Rugby wordt gespeeld met het verstand: het stille werk van de afdeling Ontwikkeling en Welzijn van de UAR die Los Pumas en de andere nationale teams ondersteunt

De kruising tussen amateur- en professioneel rugby heeft een speciaal hoofdstuk in Los Pumas . Het verhaal kan worden verteld met een vraag die ongeveer als volgt wordt gesteld: wat doen we met Los Pumas, die amateurs zijn en professionele rugbyers die het behoorlijk goed doen? Vanuit dit dilemma is het National High Performance Plan ontstaan, dat de lokale structuur versterkte en uiteindelijk het nationale team tot de beste ter wereld maakte.

"Het mentale aspect was geen prioriteit, dat kwam later", zegt Francisco Rubio nu, High Performance Manager van de Argentijnse Rugby Union ( UAR ), een entiteit die twee jaar geleden een aanpak introduceerde die is uitgegroeid tot een van de vijf pijlers waarop de structuur van de verschillende teams die de discipline vertegenwoordigen, is gebaseerd.

Verschillende nationale teams komen voort uit de UAR: Los Pumas zijn het vlaggenschip, maar er zijn ook de Yaguaretés , Pumas'7 , Pumitas M20 , Argentina XV en de Pampas , Dogos en Tarucas -franchises, naast de trainingsacademies. Elke ruimte wordt doorkruist door de Player Wellbeing and Development Area, gecoördineerd door sportpsycholoog Javier Villa .

Het 'mentale' aspect is net zo'n prioriteit geworden als de rest van de kernaspecten van de training en ontwikkeling van UAR-spelers. "We leven in het heden, tijdens onze carrière en daarna in ons pensioen", voegt Villa eraan toe, die bijna twee jaar een netwerk coördineert dat zich simpelweg richt op het welzijn van de atleten.

De psychologische factor vormt de basis voor het omgaan met druk, het ontwikkelen van veerkracht en persoonlijke groei. Deze factor werd toegevoegd aan de vier andere pijlers die de UAR als fundamenteel voor haar structuur beschouwt: fysiek, technisch, tactisch en nutritioneel.

"Het psychologische aspect van de kwestie kent vele aspecten. Het is er niet slechts één. Timemanagement is bijvoorbeeld een van de aspecten waar we aan werken, en hoewel het misschien niet zo lijkt, is het perfect verbonden met de sport", zei Villa in een gesprek met Rubio, waaraan Clarín deelnam.

Timemanagement omvat verschillende doelen. Het gaat erom tijd te vinden en aandacht te besteden aan de technische instructies die ze ontvangen, bijvoorbeeld van de technische staf, ongeacht hun categorie. De informatie moet ook nauwkeurig genoeg zijn om de aandacht van jongere generaties te trekken.

"Veel kinderen komen al met interesse in academische training. Anderen niet. En er is een verband tussen studeren en timemanagement, en een daaropvolgend begrip van iets specifieks voor rugby, zoals een spelplan. Studeren omvat het begrip discipline", legt Villa uit, de psycholoog die geen individueel contact heeft met spelers, maar in plaats daarvan het gedrag monitort, dat kan worden gerapporteerd vanuit de verschillende omgevingen van de speler.

Er bestaat een 'protocol voor geestelijke gezondheid' met indirecte interventies , waarbij een coach, manager, familie en zelfs teamgenoten, artsen of voedingsdeskundigen alarm kunnen slaan, zodat Villa's interventie gericht wordt ingezet.

De benaderingen variëren van het gebruik van sociale media, contact met de pers, voorbarige aanbiedingen om het land te verlaten en zich aan te sluiten bij jeugdteams van Europese clubs, tot de emotionele ups en downs van het leven zelf.

Sterker nog, het werkt niet alleen achter gesloten deuren. De families van spelers – vooral die in de jeugdfase – krijgen speciale aandacht. "Wanneer kinderen met een voedingsplan beginnen, kunnen ze thuiskomen en het eten dat ze altijd hebben gegeten, afwijzen, en dat kan tot conflicten leiden. Daarom hebben we gesprekken met ouders om deze en andere zorgen aan te pakken", legt Villa uit.

Er is ook een "exitprotocol" dat niet alleen geldt voor de familie, maar ook voor de clubs van herkomst. Er zijn gevallen waarin oproepen niet langer dan drie maanden na het eerste contact met de Academie duren. "Frustratie is het eerste wat opduikt", geeft Villar toe.

Dit protocol wordt geactiveerd door te communiceren met de aangewezen vertegenwoordiger van de club bij de UAR om de speler te monitoren en 'frustratiemanagement' te bewaken. Hoewel de periode van drie maanden bij de Academie misschien kort lijkt, zijn er hulpmiddelen die de spelers meenemen om te ontwikkelen bij hun thuisclubs.

Met name bij adolescenten omvat het aandachtsgebied Welzijn en Ontwikkeling niet alleen het brede spectrum van de term ‘mentale gezondheid’, maar ook seksuele rechten en financiële educatie.

En wat dacht je van Los Pumas, oftewel Matera, Kremer of Carreras? Bij de UAR zeggen ze dat de meeste spelers op dat niveau hun eigen persoonlijke psycholoog hebben, hoewel het protocol ook voor hen geldt.

Als we eigenlijk "zij" zeggen, betrekken we de jongere generaties erbij. Zij hebben vanaf het begin van hun opleiding te maken met een structuur die voor de ouderen een noviteit is en die hen tijdens hun opleiding niet eigen is gemaakt.

De grote vraag is misschien of deze tools iets hebben veranderd aan de ontwikkeling van de spelers, en dan niet alleen aan de individuele spelers. "Ja, ze bemoeien zich met situaties, steken hun hand op en zeggen: 'Ik wil hier met de psycholoog over praten'", geeft Villa toe.

" We begrijpen dat een topsporter in rugby niet zomaar een atleet is, maar een persoon die voortdurend voor uitdagingen staat . Onze missie is om hen te voorzien van alle benodigde tools, niet alleen om betere prestaties op het veld te leveren, maar ook om ervoor te zorgen dat hun ervaring lonend en duurzaam is", vat Rubio samen, de manager van een gebied dat ontstond toen het probleem alleen bestond uit het gelijkstellen van Los Pumas aan de professionaliteit die ze van buitenaf zagen.