Zeldzame inktvis voor het eerst levend gezien in de diepten van de oceaan; zie

De diepzeeomgevingen van de polen van de aarde herbergen mysterieuze wezens. Maar het vinden en identificeren van deze dieren kan lastig zijn; sommige zijn alleen bekend omdat onderzoekers hun resten hebben gevonden in visnetten of in de magen van zeevogels. Op eerste kerstdag vorig jaar had de bemanning van de R/V Falkor, het onderzoeksschip van het Schmidt Ocean Institute , geluk: ze stuitten op een wezen dat nog nooit eerder levend was gezien.

Dit gebeurde tijdens de National Geographic en Rolex Perpetual Planet Expedition, een initiatief om klimaatverandering in bergen, regenwouden en oceanen vast te leggen.

Het team was van plan om hun op afstand bestuurbare voertuig, SuBastian, te laten landen op een locatie die bekendstaat als Powell Basin. Bewegende ijsschotsen dwongen de groep echter om de buitenste randen van het gebied te verkennen.

Terwijl de duikboot 2100 meter afdaalde, zag de bemanning via de live-uitzending onverwachts een schaduw. Het was een inktvis. , een zeldzame soort koppotige die 90 centimeter lang wordt en een groene inktwolk afscheidt.

"Het was een prachtige inktvis", zei diepzeeonderzoeker Andrew Thurber van de Universiteit van Californië in Santa Barbara, die aan boord van het schip was. "Je ziet voortdurend schoonheid in de diepe oceaan, en dit was daar een klassiek voorbeeld van."

Voor zover het team wist, was er nog nooit een inktvis van die soort levend gezien. Ze volgden hem een ​​paar minuten en zorgden ervoor dat hij op video werd vastgelegd, waarbij de rode kleur en witte vlekken goed te zien waren.

"Video's als deze maken me enthousiast", zegt wetenschapper Linsey Sala, die de pelagische ongewervelde dierencollectie van het Scripps Oceanographic Institution beheert en niet betrokken was bij de expeditie. Ontdekkingen van dit soort soorten, zegt ze, "kunnen zeer informatief zijn over hoe ze op grote diepte leven."

Ze voegde toe dat er zich in collecties over de hele wereld nog steeds ongeïdentificeerde exemplaren bevinden. In dat geval zou de beelden nuttig kunnen zijn om te onthullen om welke exemplaren het gaat.

Eerdere waarnemingen van deze inktvissoort beperkten zich tot exemplaren die waren gevangen door vissersboten en resten van inktvissen die bij andere zeedieren werden aangetroffen, voornamelijk op de Falklandeilanden.

"Het is altijd spannend om livebeelden te zien van een wezen dat we tot nu toe alleen van dode exemplaren kenden", aldus diepzee-ecoloog Bruce Robison van het Monterey Bay Aquarium Research Institute, die evenmin bij de expeditie betrokken was.

Voor de mensen aan boord van het schip was de ontdekking "pure euforie", aldus Thurber. Er heerste een koortsachtige opwinding, zelfs voordat ze de inktvis goed hadden geïdentificeerd. Om de soort te verifiëren, stuurden Thurber en zijn collega's de beelden die ze met het onderwatervoertuig hadden gemaakt naar taxonomen over de hele wereld.

Inktvisbioloog Kat Bolstad van de Technische Universiteit van Auckland in Nieuw-Zeeland hielp bij de identificatie van het dier. Het geslacht en de leeftijd van de inktvis waren moeilijk te bepalen, maar de unieke haak aan elke tentakel, zichtbaar op de beelden die haar werden toegestuurd, bevestigde dat het om de soort Gonatus antarcticus ging.

De haken kunnen nuttig zijn om prooien vast te houden en te grijpen, een eigenschap die ze gemeen hebben met andere inktvissen. De inktvis had ook krassen op zijn armen en zuigsporen op zijn mantel, mogelijk van een recente aanval door een ander zeedier.

Diepzee-inktvissen zijn moeilijk te vinden en te documenteren. Onderzoeken uitvoeren op duizenden meters diepte is een uitdaging en duur, en de dieren hebben de neiging om op afstand bestuurbare voertuigen, die vaak luidruchtig en fel zijn, te vermijden. Deze voertuigen zijn "vreemdelingen van de diepte", aldus Thurber. "Dus is het aan hen om ons te komen observeren."

Dit was niet de eerste inktvis die werd gefilmd door SuBastian, het op afstand bestuurbare voertuig. Eerder dit jaar spotte de onderzeeër ook een kolossale inktvis, Mesonychoteuthis hamiltoni, een eeuw nadat het dier voor het eerst in een wetenschappelijk artikel werd beschreven.

Er is echter veel minder bekend over de inktvis Gonatus antarcticus , die leeft in de wateren van de Zuidelijke Oceaan en zich voortplant op een diepte van minder dan 600 meter.

Pinguïns in de regio staan ​​erom bekend zich te voeden met de Gonatus antarcticus- inktvis – in ieder geval de kleinere exemplaren. Ze worden ook belaagd door de kolossale inktvis, die dezelfde diepten en wateren deelt.

De ontdekking belooft meer inzicht te geven in het leven van inktvissen van de soort Gonatus antarcticus en roept nog meer vragen op. Hoe ver bewegen deze inktvissen? Hoe groot is hun territorium? Wat eten ze in de diepte? Hoe groot kunnen ze worden?

"We weten zo weinig over deze gemeenschap dat er allerlei dingen gaande kunnen zijn waarover we alleen maar kunnen speculeren", aldus Robison.