Mening: SCHOOL / school

Ik ga verder met wat ik hier een maand geleden schreef: we zijn naar de stembus gegaan en we hebben een regering! Kenners zeggen dat we te maken hebben met een regering van continuïteit, wat vooral blijkt uit het feit dat de minister van Volksgezondheid, die na zoveel kritiek een levenslange positie in de regeringen van deze eeuw zou kunnen bemachtigen, behouden blijft. Nieuw is de minister van Cultuur, van wie niet bekend is dat hij een speciaal talent voor dit gebied heeft, maar van wie verwacht wordt dat hij zich snel omschoolt. De waarheid is dat, nu de portefeuilles Jeugd en Sport moeten worden gedeeld, er wellicht iets zal achterblijven, en hopelijk zal dat niet Cultuur zijn. We zullen zien! De voormalige minister van Onderwijs wordt door de minister zelf opgevolgd; en zijn terugkeer wordt met positieve verwachtingen ontvangen. Enerzijds omdat minister Fernando Alexandre de sector enige verlichting heeft kunnen bieden door gedeeltelijk maar positief te reageren op de eisen van de leraren. Anderzijds omdat ik enkele uitingen van enthousiasme heb gezien van vooraanstaande figuren in het vakgebied over zijn herbenoeming. Ik geef toe dat ik deze verwachting deel, vooral omdat ik denk dat de minister tegen het einde van de zittingsperiode (als die vier jaar duurt) zal kunnen achterhalen hoeveel leerlingen er in het schooljaar 2024/25 zonder les zijn gebleven. Deze enorme klus zal de juistheid van zijn benoeming bewijzen. Ondertussen is de tijd voor de kersen aangebroken, sorry, voor schoolranglijsten, iets waar sommige media en groepen onderwijskundigen enorm enthousiast over zijn. Zij zien hen als de absolute top in de karakterisering van scholen. Uit bescheidenheid gebruiken deze ranglijstfanaten de term CLASSIFICATIE van scholen niet. Maar laten we nu ter zake komen, nu het debat over het regeringsprogramma ten einde is. Het programma suggereert de mogelijkheid om de toegang tot onderwijsinstellingen te verbieden voor mobiele telefoons van leerlingen in het eerste en tweede leerjaar. Dit is ongetwijfeld controversieel, maar ik vind dat het de steun verdient van iedereen die gelooft in een school die verantwoordelijk is voor het voortzetten van het werk dat thuis, binnen elk gezin, begint. Met andere woorden, het is niet de taak van de school om het onderwijs te bewaken, maar om te voltooien waar de maatschappij verantwoordelijk voor is: burgerschaps- en culturele vorming, zodat iedereen in een democratische samenleving kan leven met principes en waarden. De afgelopen decennia hebben gezinnen de educatieve rol die de verantwoordelijkheid van elk gezin is, 'gedelegeerd' aan de leerkrachten van hun kinderen. Is school een vervanging voor ouders? Nee! School is een actief onderdeel van de opvoeding van de jongste leden van de samenleving. Het recente nieuws dat de gerechtelijke politie een bende gevaarlijke nazi's heeft ontmanteld (of bijna ontmanteld) die aanvallen op de democratie voorbereidde, moet de aandacht vestigen op de belangrijke kwestie dat scholen hun bezoekers zorgvuldige en waarheidsgetrouwe informatie moeten verstrekken, om jonge burgers voor te bereiden op het leven in een democratische samenleving en om het nepnieuws dat massaal via sociale netwerken wordt verspreid, te bestrijden. Ik wil graag het alarmerende nieuws aanhalen dat in Frankrijk een 14-jarige studente een jonge onderwijsassistente van in de dertig heeft doodgestoken. Dit doet ons beseffen dat deze zorgen universeel zijn en bevestigt wat ik hierboven zei: we eisen dringend een echte, informatieve en waardige school. Naast de tranen die familie en vrienden zullen vergieten, zou het interessant zijn om te weten hoe de familie van de jongeman deze daad van waanzin en kwaadaardigheid van iemand die nog aan het opgroeien is, heeft ervaren. In hoeverre is school een plek van frustratie geworden, een plek waar de lasten van gezinnen die wachten op een beter leven worden overgedragen! School, die een sociale lift zou moeten zijn, verandert in een diepe kelder waar veel frustraties en onvervulde verlangens huizen en zichtbaar worden.

Tel de resultaten van de actie van de PJ en de vele teleurstellingen bij elkaar op en erken dat de school echt een SCHOOL moet zijn en geen school: informeer eerlijk, geef degenen die er werken de status die ze verdienen, geef gezinnen wat ze toekomt in deze ondankbare maar prachtige taak om burgers te vormen. Laten we het doen!