Droog het moeras leeg en zaag de belastingen door. (Of aanbid het moeras en verhoog de belastingen?)

Een groep mensen die eensgezind is, kan gemakkelijk samen de afgrond inlopen. Er zijn veel Portugezen met een eenzijdige mentaliteit, en wij hebben medelijden met hen. Ze doen denken aan documentaires over zebra's, waarin we de grote oversteek zien die ze met z'n allen maken, waarbij ze in moerassig water vol krokodillen springen. Ze zijn erop gebrand alles te imiteren wat anderen doen en denken, zonder ook maar iets in twijfel te trekken. Ze denken allemaal dat ze gelijk hebben.
In Portugal vindt er een permanente sprong in het moeras plaats, in koor en bijna zonder tegenstrijdigheid. Te midden van deze menigte die ervan overtuigd is dat alles in orde is, beseffen de Portugezen niet dat als ze eisen zouden stellen aan de onmiddellijke en snelle vervulling van verkiezingsbeloften en verstandig zouden omgaan met de bestemming van belastingen (zoals de Amerikanen), ze veel meer geld voor zichzelf en hun families zouden kunnen overhouden (zoals de Amerikanen). Dit in plaats van ze zonder vragen over te dragen aan een moeras vol reptielenbelangen die de inspanningen van belastingbetalers verspillen en misbruiken.
De Portugezen accepteren passief dat hun verkiezingsbeloften nooit worden nagekomen en dat hun enorme belastingen op hun lage salarissen worden opgegeten door krokodillen, verstopt in het moeras, voor onbekende redenen waar ze geen controle of zicht op hebben. Ze worden wijsgemaakt dat onze luiheid ten opzichte van corruptie juist eerbiedwaardig is, terwijl Amerikanen gekken zijn met een metaforische kettingzaag in de hand, die verspilling tegengaan omdat de Portugese belastinggelden allemaal buitengewoon goed worden besteed door zeer eerlijke politici.
In Portugal zal het moeras van corruptie en verspilling niet drooggelegd worden, helaas zullen de fascisten hier niet doorheen komen. Portugese politici en hun vrienden en propagandisten in de media zullen doorgaan met het verspillen van belastinggeld aan bedrijven, vermengd met politiek die van geen enkel nut is voor het volk. Sorry, het volk is immers degenen die de meeste bevelen geeft. Portugese politici zullen hun verkiezingsbeloften niet in 10 jaar waarmaken, laat staan in 4 weken, zoals de nieuwe Amerikaanse regering nu al doet. Sorry, Portugese politici zijn veel voorbeeldigere en verstandigere Democraten dan Amerikaanse Republikeinen.
PUB • LEES VERDER HIERONDER
We gebruiken deze onthullende ironie om te klagen over het feit dat te veel Portugezen zich zomaar laten leiden door de gedachte die hun in de media wordt verkocht. Dit gebeurt zonder dat ze de belangen en motieven begrijpen die hen doen geloven dat politici op een wrede en kwaadaardige manier hun wil aan het buitenland opleggen. Ze weten niet dat er hier mensen zijn die investeren om het moeras te onderhouden en er winst uit te halen, terwijl de wil van de bevolking er weinig tot niets toe doet. In Portugal zijn er te veel automaten die zich altijd ergens tussen het centrum van corruptie en verspilling, tussen socialisme en sociaaldemocratie bevinden. Er is al lange tijd geen origineel idee of intellectuele verfrissing meer geweest. Verder dan dit zijn we niet gegaan. Wij zitten vast in de tijd van de kameraden en de socialistische internationale en dat is heel handig voor een moeras vol belastingvretende krokodillen.
De krokodillen zijn dankbaar dat zoveel mensen het normaal vinden dat ze hun verkiezingsbeloften niet nakomen en dat niemand vraagt hoe er belastinggeld wordt verspild of om forse bezuinigingen op overheidsuitgaven vraagt, zoals in Amerika openlijk gebeurt en waar zoveel Portugezen zo verontwaardigd over zijn geprogrammeerd en de spot mee drijven zonder te beseffen wie het laatst lacht. De krokodillen van het Portugese moeras moeten lachen als ze de televisiezenders en kranten vertellen dat ze de groepsgedachte moeten dicteren die veel Portugezen herhalen (zonder na te denken over de schadelijke gevolgen): Daar, in de VS, zijn ze gek en geen democraten (omdat ze doen wat ze de bevolking hebben beloofd?!); Hier gaat alles goed, er is veel democratie en gezond verstand! Er valt niets te bezuinigen en als er bezuinigd zou worden, zou het net zo erg zijn als bij deze Amerikanen. Laat het gaan. Er zijn krokodillen te voeren. Verkiezingsbeloften moeten genegeerd worden, we zijn niet in de VS en Musk's DOGE is hels!
Als gevolg van deze moerassige propaganda is er een menigte die tegen of belachelijk de maatregelen van de nieuwe Amerikaanse regering is, waarvan ons op de Portugese televisie en in de kranten wordt verteld dat ze “fascistisch” of “gek” zijn, ondanks het feit dat ze alles doet en snel nakomt wat ze tijdens de campagne aan de bevolking heeft beloofd en wat haar de overwinning heeft bezorgd. Dit varieert van het bestrijden van verspilling en corruptie in de staat om de belastingen te kunnen verlagen, zoals de Amerikaanse bevolking heeft gevraagd (er wordt zelfs gesproken over het teruggeven van geld aan de belastingbetaler als er spaargeld in de staat is), tot het beheersen van illegale immigratie en de veiligheid die de bevolking eist, evenals het gebruiken van tarieven als diplomatieke druk. Veel Portugezen, meegesleept door de liederen van de overvolle media, leveren echter kritiek op dit alles. Waarom eisen de Portugezen niet dat hun leiders snel en efficiënt hun campagnebeloften nakomen en hun belastingen verlagen? Waarom lachen ze de Amerikanen uit omdat ze dit eisen, terwijl de Portugezen drie keer zoveel of meer belasting betalen? Waarom vindt u het normaal dat verkiezingsbeloften niet worden nagekomen?
Deze duistere, eenzijdige denkwijze ontstaat omdat een aanzienlijk deel van de Portugezen zich via de televisie gemakkelijk laat manipuleren om het moeras in stand te houden. Te veel Portugezen denken dat hun luie politici degenen zijn die gezond verstand hebben en een voorbeeld van deugdzaamheid zijn (zoals de zompige televisie beweert), ondanks het feit dat ze nog geen tien jaar geleden niet hebben gedaan wat de nieuwe Amerikaanse regering in de eerste paar weken van haar verkiezingsbeloften doet. Zij geloven ook dat deze Portugese politici, die de wil van de bevolking negeren en precies het tegenovergestelde doen van wat ze tijdens de campagne hebben beloofd, de grote democraten zijn, die verstandige en evenwichtige oordelen vellen, verlichte edelen.
De Amerikaanse machthebbers die alles doen wat ze de bevolking hebben beloofd, en die in een duizelingwekkend tempo de maatregelen implementeren die in de eerste weken van de regering zijn beloofd, zijn voor de Portugezen die beïnvloed zijn door de Portugese media, onwetende, grove en antidemocratische Camones. Bijvoorbeeld, wanneer de vice-president van Amerika, J.D. Vance, geïnspireerd door hedendaagse Amerikaanse filosofen als Curtis Yarvin, die de intellectuele armoede van het huidige Europa mijlenver achter zich hebben gelaten, de Europeanen komt leren hoe ze de technische innovatie en de ware democratie, die de wil van de bevolking respecteert en die geregeerd wil worden door capabelere mensen, kunnen herwinnen, beledigen de Portugezen hem. Ze doen dit in koor, in lijn met de moerassige status quo die hen arm heeft gemaakt en zelden hun verkiezingsbeloften waarmaakt. Ze hebben geen idee van de uitmuntendheid van Vance's leven en professionele reis zoals verteld in de Netflix-documentaire Hillbilly Elegy. Vance, die in het leger diende, naar een van de beste universiteiten ter wereld ging en technologiebedrijven promootte, is waardevoller dan tientallen Portugese politici. Musk, een vrijwillig speciaal werknemer en senior adviseur van de Amerikaanse overheid die de efficiëntieafdeling van de staat beheert en door de president is aangesteld, is meer waard dan honderden Portugese politici die afhankelijk zijn van de staat en geen professioneel leven buiten de politiek hebben en alleen weten hoe ze belastingen moeten heffen. Middelmatige mensen die nooit serieuze bedrijven hebben opgericht.
De Portugezen worden ervan overtuigd dat ze veel slimmer en correcter zijn dan de Amerikanen. Wat een onzin dat Amerikanen de belastingen willen verlagen door de verspilling van miljarden overheidsgeld tegen te gaan! Wat verschrikkelijk dat buitenlanders stichtingen of instituten willen opheffen die van de staat leven om vuile deals te sluiten en elitaire doelen te bevorderen! Wat een aanval van de Amerikanen op de persvrijheid dat belastingbetalers niet gedwongen worden om geld te geven aan mediakanalen vol met extreemlinkse commentatoren die hen niet vertegenwoordigen! Wat een Amerikaanse waanzin om die ambtenaren te ontslaan die de belastingbetaler miljarden kosten en niets nuttigs voor het land doen. Wat wel goed is, is het betalen van veel belasting voor niets nuttigs en het leven in steeds grotere onzekerheid! Wat een dwaasheid van cowboys om illegale immigranten op te sluiten en te deporteren. Zij zijn herhaaldelijk plegers van ernstige misdaden en vormen een bedreiging voor de veiligheid van de bevolking op straat. Dit is niet de bedoeling! Onze Portugese cultuur, zoals de (vermomde) extreem-linkse beweging, die direct of indirect door de staat en het moeras wordt betaald, ons vertelt, bestaat niet of moet tenietgedaan worden. Onzekerheid bestaat ook niet, het is slechts een kwaadaardige perceptie van onszelf.
De Portugezen worden op deze manier misleid en laten het grootste deel van hun harde werk opslokken door belastingen die veel hoger en strenger zijn dan die van de Amerikanen. Bijvoorbeeld 23% BTW in plaats van 0% zoals in verschillende Amerikaanse staten; en ongeveer drie keer zoveel als het IRS-tarief, afhankelijk van het salaris. Veel auto's zijn hier, alleen al vanwege de belastingen, twee keer zo duur als auto's in het buurland en drie tot vier keer zo duur als auto's in de Verenigde Staten. De Portugezen worden dienaren van het staatsland en laten zich manipuleren. Ze praten na wat ze horen van de wezens uit dit moeras die op tv en in de kranten verschijnen, zonder dat ze elkaar tegenspreken. Zij stellen de valse grondslagen voor de toename en verspilling van het gemeentelijk budget aan vrienden in de politiek, inclusief juridisch advies en tienduizenden extra overheidsmedewerkers, zonder dat dit iets oplevert voor de kwaliteit van de publieke dienstverlening, niet ter discussie.
Door zo te handelen blijven de Portugezen arm, betalen ze steeds meer belasting en krijgen ze steeds slechtere publieke voorzieningen, zonder dat ze ooit aan politici hoeven te vragen waar hun geld naartoe gaat als het niet naar publieke voorzieningen en veiligheid gaat. Ze vragen zich niet eens af waarom hun kinderen en kleinkinderen met honderdduizenden tegelijk moeten emigreren, weg van het perfecte en zogenaamd juiste Portugal. Deze eenzijdige groep steunt vele krokodillen: politici, journalistieke bazen en commentatoren die ondanks de failliete pers zeer goed betaald worden, nutteloze bureaucraten in de hoofden van publieke diensten (die in plaats van problemen op te lossen, de problemen van de bevolking ontkennen), voorzitters van stichtingen, verenigingen die van de staat leven, bedrijven die vermengd zijn met politiek, extreemlinkse activisten, nep-zakenlieden, enzovoort. Ze willen allemaal de stijgende belastingen op het Portugese inkomen gebruiken en verspillen voor hun eigen gewin. Een enorm moeras dat niet drooggelegd wil worden!
De meeste Portugezen zijn gewend geraakt aan luiheid, incompetentie, corruptie en verspilling van belastinggeld. Ze zijn gewend geraakt aan de nooit nagekomen verkiezingsbeloften van politici die in koor worden geprezen op onze televisiezenders en in de kranten. Ze zijn eraan gewend geraakt te accepteren dat democratie, zogenaamd en volgens onze pers, inhoudt dat politici het tegenovergestelde kunnen doen van wat ze de bevolking tijdens de campagne hebben voorgehouden.
António Costa presenteerde ons bijvoorbeeld tijdens zijn campagne, toen hij zich voor het eerst kandidaat stelde voor het premierschap, een agenda voor het prachtige decennium. In de bijna 10 jaar dat hij lui en lusteloos aan de macht was, heeft hij weinig tot niets noemenswaardigs gedaan op dit gebied. Hij heeft in de negen jaar dat hij aan de macht was in Portugal zeker veel minder gedaan dan de nieuwe Amerikaanse regering in haar eerste week deed. Hij voerde geen enkele productieve hervorming door die de koers van het land ten goede zou veranderen en die de miljoenen in Portugal geboren emigranten, die moesten ontsnappen aan de ellende en corruptie van het moeras dat hij met Socrates had gecreëerd, terug zou brengen. Hij deed alleen wat niet op de agenda stond en ook nooit was beloofd: de belastingdruk nog verder verhogen, het aantal ambtenaren vergroten, geld verspillen aan allerlei stichtingen en bedrijven vermengd met politiek, en bovendien de grenzen volledig openstellen voor miljoenen immigranten zonder enige vorm van strafrechtelijke controle, zoals de wereldwijde elites in het buitenland hem hadden gevraagd te doen. Goede studenten van de internationale elites zonder de Portugezen te waarschuwen bij verkiezingen, en zonder ons te laten stemmen in een referendum over immigratie. Dat werd natuurlijk beloond.
Volgens onze pers had Costa het volste recht om Portugal zonder waarschuwing vooraf volledig en permanent te veranderen. Nu wordt er zelfs luid en duidelijk geroepen dat de Portugese cultuur vernietigd moet worden, zonder dat ook maar één Portugees gestemd heeft of hij/zij akkoord gaat met deze drastische en blijvende verandering en de groeiende onzekerheid. Maar Trump, die door bijna 80 miljoen Amerikanen is gekozen, het kiescollege en de volkstelling heeft gewonnen en precies heeft gezegd wat hij ging doen, heeft volgens onze media geen enkele legitimiteit om ook maar iets te doen wat hij de bevolking heeft beloofd. Musk, die tijdens de campagne altijd in het zicht van iedereen was en aankondigde wat hij ging doen op het ministerie van staatsefficiëntie als Trump zou winnen, en die door de president was aangesteld om verantwoordelijk te zijn voor de staatsefficiëntie, heeft volgens de Portugese pers kennelijk geen enkele democratische legitimiteit. Maar de extreemlinkse ambtenaren, die niemand kent of kiest, moeten doorgaan met het willekeurig en zonder controle uitgeven van miljarden aan belastingen aan de meest uiteenlopende en uiteenlopende doelen en bedrijven. Dat is nou eens een uitstekende en efficiënte Portugese democratie! Wij Portugezen weten het! Goed en wel verenigd in de wil van het moeras, de vergevingsgezindheid van het volk.
Of u het nu leuk vindt of niet, maar wat de nieuwe Amerikaanse Republikeinse regering in de eerste weken van haar bestaan op hoge snelheid en met duizelingwekkende snelheid doet, is precies wat ze tijdens de campagne al zei en wat haar 77 miljoen stemmen van Amerikanen opleverde. De Portugezen zouden eens moeten nadenken over wat voor nuttige dingen ze van Musk en zijn jonge intellectuele genieën bij DOGE kunnen leren om het Portugese moeras droog te leggen, in plaats van hem meteen op de hielen te zitten. Ze beseffen niet dat ze anders het Portugese moeras nog tientallen jaren in een semi-marxistische ellende zullen laten verkeren, vol zakelijke belangen vermengd met politiek en met heel weinig democratie. Ze zullen blijven rennen naar de afgrond waarin al hun kleinkinderen en kinderen ver weg zullen emigreren, naar koelere, kapitalistische en democratische wateren. Helder water waar de media niet zo openlijk liegen, zonder dat iemand de leugens in twijfel kan trekken, en waar ze ook niet voortdurend het moeras van de bevolking in stand houden.
observador