De 40 beste films op Hulu deze week (augustus 2025)

In 2017 schreef Hulu televisiegeschiedenis door als eerste streamingnetwerk een Emmy Award te winnen voor beste dramaserie, dankzij het fenomeen The Handmaid's Tale (dat in april terugkeerde voor het zesde en laatste seizoen).

Hoewel Netflix de streamingmarkt voororiginele films grotendeels in handen heeft – en er zelfs in is geslaagd om A-listers zoals Guillermo del Toro , Alfonso Cuarón en Martin Scorsese over te halen om mee te doen – begint Hulu ook zijn draai te vinden op het gebied van speelfilms, met de exclusieve rechten op een groot aantal Oscar-genomineerde films zoals A Real Pain en Anora . Hieronder vind je een aantal van onze topkeuzes voor de beste films (origineel en anderszins) die momenteel op Hulu te streamen zijn.

Nog steeds op zoek naar meer geweldige titels om aan je lijstje toe te voegen? Bekijk WIRED's gidsen voor de beste tv-series op Hulu ,de beste films op Netflix , de beste films op Disney+ en de beste films op Amazon Prime . Vind je onze keuzes niet leuk of wil je zelf suggesties doen? Ga dan naar de reacties hieronder.

Als je iets koopt via links in onze verhalen, kunnen we een commissie ontvangen. Dit helpt ons bij het ondersteunen van onze journalistiek. Lees meer .

Steven Soderbergh blijft Hollywoods meest vooraanstaande experimentele filmmaker en bouwt zijn carrière uit door nieuwe technologieën en vertelstijlen te omarmen en het publiek op scherp te houden. In het geval van Presence biedt hij een totaal unieke kijk op het spookhuisgenre. Na een tragedie verhuist een gezin – ouders Rebekah (Lucy Liu) en Chris (Chris Sullivan) en tieners Tyler (Eddy Maday) en Chloe (Callina Liang) – naar een nieuw huis, om vervolgens te ontdekken dat er nog iets anders in hen woont. Het is een langzaam proces, maar dan op de best mogelijke manier, en een film die je op het verkeerde been zet.

Vijf jaar na de post-apocalyptische triomf van Danny Boyle en Alex Garland met 28 Days Later , nam Juan Carlos Fresnadillo het roer over om de saga van het Rage Virus dat Londen in zijn greep heeft, verder te vertellen. In dit geval heeft het Amerikaanse leger de controle over het eiland Groot-Brittannië overgenomen in een poging de orde te herstellen en de overlevenden te beschermen. Het verhaal draait om een gezin – ouders Don (Robert Carlyle) en Alice (Catherine McCormack) en kinderen Tammy (Imogen Poots) en Andy (Mackintosh Muggleton) – dat mogelijk de sleutel tot een geneesmiddel in handen heeft. Het is een perfecte voorvertoning voor een vertoning van Doyle en Garlands nieuwe film 28 Years Later .

Iets meer dan twee jaar na de dood van Barbara Walters duikt documentairemaakster Jackie Jesko in het leven van de baanbrekende journaliste die precies wist welke vragen ze moest stellen om een emotionele reactie uit te lokken – en hoe ze ook de huid van haar geïnterviewden kon raken. Veel van de mensen die Walters inspireerde en soms irriteerde (zie: Katie Couric en Oprah Winfrey) delen hun inzichten in Walters en de belangrijke rol die ze speelde bij het doorbreken van barrières voor de vrouwelijke journalisten die na haar kwamen.

Net als Office Space was Mike Judges Idiocracy bij de release in 2006 geen onmiddellijke hit. Maar sindsdien heeft het een veel bredere en trouwere aanhang gekregen. Een doorsnee man (Luke Wilson) en vrouw (Maya Rudolph) stemmen ermee in om deel te nemen aan een uiterst geheim experiment waarbij ze een jaar lang slapen en dan weer opduiken in een nieuwe wereld. Maar het duo wordt vergeten wanneer de militaire basis waar ze overwinteren, wordt gesloten. Wanneer ze uiteindelijk in 2505 worden herontdekt, is de wereld zo gedegradeerd dat Wilsons Joe nu de slimste man ter wereld is – een probleem voor Joe, en de wereld als geheel.

Tom Cruise keerde in mei terug in de bioscoop als Ethan Hunt voor wat vermoedelijk zijn laatste poging is als de geheim agent die de overheid inschakelt voor hun meest weinig benijdenswaardige missies. Terwijl Mission: Impossible—The Final Reckoning box office-records brak, ging Hulu terug naar het begin – en zelfs meer – door de eerste zes (van in totaal acht) M:I- films in hun bibliotheek op te nemen. Als je ze in volgorde wilt bekijken, begin je met Brian De Palma's origineel uit 1996. Als je liever direct naar de beste film van de serie wilt gaan, kies dan Fallout uit 2018, die Christopher McQuarrie's tweede optreden als regisseur van de franchise markeert. (Hij regisseerde alle films sinds Rogue Nation uit 2015, inclusief The Final Reckoning .) De zesde film is de eerste met een terugkerende regisseur, die ervoor koos om de actie te combineren met meer emotie dan voorgaande films. Dat, plus een uitgebreide cast met onder meer Henry Cavill en Vanessa Kirby, plus de terugkeer van Michelle Monaghan, zorgen ervoor dat Hunt een heel andere missie krijgt.

We hebben The Order eerder opgenomen in onze lijst met " De 10 beste films die je in 2024 gemist hebt ", en we blijven bij die bewering. Gelukkig is het tijd voor Hulu-abonnees om dat onrecht recht te zetten. Justin Kurzel regisseert dit rauwe verhaal over corruptie en extremisme van de Pacific Northwest tot Midden-Amerika. Terry Husk (Jude Law) is een FBI-agent die gelooft dat een reeks overvallen overdag die hij onderzoekt, verband houdt met een lokale groep blanke supremacisten die een oorlog tegen Amerika probeert te financieren. Het onderzoek leidt hem uiteindelijk naar Bob Mathews (Nicholas Hoult), de onwaarschijnlijke leider van The Order, een neonazigroep. Dat de film gebaseerd is op een waargebeurd verhaal, maakt hem des te hartverscheurender.

Acht maanden nadat hij de Oscar voor Beste Acteur won voor Oppenheimer , leverde Cillian Murphy een even krachtige prestatie in deze verfilming van Claire Keegans novelle uit 2021. Het brengt Murphy terug naar het soort films waar hij het meest bekend om staat: rustige, karaktergedreven onafhankelijke films over mensen uit de arbeidersklasse. Hier speelt hij Bill Furlong, een kolenhandelaar, echtgenoot en vader van vijf dochters, die getuige is van een verontrustende scène met een jong meisje in het plaatselijke klooster en de meisjesschool. Wanneer hij zich gedwongen voelt om verder onderzoek te doen en de behandeling van het jonge meisje in twijfel te trekken, richt Bill een doelwit op zichzelf – en dat van zijn familie – wanneer de moeder-overste van het klooster (Emily Watson) vindt dat Bill te veel vragen stelt. Uiteindelijk, ondanks verhulde dreigementen van de zuster, overwint zijn mededogen zijn angst voor vergelding.

Tussen It Follows , The Guest en Watcher is Maika Monroe uitgegroeid tot de schreeuwkoningin van deze generatie. Ze draagt bij aan dat genre-overzicht in deze eigenzinnige thriller van Osgood Perkins (zoon van Psycho- ster Anthony Perkins) in de rol van Lee Harker, een FBI-agent met een zesde zintuig als het gaat om moordonderzoek. Maar iets voelt griezelig vertrouwd aan wanneer ze wordt gevraagd een reeks moord-zelfmoorden te onderzoeken waarvan sommige van haar collega's denken dat ze het werk zijn van een mogelijke seriemoordenaar. Monroe zet wederom een geweldige prestatie neer als Lee, maar het is Nicolas Cage die hier de meest ontspoorde (tot op het onbedoeld komische af) acteerprestatie levert.

Alien: Romulus — dat zich afspeelt tussen de gebeurtenissen van Alien (1979) en Aliens (1986) — gaat over een scenario dat je waarschijnlijk al eerder hebt gehoord: een groep mensen die door de ruimte reist, vindt een verlaten ruimtestation, dat ze besluiten te onderzoeken. Dit brengt hen natuurlijk regelrecht in de armen/gezichten van de vaste cast van buitenaardse schurken uit de Alien- franchise (zie: facehuggers, chestbursters en Xenomorphs). Schrijver-regisseur Fede Álvarez, die de Evil Dead -reimagining uit 2013 regisseerde, weet met dit vervolg een decennia-oude franchise nieuw leven in te blazen.

Timothée Chalamet schittert in James Mangolds Bob Dylan-biopic, die acht Oscarnominaties verdiende, waaronder Beste Film, Beste Regisseur en Beste Acteur voor Chalamet. De film volgt Dylans vroege carrière, beginnend in januari 1961 – toen hij liftte van Minnesota naar New York City om zijn muzikale idool Woody Guthrie te ontmoeten en voor hem op te treden. Daar ontmoette de toen 19-jarige ook folkmuzikant Pete Seeger (gespeeld door Edward Norton, die een nominatie voor Beste Mannelijke Bijrol kreeg), die een van Dylans eerste voorvechters werd. Seeger speelde ook een belangrijke rol in Dylans baanbrekende optreden op het Newport Folk Festival in 1965, waar de film zijn hoogtepunt bereikt. Of je nu alles of niets over Dylan weet, het is een fascinerend verhaal.

Anora, die liever Ani (Beste Actrice-winnaar Mikey Madison) genoemd wil worden, is een exotische danseres wiens diensten worden ingeroepen wanneer Vanya (Mark Eydelshteyn), de verwende zoon van een Russische oligarch, naar de club komt waar ze werkt en vraagt om een danseres die Russisch spreekt. Hun avondje in de VIP-kamer verandert in een (betaalde) seksuele ontmoeting buiten de club... dan nog een, dan nog een. Tijdens een spontane reis naar Las Vegas trouwen de twee, waarbij Ani gelooft dat ze haar happy end heeft gevonden. Vanya's ouders zijn minder optimistisch en maken duidelijk dat Vanya twee keuzes heeft: zijn huwelijk of hun geld. Regisseur Sean Baker , de veelgeprezen filmmaker achter The Florida Project (2017) en Red Rocket (2021), heeft opnieuw een krachtige dramedy gemaakt die de benarde situatie van gemarginaliseerde personages belicht.

"Als je Sly Stone bent, is er geen blauwdruk voor wat er daarna komt." Dat is het basisidee achter Sly Lives!, Questloves briljante opvolger van de even meeslepende Summer of Soul – de rockdocumentaire waarmee de drummer van de Roots in 2022 een Academy Award won. Hij zou zomaar weer eens een Oscar kunnen winnen met deze diepgaande duik in de opkomst en ondergang van de baanbrekende band Sly & The Family Stone, en de hogere standaarden waaraan zwarte artiesten traditioneel worden gehouden. Questlove weet waar hij het over heeft, en daarom is hij een perfecte gids in deze kant van de muziekindustrie. De film had bovendien een angstaanjagend moment. Stone overleed op 9 juni.

Hoewel de film in 1979 in de bioscoop verscheen, heeft Alien in de tussenliggende jaren niets aan kracht ingeboet – iets wat de meeste veertigers niet kunnen zeggen. Inmiddels ken je het verhaal waarschijnlijk uit je hoofd: de bemanning aan boord van het ruimteschip Nostromo , waaronder adjudant Ellen Ripley (Sigourney Weaver), onderbrak hun reis terug naar de aarde vermoedelijk even om te reageren op een noodoproep van een nabijgelegen planetoïde. Maar wat ze ontdekken, is een bizarre buitenaardse levensvorm die er plezier in lijkt te scheppen om bemanningsleden op nieuwe – en vaak angstaanjagende – manieren omver te werpen. Kun je Facehugger zeggen? Of Chestburster? Alien is ook opmerkelijk omdat het de film was die een echte en legendarische sci-fi/horrorfranchise op gang bracht – en de wereld kennis liet maken met Ridley Scott, die het genre opnieuw op zijn kop zette met zijn volgende speelfilm, Blade Runner .

Hoewel de vijfde film in de Alien -franchise bij de eerste release in 2012 gemengde recensies kreeg, is het een van die films die met de jaren en bij elke volgende kijkbeurt beter is geworden. Ridley Scott regisseert een script dat mede is geschreven door Jon Spaihts en Damon Lindelof. Het volgt een team wetenschappers (onder leiding van Noomi Rapace en Logan Marshall-Green) die door het heelal reizen in de hoop de mysteries van het ontstaan van de mensheid te ontrafelen. Maar niet elk wezen dat ze tegenkomen is even geïnteresseerd in het vinden van antwoorden op de grote mysteries van het leven. De (soort van) prequel markeert Michael Fassbenders debuut in de franchise, waarin hij een alleskunner speelt (een rol die hij ook vertolkte in Alien: Covenant uit 2017). Charlize Theron, Idris Elba, Guy Pearce en Ben Foster completeren de sterrencast.

Kieran Culkin zet zijn carrière als Hollywoods meest geliefde scène-stealer voort in deze komische roadtripkomedie, geschreven, geregisseerd en geproduceerd door Jesse Eisenberg (die een Oscarnominatie kreeg voor het scenario) en met wie hij ook samenspeelt. David (Eisenberg) en Benji (Culkin) reizen naar Polen ter ere van hun overleden grootmoeder, een Holocaustoverlevende. Ondanks hun twee totaal verschillende levenspaden en hun tegengestelde persoonlijkheden, vinden de twee een manier om weer contact te maken en te bewijzen dat bloed dikker is dan water. Culkin sleepte zijn allereerste Oscar in de wacht voor deze rol, terwijl Eisenberg het Poolse staatsburgerschap kreeg .

Nicolas Cage doet waar Nicolas Cage het beste in is (lees: flink wat decors verslinden) in deze postapocalyptische thriller waarin een vader, Paul (Cage), en zijn tweelingzonen Thomas (Jaeden Martell) en Joseph (Maxwell Jenkins) drie van de weinige mensen op aarde zijn. Wat dit scenario nog uitdagender maakt, is dat ze 's nachts geterroriseerd worden door moordlustige wezens die vastbesloten zijn de planeet van alle mensen te ontdoen. Wanneer Thomas vermist raakt, moet Paul de nacht in om hem te vinden – een onverstandig avontuur dat Paul uiteindelijk gewond achterlaat, vechtend voor zijn leven en afhankelijk van zijn zonen om hen allemaal in leven te houden.

Marielle Heller schreef en regisseert deze verfilming van Rachel Yoders roman uit 2018 – een bijtend duistere horrorkomedie over de uitdagingen van het moederschap. Amy Adams toont een felheid die zelden gezien is in eerdere rollen van de zesvoudig Oscargenomineerde. Hier is ze een thuisblijfmoeder die simpelweg bekendstaat als 'Moeder' en die een hekel begint te krijgen aan haar man (Scoot McNairy) en zelfs aan haar jonge zoon omdat ze haar haar vroegere identiteit als kunstenaar hebben ontnomen. En tegelijkertijd begint ze te denken dat ze misschien in een hond verandert. Wat allemaal veel logischer is in de context van de film.

June Squibb is de actieheldin die je niet wist dat je nodig had. In het decennium sinds haar Oscar-genomineerde rol in Alexander Paynes Nebraska is de 95-jarige actrice uitgegroeid tot een van Hollywoods meest gewilde acteurs. Hier speelt ze de gelijknamige oma die voor 10.000 dollar wordt opgelicht door een telefoonoplichter die het op ouderen gemunt heeft. Wanneer de autoriteiten aarzelen om daadwerkelijk actie te ondernemen, grijpt Thelma een pistool en haar scooter en neemt ze het recht in eigen hand. Het allermooiste? Deze komedie over burgerwachten is gebaseerd op de grootmoeder van schrijver-regisseur Josh Margolin.

Op een onbekende datum in de nabije toekomst ontdekt majoor Roy McBride (Brad Pitt) van het Amerikaanse ruimtecommando dat mysterieuze stroomstoten afkomstig van een oud ruimtestation een bedreiging vormen voor de aarde. Wanneer hij ontdekt dat de activiteit terug te voeren is op het Lima Project – een zoektocht naar buitenaards leven onder leiding van zijn vader, H. Clifford McBride (Tommy Lee Jones), die al 30 jaar verdwaald is in de ruimte – reist Roy het onbekende tegemoet. Toen co-scenarist/regisseur James Gray het project aankondigde, verklaarde hij zeer stellig dat hij hoopte "de meest realistische weergave van ruimtereizen te creëren die ooit in een film is verwerkt". Is hem dat gelukt? Kijk en oordeel zelf.

In de jaren 70 is Jack Delroy (David Dastmalchian) een talkshowhost die constant op jacht is naar de kijkcijfers van Johnny Carson, maar daar simpelweg niet tegenop kan. Hij behaalt de hoogste kijkcijfers uit zijn carrière wanneer hij een interview heeft met zijn geliefde vrouw Madeleine (Georgina Haig), die stervende is aan kanker. Wanneer ze kort daarna overlijdt, legt Jack de productie van zijn show volledig stil. Wanneer hij uiteindelijk weer aan het werk wil, is hij nog vastberadener om met Carson te concurreren. Daarom besluit hij een Halloweenshow met een occult thema te organiseren voor de eeuwigheid, compleet met een paragnost (Fayssal Bazzi), een parapsycholoog (Laura Gordon) en een bezeten tiener (Ingrid Torelli) die meer lijkt te weten over de relatie tussen Jack en Madeleine dan hij had verwacht. Veel critici hebben Late Night With the Devil uitgeroepen tot de beste horrorfilm van 2024 – en terecht.

Het regiedebuut van Pamela Adlon doet voor het moederschap wat Bridesmaids deed voor het huwelijk. De New Yorkers Eden (Ilana Glazer) en Dawn (Michelle Buteau) zijn al hun hele leven beste vriendinnen met tientallen jaren geschiedenis en tradities, maar staan nu voor heel andere hoofdstukken in hun leven. Dawn, die worstelt met een postnatale depressie, probeert hard om de eisen van een werkende moeder en partner van haar man in evenwicht te brengen, terwijl Eden nooit door zulke eisen is belast. Maar wanneer ze na een onenightstand ontdekt dat ze zwanger is en besluit dat ze klaar is voor een alleenstaande moeder, begint hun vriendschap te verslechteren op manieren die ze zich nooit hadden kunnen voorstellen. De chemie tussen Glazer en Buteau als beste vriendinnen is onmiskenbaar in deze brutale komedie die niet altijd even aantrekkelijk is, mede door de brute eerlijkheid.

Slechts drie maanden nadat Poor Things in 2024 vier Oscars won, bracht Yorgos Lanthimos een groot deel van de groep weer bijeen – waaronder Emma Stone, Willem Dafoe en Margaret Qualley – voor Kinds of Kindness , dat in première ging in Cannes. In tegenstelling tot zijn eerdere werk is dit een anthologiefilm, of wat later op de markt werd gebracht als een "triptiekfabel". Net als de andere films van de schrijver-regisseur is deze film ontstaan vanuit een absurdistische komedie en over-the-top acteerprestaties van de sterren. Seksculten, reanimatie, sandwiches, moordlustige bazen en John McEnroe's kapotte tennisracket spelen allemaal een rol in de doldwaze festiviteiten.

Sydney Sweeney produceerde deze religieuze horrorfilm en speelt ook Cecilia, een jonge non (ja, je leest het goed) die door haar traumatische ervaring met de dood ervan overtuigd is dat God haar heeft gered voor een hoger doel. Wanneer ze wordt uitgenodigd om lid te worden van een klooster op het afgelegen Italiaanse platteland dat oudere nonnen aan het einde van hun leven begeleidt, accepteert ze die uitnodiging met plezier – maar al snel beseft ze dat niet alles is wat het lijkt.

Enzo Ferrari (Adam Driver) is een man die alles zou moeten hebben: de voormalige coureur en oprichter van het automerk Ferrari straalt charme, rijkdom en opwinding uit. Maar achter de schermen komen de muren op hem af. Michael Manns biopic speelt zich af in de zomer van 1957 en toont Ferrari (de man) op de rand van faillissement, rouwend om de dood van zijn zoon en wanhopig proberend zijn vroegere misstappen te verbergen voor zijn ex-vrouw – die meehielp het autobedrijf op te bouwen en de sleutel tot zijn financiële toekomst in handen heeft. Hoewel de film gemengde recensies kreeg, weet hij het complexe verhaal van een gecompliceerde man goed te vertellen. Maar het grootste pluspunt is de bravoure van Penélope Cruz.

Bijna 60 jaar na het begin van zijn carrière als filmmaker slaagde Wim Wenders erin om met Perfect Days een van zijn beste films tot nu toe te maken – wat veel zegt als je bedenkt dat dit dezelfde regisseur is die Paris, Texas (1984) en Wings of Desire (1987) maakte. Hirayama (Kōji Yakusho) is een toiletreiniger in Tokio die dolgelukkig is met de eenvoud van zijn leven, omdat het hem de tijd geeft om zich over te geven aan zijn meer persoonlijke passies: muziek (hij is een fervent verzamelaar van cassettebandjes en laat zijn favoriete muziek de soundtrack van zijn leven vormen), boeken en de natuur. De film wordt niet onderbroken door al te dramatische verhaallijnen; alleen de rustige interacties die Hirayama heeft met de mensen om hem heen – familie, collega's, volslagen vreemden – en de manier waarop die intermezzo's hem beïnvloeden. Het is die poëtische eenvoud, en Yakusho's geweldige acteerprestatie, die de film zijn hart geven.

Schrijver-regisseur Ava DuVernay weet de filmtaal opnieuw te veranderen met een film die zowel een biopic als een historisch document is. De film is gebaseerd op het leven van Isabel Wilkerson (Aunjanue Ellis-Taylor), de eerste zwarte vrouw die de Pulitzerprijs voor journalistiek won voor haar werk bij The New York Times. De film volgt Wilkersons reis naar het schrijven van haar boek Caste: The Origins of Our Discontents (2020) – een project dat haar van de VS naar Duitsland en India voerde om de verontrustende geschiedenis van het kastenstelsel van beide landen en de parallellen daartussen te onderzoeken.

Op 11 januari 1998 betrad de 22-jarige komiek Tomoaki Hamatsu een appartement in Japan waar hij 15 maanden lang naakt en zonder menselijk contact woonde als onderdeel van een begrijpelijkerwijs controversiële spelshow genaamd Susunu! Denpa Shōnen . Hamatsu had geen idee dat zijn leven werd uitgezonden. Deze meeslepende documentaire onderzoekt niet alleen hoe iemand dit experiment ooit heeft laten plaatsvinden, maar ook de effecten in de echte wereld – cultureel, psychologisch en meer – die het had op zowel Hamatsu als de tientallen miljoenen kijkers die op de een of andere manier getuige waren van zijn misbruik voor de camera.

Tussen haar hoofdrollen in The Zone of Interest en Anatomy of a Fall maakte de Duitse actrice Sandra Hüller duidelijk dat ze als het op scripts aankomt, weet hoe ze ze moet kiezen. In dit meeslepende rechtszaaldrama speelt Hüller een succesvolle schrijfster die wordt verdacht van moord wanneer haar man (Samuel Theis) dood wordt aangetroffen voor hun huis op een besneeuwde dag. Uiteindelijk zouden het haar zoon (Milo Machado-Graner) en/of zijn blindengeleidehond (Messi, de echte ster van de film) kunnen zijn die uiteindelijk Sandra's lot bezegelen. Het is een slim, complex en goed geacteerd mysterie dat je op het verkeerde been zet.

Glenn Howerton van It's Always Sunny in Philadelphia is praktisch onherkenbaar in deze immens vermakelijke vertelling over de opkomst en ondergang van de BlackBerry – de onmisbare mobiele telefoon die de wereld in vervoering bracht vóór de komst van de iPhone. Howerton speelt Jim Balsillie, de oersterke onderhandelaar die samen met Mike Lazaridis (Jay Baruchel) de wereld zijn eerste smartphone gaf. Dat is veel dramatischer (en zwartgalliger) dan het klinkt.

Ozark -ster Julia Garner herenigt zich met regisseur Kitty Green ( The Assistant ) voor deze spannende psychologische thriller waarin beste vriendinnen Hanna (Garner) en Liv (Jessica Henwick) besluiten om met een rugzak door de Australische outback te trekken. Wanneer ze de kans krijgen om in een afgelegen hotel te wonen en werken om hun slinkende bankrekening aan te vullen, grijpen ze die kans met beide handen aan – ondanks dat Hanna het gevoel heeft dat er iets niet klopt met hun werkgever of de klantenkring. Ze heeft iets op het spoor. Garner heeft het ene na het andere stoere personage gespeeld, en The Royal Hotel is daarop geen uitzondering.

Jake Johnson van New Girl maakt zijn regiedebuut met deze heerlijk vreemde en soms duistere meta-komedie, die hij ook schreef en waarin hij de hoofdrol speelt. Tommy Walcott (Johnson) leidt een vrij normaal bestaan totdat hij wordt benaderd door Andy Samberg (als Andy Samberg), die hem de kans van zijn leven biedt: de mogelijkheid om $ 1 miljoen te winnen als onderdeel van een enorme realitywedstrijd. Het enige wat Tommy hoeft te doen, is 30 dagen lang niet vermoord worden, ondanks dat hij wordt opgejaagd door tientallen huurmoordenaars wiens taak het is ervoor te zorgen dat geen enkele deelnemer er met de hoofdprijs vandoor gaat. Het addertje onder het gras? Deelnemers kunnen alleen worden vermoord als ze helemaal alleen zijn. Dus besluit Tommy om samen te werken met een andere deelnemer, en daar komt Maddy (Anna Kendrick) in beeld. Omdat ze allebei een flinke mil te winnen hebben en veel te verliezen (lees: hun leven) als ze niet zegevieren, sluiten ze een pact om elk wakker moment van de komende 30 dagen samen door te brengen. Net wanneer je denkt dat je weet waar Zelfredzaamheid naartoe gaat, gaat het door en verrast het je – en op de best mogelijke manier.

Thrillers over huisinvasies zijn er altijd, maar de echt effectieve zijn schaars. Kaitlyn Dever schittert – en bewijst opnieuw dat ze de last van een hele film aankan – als Brynn Adams, een naaister die een eenzaam bestaan leidt in haar ouderlijk huis en rouwt om het verlies van haar moeder en beste vriendin. Wanneer ze op een nacht wakker wordt en ontdekt dat er iemand in haar huis is, blijkt die iemand iets bijzonders te zijn. Een thriller over huisinvasies met buitenaardse wezens stond misschien niet op je bingokaart, maar No One Will Save You is met 93 minuten welbesteed.

Miguel (Tyler Dean Flores) is 17 jaar oud en heeft nog nooit gevochten. Dus wanneer hij hoort dat hij gaat verhuizen, weg van de plek en de mensen die hij zijn hele leven heeft gekend, schakelt hij zijn vrienden in om hem te helpen bij zijn eerste vuistgevecht. Het is waarschijnlijk niet het eerste ritueel dat bij je opkomt, maar het is er zeker een van. Een getalenteerde cast van jonge acteurs maakt deze komedie – geschreven door Shea Serrano en Jason Concepcion – enorm kijkbaar.

Hal Porterfield (Christopher Abbott) heeft net de sleutels van het kasteel gekregen na de dood van zijn vader, een hotelmagnaat. Rebecca Marin (Margaret Qualley) is een dominatrix die vindt dat ze een deel van de eer – en de helft van het geld – verdient die Hals nieuwe CEO-positie met zich meebrengt. Seksuele politiek is zelden zo verdraaid of zo duister grappig geweest als in deze betoverende en vaak beklemmende thriller van Zachary Wigon.

Vicky Krieps levert wederom een topprestatie als keizerin Elisabeth van Oostenrijk, die – na haar 40e verjaardag – verlangt naar de vrijheid van haar jeugd. Marie Kreutzer schrijft en regisseert deze fictieve biopic (keizerin Elisabeth bestaat echt, hoewel het verhaal zich veel creatieve vrijheden permitteert), waarin de koninklijke familie in opstand komt tegen haar gebrek aan macht om echte verandering teweeg te brengen, ondanks haar titel. Sterker nog, het gaat over een vrouw die wanhopig probeert vast te houden aan de macht die haar jeugd en schoonheid haar geven – ongeacht de gevolgen.

Milieuactivisme en een overvalfilm komen samen in deze thriller van regisseur Daniel Goldhaber over een groep jongeren die – zoals de titel al doet vermoeden – de kwetsbaarheid van de olie-industrie proberen bloot te leggen. Het komt niet vaak voor dat een film die de strijd tegen de klimaatcrisis onderzoekt, ook een spannend avontuur is, maar hier komen die elementen prachtig samen. (Daar mag je cameravrouw Tehillah de Castro wel een pluim voor geven.) Slim, vooruitziend en bijna ongekend, is How to Blow Up a Pipeline de stream meer dan waard.

Raine Allen-Millers regiedebuut biedt een speelse draai aan de typische romantische komedie. Yas (Vivian Oparah) en Dom (David Jonsson) zijn beiden twintigers die worstelen met een recente breuk. Na een toevallige – en nogal ongemakkelijke – eerste ontmoeting, zwerven de twee een dag door Zuid-Londen. Ze raken dichter bij elkaar door hun gedeelde ervaringen, vinden brutale manieren om de rouw om hun vorige relaties te verwerken en ontdekken misschien wel dat de romantiek toch niet dood is.

Zie het als Gilligan's Island , maar dan met meer klassecommentaar en braaksel. Wanneer een stel rijke mensen op een luxe jacht de zee op gaat, worden hun plannen gedwarsboomd wanneer een verschrikkelijke storm velen van hen op een strand achterlaat waar geen enkel deel van hun geld of macht hen kan helpen overleven. Dat verraadt al te veel, maar volstaat te zeggen: als je van The Menu -achtige kritieken op de excessen van rijkdom houdt met net zoveel zwarte komedie-wendingen, dan is deze Oscar-genomineerde film iets voor jou.

Noa (Daisy Edgar-Jones) is een single vrouw die op zoek is naar een partner, maar de online datingscene beu is. Wanneer ze Steve (Sebastian Stan) ontmoet, een eigenzinnige, knappe vreemdeling, besluit ze hem haar nummer te geven. De twee kunnen het al goed met elkaar vinden op de eerste date en maken uiteindelijk plannen om een weekendje weg te gaan. Daar realiseert Noa zich dat Steve een paar verontrustende details over zichzelf heeft verborgen gehouden. Uiteindelijk is Fresh een les in de verschrikkingen van daten in het digitale tijdperk (zowel echt als ingebeeld).

Gezien het bestaan van Harold Ramis' bijna perfecte Groundhog Day , vergt het een heleboel lef van een filmmaker om nog een beeld toe te voegen aan de oneindige-tijdlus romcom-canon. Maar schrijver-regisseur Max Barbakow deed het toch met Palm Springs , en het publiek is hem dankbaar. Voortbouwend op de regels die oorspronkelijk in Groundhog Day werden vastgelegd, biedt Palm Springs zijn eigen unieke draai aan het verhaal. In plaats van één persoon (Bill Murrays Phil Conners) te laten zien die langzaam tot de rand van waanzin wordt gedreven omdat hij de enige is die het fenomeen lijkt te ervaren, heeft Palm Springs drie bruiloftsgasten - Nyles (Andy Samberg), Sarah (Cristin Milioti) en Roy (JK Simmons) - die dezelfde dag steeds opnieuw beleven en samenwerken om er een uitweg uit te vinden.