Ze waren kamergenoten in Washington D.C. Nu doen ze allebei mee aan de gouverneursverkiezingen.

Abigail Spanberger heeft een simpele verklaring voor dit alles. Ze weet hoe ze CIA-case officer werd, gespecialiseerd in terrorismebestrijding, en hoe ze succesvol was als congreslid gedurende drie termijnen – verkozen in het Huis van Afgevaardigden in 2018 , toen de Democraten de controle over die kamer terugnamen tijdens Donald Trumps eerste regering. Ze weet hoe ze haar race won om het 7e district van Virginia te vertegenwoordigen, terwijl Mikie Sherrill, een voormalig helikopterpiloot van de marine, werd verkozen om het 11e district van New Jersey te vertegenwoordigen, en hoe de twee snel vriendinnen werden in Washington D.C. Ze weet hoe ze zich nu allebei kandidaat stellen voor het gouverneurschap in hun respectievelijke thuisstaten – twee van de meest bekeken verkiezingen van het jaar.

Het is gewoon niet zo ingewikkeld: "Mikie en ik zijn allebei de oudste van drie zussen", legt Spanberger uit. "Dus dat is het essentiële."

Er zijn allerlei kwalificaties die een kandidaat voor een hoger ambt kunnen bevorderen, maar weinig politieke mailings vermelden de geboortevolgorde. Een grote vergissing, aldus Spanberger. Enorm. De oudste meisjes krijgen dingen gedaan.

Spanberger, Sherrill en Chrissy Houlahan nemen een selfie voor het Amerikaanse Capitool in november 2018, maanden voordat ze officieel werden beëdigd als congresvrouwen.

Zo voelen Sherrill en Spanberger zich, zo vertellen de twee in een reeks interviews die ze hielden tijdens hun campagne voor het hoogste ambt in hun staat, na het winnen van hun Democratische voorverkiezingen eerder deze maand. Ze zijn opgelucht dat ze een plek hebben waar ze hun energie en ambities kunnen stoppen na een spannende verkiezing voor de Democraten, en dankbaar dat ze iets te doen hebben terwijl anderen zich de handen wringen.

Na een presidentsverkiezing moeten de meeste kiezers wachten tot de volgende tussentijdse verkiezingen om hun goedkeuring of afkeuring te uiten voor het beleid van de president – ​​over meer dan 16 lange maanden. President Donald Trump werd uiteraard in november 2024 verkozen, en de geplaagde Democraten hebben afgeteld tot 2026 voor de kans om de macht van de uitvoerende macht te beperken en een referendum over zijn controversiële agenda af te dwingen.

In de aanloop naar de verkiezingen was de stemming somber. De Democraten hebben geen controle over beide takken van het Congres en hun gelederen missen een duidelijke leider en een samenhangende visie om de kiezers terug te winnen die naar Trump waren overgelopen of de vorige verkiezingen hadden gemist. Maar de inwoners van Virginia en New Jersey hoeven hun tijd niet veel langer af te wachten. Beide staten maken zich op voor gouverneursverkiezingen in november, enkele van de eerste verkiezingsuitslagen die zullen aangeven wat kiezers denken over de richting waarin Amerika zich beweegt onder de regering-Trump.

Maandenlang hebben strategen en experts gerouwd in talkshows op de kabel en elkaar in Politico- artikelen van de ondergang beroofd. Spanberger en Sherrill zijn onderweg en wisselen berichten uit. Twee kandidaten (en voormalige huisgenoten, die tijdens hun tijd in het Congres een appartement deelden) doen een poging om hun naam toe te voegen aan het magere lijstje van vrouwen die ooit gouverneur van de Verenigde Staten zijn geweest (in totaal 51), en hopen beiden de eerste vrouw uit hun staat te zijn die dat doet. "Het geeft ons dit organiserende principe", zegt Sherrill over het doel dat ze in haar campagne heeft gevonden. "Ik reis door de staat en zie honderden en honderden mensen [die] een gouverneur willen zien die opstaat en vecht."

Spanberger en Sherrill voordat Joe Biden werd beëdigd als 46e president van de Verenigde Staten.

Spanberger benadrukt dat ze geen groot recept heeft voor haar mede-Democraten, maar eerder een persoonlijke overtuiging heeft over hoe te winnen en hoe te regeren. Op evenementen vertelt ze graag dat ze weet hoe het is om een ​​hoop mensen te vertegenwoordigen die op haar hebben gestemd en een hoop mensen die dat niet hebben gedaan. Soms staan ​​die mensen bij haar in de zaal, wachtend tot ze haar standpunt uiteenzet. Dat past haar. Overtuiging is belangrijk en hoort bij het werk, maar als Spanberger een kiezer niet kan overtuigen, wil ze er in ieder geval zeker van zijn dat ze haar staat van dienst aan hen kan uitleggen.

"Ik ben van mening dat als ik pleit voor beleid dat ik goed vind, ik bereid moet zijn om dat overal te presenteren", zegt ze. "Ik moet bereid zijn om het te verdedigen, zelfs tegenover mensen die het er niet mee eens zijn." In een staat als Virginia, waar de Republikeinse gouverneur wel degelijk Republikeins is, maar waar bij de presidentsverkiezingen op Kamala Harris is gestemd, betekende dat dat ze haar standpunten zorgvuldig moest formuleren. Wanneer Spanberger het bijvoorbeeld over klimaatverandering heeft, begint ze met de onpartijdige inschatting dat de stijgende zeespiegel een bedreiging vormt voor de nationale veiligheid en dat extreem weer de landbouw in haar staat schaadt.

"Het is onze taak om mensen aan tafel te krijgen", zegt ze. "Ook al komen ze om andere redenen." In deze race heeft ze betaalbare huisvesting, financiering voor plattelandsziekenhuizen en onderwijs centraal gesteld. Ze baseert zich daarbij op haar bipartisan-status in het Congres en de afkeer van haar staat tegen de beruchte bezuinigingen van de DOGE in Washington, die Virginia – een thuisbasis voor federale werknemers – in de val lokten.

Sherrill heeft soortgelijke stappen ondernomen en gebruikt haar spreekbuis om niet alleen haar morele verontwaardiging over de gebeurtenissen in Washington kenbaar te maken, maar ook de werkelijke economische impact die haar acties in New Jersey hebben.

Spanberger en Sherrill hardlopen samen.

Maandenlang hielden de twee elkaar via sms op de hoogte, een gedachtestroom die volgens Sherrill het hele spectrum bestrijkt van lastige politieke kwesties tot memes, problemen met de kinderopvang en "veel 'O mijn god, ik kan niet geloven dat dit net is gebeurd'". Spanberger gebruikt de heen-en-weer-gesprekken om te ventileren over "de alledaagse dingen". Problemen met de planning, om te beginnen. "Iemand anders je planning laten beheren is voor geen van ons beiden prettig geweest. We houden ervan om controle te hebben over alle aspecten van ons leven," zegt Spanberger. "Meestal ben ik het die zegt: 'Dit schema maakt me gek.'" Maar het simpele feit dat ze allebei aan deze wedstrijden meedoen, heeft haar gerustgesteld: "Het maakt het gewoon minder groot, omdat het is van: 'Oh, ik heb een vriend die hetzelfde doet als ik.' Het maakt het wat normaler."

"Ik voel me ongelooflijk gelukkig", voegt Sherrill toe, "want wie had toen we samen het Congres betraden kunnen denken dat ik, van de enige twee landelijke verkiezingen die al die jaren later in het hele land worden gehouden, zou meedoen met een goede vriend van mij."

De twee dragen samen wit tijdens een State of the Union-toespraak.

Sherrill en Spanberger ontmoetten elkaar persoonlijk tijdens een evenement in de aanloop naar de congresverkiezingen van 2018. Ze wisten van hun gedeelde achtergrond in nationale veiligheid en hoorden al maanden over elkaar via een meer persoonlijke plaatsvervanger: Sherrills zus Mary, die in Virginia woont en een van Spanbergers 'supervrijwilligers' was geworden. "Ik probeerde haar op een ochtend te bellen, en ze zei zoiets als: 'Ik kan nu niet praten. Ik organiseer een campagnelunch voor Abigail'", herinnert Sherrill zich. "En ik zei: 'Nou, ik heb het ook druk. Ik doe mee aan de Congresverkiezingen.'"

Na hun ontmoeting bleven de twee contact houden, en "toen we eenmaal verkozen waren, waren we gewoon vriendinnen", zegt Spanberger. Hun nieuwe lichting vertegenwoordigers bestond uit andere vrouwen die in de nationale veiligheid of de strijdkrachten hadden gediend, waaronder afgevaardigden Chrissy Houlahan, Elaine Luria en Elissa Slotkin. "En we voelden ons gewoon tot elkaar aangetrokken."

"Ik denk dat we visioenen hadden dat we zouden gaan chillen," zegt Sherrill lachend. "We wisten toen nog niet dat we als leden van het Congres in de frontlinie niet zouden gaan chillen. Maar er werd wel veel 's avonds laat aan beleid gewerkt."

"Wat, uiteindelijk, volgens mij best leuk kan zijn!" voegt Spanberger toe, met een oprecht enthousiasme voor de kleine lettertjes van wetgeving dat alleen iemand kan opbrengen die voor een carrière in een gekozen ambt heeft gekozen.

Spanberger en Sherrill in de Library of Congress.

Later wisten zij en Sherrill commissiebenoemingen binnen te halen en beheerden ze een informeel netwerk bestaande uit dezelfde pragmatische vrouwen die naast hen gekozen waren om elkaar op de hoogte te houden van de laatste ontwikkelingen op het gebied van buitenlandse zaken, de strijdkrachten of veteranenzaken. "Mensen die vóór ons [in het Congres] zaten, leken het te beschouwen als een nulsomspel", zegt Sherrill. Ze herinnert zich dat een meer ervaren afgevaardigde de Kamer omschreef als een soort "ieder voor zich". "En ik herinner me dat ik dacht: 'Nou, ik ben blij dat ik met deze groep vrouwen ben binnengekomen, want we kunnen samenwerken.' En dat klopte."

Spanberger besloot zich eerst kandidaat te stellen voor gouverneur. Sherrill volgde. Geen van beiden zegt blij te zijn dat ze Washington achter zich hebben gelaten, maar beiden beschrijven de opwinding van het uitoefenen van dit ambt: uitvoerend leiderschap, ongebreidelde beslissingsbevoegdheid.

Toen Spanberger in het Huis van Afgevaardigden arriveerde, werd ze "afgeschilderd als relatief bazig, en dat is prima", zegt ze. Ze maakte geen geheim van haar gematigde standpunten, ondanks de progressieve golf die centristische leden uit hun functie verdreef. Ze heeft nooit haar kritiek op tactieken of standpunten die ze niet nuttig vindt, ingehouden. Ze heeft, zoals ze het zelf zegt, "veel meningen". Ze zou graag de kans krijgen om die uit te voeren.

"De dingen die ik op staatsniveau gedaan wil krijgen – ik weet dat ze veel, veel sneller gedaan kunnen worden dan wat ik ken als het proces in het Congres," zegt Spanberger. "En dat zeg ik zelfs als iemand die dingen voor elkaar heeft gekregen. Er is zoveel meer dat we op staatsniveau kunnen doen om de kosten van de gezondheidszorg en receptgeneesmiddelen te verlagen, en om het onderwijs te verbeteren. Dat was voor mij een drijfveer om überhaupt mee te doen aan de race voor gouverneur."

Sherrill is trots op het werk dat ze in Washington heeft gedaan, maar ze wist wat ze deed toen ze het achter zich liet. Toen duidelijk werd dat New Jersey in 2024 een open Senaatszetel zou krijgen, moedigde een invloedrijke persoon Sherrill aan om zich kandidaat te stellen voor die functie in plaats van zich in te zetten voor het gouverneurschap. Open Senaatszetels zijn zeldzaam, en die persoon had het gevoel dat Sherill een goede kans maakte. "Mij werd verteld: 'Gouverneur zijn is moeilijk, want daar ligt de verantwoordelijkheid'", herinnert ze zich. "En ik kon het niet begrijpen, want dat is wat ik zo leuk vind aan deze race. Ik vind het geweldig dat daar de verantwoordelijkheid ligt."

De komende maanden zullen Sherrill en Spanberger het grootste deel van hun tijd binnen de staatsgrenzen doorbrengen, wat betekent dat ze elkaar veel minder zullen zien dan toen ze kamergenoten waren op Capitol Hill. Spanberger is niet van plan om deze zomer op vakantie te gaan, maar ze vindt het wel een goed idee om naar New Jersey te rijden om haar vriendin te bezoeken. Ze vermoedt – en hoopt het! – dat ze beiden binnenkort aan de macht zullen zijn, dus ze erkent het ongemak voor de staatspolitie die haar op reis zou moeten volgen.

Maar zou het niet leuk zijn? Twee vrienden, twee gouverneurs, twee moeders, twee oudste dochters met controleproblemen – gewoon even bijkletsen.