Poetins staakt-het-vuren

Poetin heeft zijn eigen idee voor een staakt-het-vuren. En het is alles behalve ernstig. Honderd drones afgevuurd boven Oekraïne. Er zijn er nog veel meer onderweg. Dit is geen ophouden, maar provoceren.

Er wordt gesproken over onderhandelingen. Met Zelensky. In Turkije. Misschien met Trump in het midden. Maar Poetin aarzelt. Want praten met Zelensky betekent erkennen dat hij de legitieme president van Oekraïne is. En dat heeft voor het Kremlin nog steeds zijn prijs.

Poetin leeft in een illusie. Hij denkt dat hij keizer is van een rijk dat niet meer bestaat. Hij geloofde dat hij over een sterk leger beschikte, met de nieuwste technologie. Drie jaar later zijn er duizenden doden op hun ruggen. En geen overwinning.

Je zit in het nauw. Er is geen uitweg. Geen eer. De ‘speciale operatie’ was een historische vergissing. Maar zijn obsessie laat hem niet los. Zelfs niet vooruitgaan. Spreek, en hou dan je mond. Eerst aanvallen en dan terugtrekken. Stop, en begin dan opnieuw te schieten.

Als Trump deze week ten tonele verschijnt, verandert alles. De kaarten liggen weer op tafel. En het dek wordt op zijn kop gezet.

De teksten in dit gedeelte geven de persoonlijke meningen van de auteurs weer. Ze vertegenwoordigen VISÃO niet en weerspiegelen ook niet de redactionele positionering ervan.