'Doktoren gaven me nog maar 3 maanden te leven, maar er zijn 40 jaar verstreken'

"Ze vertelden me dat ik een ongeneeslijk virus had en dat ik nog maar drie tot negen maanden te leven had."

HIV-activist Jonathan Blake gelooft dat hij een van de eerste mensen, zo niet de eerste, was die in Groot-Brittannië op 33-jarige leeftijd de diagnose hiv kreeg.

"Ik kreeg de diagnose in oktober 1982 in het Middlesex Hospital [ Londen ]. Het was ongelooflijk zwaar."

Bij hem werd de ziekte al zo vroeg in de aidsepidemie in het Verenigd Koninkrijk vastgesteld dat hij in het ziekenhuis tot Patiënt L1 werd benoemd. Zijn verhaal werd verfilmd in de film Pride uit 2014.

Terugdenkend aan de eerste dagen na zijn diagnose vertelde hij aan de BBC: "Elke lymfeklier in mijn lichaam was zojuist uitgebarsten."

Nadat hij in het ziekenhuis een aantal onderzoeken had ondergaan, werd hij twee dagen op de afdeling opgenomen.

Jonathan, die nu 76 is, zei dat artsen hem hadden verteld dat hij "palliatieve zorg zou ontvangen als de tijd rijp is".

Hij zei dat hij dacht: "Ik ben 33 jaar oud, wil ik echt meer weten over palliatieve zorg?"

Ik leef al een tijdje met dit virus en probeer letterlijk elke dag te leven. Ik had nooit gedacht dat ik een leven zou hebben, het is er altijd geweest.

HIV is een virus dat de cellen van het immuunsysteem beschadigt en het vermogen van het immuunsysteem om alledaagse infecties en ziektes te bestrijden verzwakt.

AIDS (Acquired Immunodeficiency Syndrome) ontstaat wanneer het immuunsysteem ernstig is beschadigd door het HIV-virus en er zich een reeks potentieel dodelijke infecties en ziekten voordoen.

Hoewel aids niet van de ene persoon op de andere kan worden overgedragen, kan het hiv-virus dat wel.

"Pas in 2015, toen ze voor het eerst 'U = U', 'Ondetecteerbaar = Onoverdraagbaar', aankondigden, stopte ik met dit soort melaatsheid - dat ik dit vergiftigde bloed had, dat ik iedereen kon besmetten," aldus Jonathan.

Deze term betekent dat iemand met een ondetecteerbare virale lading het hiv-virus niet seksueel kan overdragen op anderen.

Volgens de Britse liefdadigheidsinstelling Terrence Higgins Trust leefden er in 1999 wereldwijd 33 miljoen mensen met hiv, terwijl aids volgens het Wereldgezondheidsrapport de vierde grootste doodsoorzaak ter wereld was, zo'n 20 jaar nadat de epidemie begon.

Volgens de National Aids Trust was 2023 het jaar met het hoogste aantal mensen dat een hiv-behandeling kreeg, met 107.949 behandelde mensen - een stijging van 27% ten opzichte van de afgelopen 10 jaar.

Jonathan zei: "HIV is een vergeten epidemie. Er wordt nooit over gesproken en het is zo belangrijk. Veel ervan heeft te maken met stigmatisering."

"Ik kreeg effectieve medicijnen, want we hebben een fantastische NHS. Ik heb veel geluk gehad dat ik toegang had tot medicijnen."

"Het belangrijkste is om te weten hoe het met je gaat, moedig te zijn en je te laten testen. De ontwikkelingen die gaande zijn, zijn buitengewoon – ook al is er geen genezing", vervolgde hij. "Ik ben daar het levende bewijs van."

Jonathan was dit jaar aanwezig bij de presentatie van het rapport Getting to zero by 2030: HIV in London, op de locatie van het toekomstige HIV/AIDS Memorial, dat gepland is voor Fitzrovia, in het centrum van de Engelse hoofdstad.

In 2018 ondertekenden de burgemeester van Londen, London Councils, Public Health England en NHS England de Fast Track Cities Declaration om in 2030 geen nieuwe hiv-infecties, geen hiv-gerelateerd stigma en geen hiv-gerelateerde sterfgevallen meer te realiseren.

Uit het rapport, opgesteld door het London Assembly Health Committee, bleek dat er in Londen en het Verenigd Koninkrijk nog steeds sprake is van een wijdverbreid stigma op hiv, ondanks de vooruitgang in de houding ten opzichte van hiv.

Londen heeft historisch gezien, en heeft nog steeds, hogere hiv-percentages dan de rest van het land.

De London Assembly stelde echter dat de stad wereldwijd vooroploopt in het terugdringen van nieuwe gevallen van hiv en dat zij door haar hiv-preventie- en behandelprogramma's als een internationaal voorbeeld wordt gezien.

Krupesh Hirani, voorzitter van de Gezondheidscommissie van de Assemblee van Londen, zei dat Londen “nog ver verwijderd” is van het behalen van zijn doel voor 2030.

"Na jarenlang jaarlijks een daling van het aantal nieuwe hiv-gevallen te hebben gezien, is er sinds 2020 een stijging in het aantal gevallen in Londen en Engeland. We willen graag dat de burgemeester verdere actie onderneemt", zei hij.

Een woordvoerder van de burgemeester zei dat Sadiq Khan binnenkort zou reageren op het rapport van de Algemene Vergadering.

Ze voegden eraan toe: "De huidige regering heeft zich ertoe verbonden een nieuw hiv-actieplan op te stellen en de burgemeester kijkt ernaar uit om nauw samen te werken met ministers om te helpen het aantal hiv-gevallen in 2030 tot nul te herleiden en tegelijkertijd een eerlijker en gezonder Londen voor iedereen te creëren."

In december 2023 kondigde de stad een financiering aan van £ 130.000 (ongeveer R$ 975.000) door de Commissie voor Diversiteit in de Openbare Ruimte voor de bouw van een permanent gedenkteken voor hiv en aids in Londen.

Aids Memory UK, de partij achter het project, meldde dat het monument eind 2027 onthuld zou worden en dat het kunstwerk de vorm zou hebben van een omgekapte boom.

De ambassadeur van Aids Memorial UK, Mzz Kimberley, ook bekend als Kim Tatum, zei: "Het monument wordt een plek waar mensen kunnen reflecteren, zichzelf kunnen informeren, vrede kunnen voelen en met anderen kunnen praten.

"Dit monument zal betekenen dat iedereen die zijn leven verloor, betekenis had. Het is een eerbetoon aan alle mensen wereldwijd die hun leven verloren of aan het onrecht dat de maatschappij hun heeft aangedaan."

Het monument betekent veel voor Jonathan. Hij zei dat het zou helpen "een gemeenschap te creëren" en dat hij "er erg trots op is om deel uit te maken van deze hiv-gemeenschap."

"Ik heb veel vrienden verloren - sommigen heel vroeg, maar anderen pas veel later, en het doet nog steeds pijn."

^{Deze tekst werd oorspronkelijk hier gepubliceerd.}