Drie films om deze week te bekijken

Winnaar van het Annecy Festival en genomineerd voor een Oscar voor Beste Animatiefilm, Memoirs of a Snail , van de Australiër Adam Eliott (auteur van Mary and Max ), is het verhaal van Grace Pudel - een van die mensen die geboren zijn onder het lot van ongeluk, pech en sociale ontoereikendheid - die haar leven vol verdriet, eenzaamheid en tegenslag vertelt aan haar favoriete slak, Sylvia (Grace houdt van slakken en hamsters en verzamelt ze thuis, levend of in al hun decoratieve vormen), die ze net heeft bevrijd, na de dood van Pinky, een excentrieke en rusteloze oude dame die haar beste en enige vriendin was. Eliott maakte de film in stop-motion (frame-voor-frame-animatie), zijn gekozen techniek, en ondanks dat het ongelukkige verhaal van de hoofdpersoon niet aan humor ontbreekt (meestal zuur of behoorlijk donker), is Memoirs of a Snail zonder twijfel een van de meest deprimerende animatiefilms ooit gemaakt.

“Het Rijk”

Het is een understatement om de nieuwe film van Bruno Dumont waanzinnig te noemen. De regisseur van Camille Claude 1915 en France combineert sciencefiction- pastiche met een vleugje space opera (met bijpassende special effects) en zijn soort burlesk-grotesk naturalisme. Hij filmt in Noord-Frankrijk, waar hij is geboren en waar hij al een aantal van zijn films heeft laten afspelen. Ook de serie Le Petit Quinquin (het tweetal belachelijke politieagenten uit deze serie komt hierin terug) gaat over de beslissende strijd tussen de krachten van Goed en Kwaad. Fabrice Luchini krijgt de rol van een combinatie van de kosmische Satan en de gekunstelde Darth Vader. De ongewone tegenstelling tussen deze twee filmische universums die niets met elkaar te maken hebben, is vermakelijk extravagant voor een half uur. Daarna wordt Empire te repetitief en dwaas. Anamaria Vartolomei is echter een zeer interessante agente aan de kant van Good.

“Parthenope”

De nieuwe film van Paolo Sorrentino heeft als heldin een mooie, sensuele en intelligente jonge vrouw genaamd Parthenope (gespeeld door nieuwkomer Celeste Dalla Porta in haar jeugd en door Stefania Sandrelli op haar oude dag, aan het einde van het verhaal). Parthenope is de klassieke naam van Napels, de stad waar hij werd geboren (en waar Sorrentino ook vandaan komt) en van de zeemeermin uit de Griekse mythologie die de inspiratiebron was voor de film. Terwijl de regisseur het verhaal van Parthenope's leven vertelt, gebruikt hij haar als een conventioneel personage, maar tegelijkertijd maakt hij van haar een symbool, een uitstraling van de stad in vrouwelijke vorm, een ideaalbeeld van de vrouw en ook een middel waarmee hij mediteert over de jeugd, het verstrijken van de tijd en de kracht en vergankelijkheid van schoonheid. Ook Silvio Orlando en Gary Oldman, waarbij de laatste de Amerikaanse schrijver John Cheever speelt, maken deel uit van de cast. Parthenope werd door Observador verkozen tot film van de week. De recensie kunt u hier lezen .