte van het dagelijkse leven op haar kantoor, bleef haar ware nalatenschap verborgen tot het einde . Voor velen was het een verrassing te vernemen dat dezelfde persoon die aan de rand van de afgrond leek te leven, na haar dood een waardevolle erfenis had nagelaten, niet voor zichzelf, maar voor educatieve en liefdadigheidsdoeleinden. JUAN MARTÍN MURILLO HERRERA

Portefeuillejournalist