De bioscoop in Mozambique ‘leeft nog, maar met wat wonden’

De Mozambikaanse regisseur, geboren in de stad Beira, sprak met Lusa over de Mozambikaanse filmindustrie als onderdeel van de première in Portugal, op 26 juni, van zijn meest recente project: de film 'O Ancoradouro do Tempo', een bewerking van Mia Couto's boek 'A Varanda do Frangipani'.

In de jaren 80, nadat het land onafhankelijk werd, "werd de bioscoop in Mozambique het derde bedrijf of de derde instelling die het meeste geld aan de staat doneerde", aldus de scenarioschrijver en producent.

"Het was behoorlijk winstgevend omdat de distributie, vertoning en productie genationaliseerd waren en de bioscopen natuurlijk erg vol zaten, omdat er bijvoorbeeld geen televisies waren" in particuliere huizen, legde hij uit.

Via deze kunst bereikten de "boodschappen het hele land", dat van noord naar zuid meer dan "tienduizend kilometer kustlijn" heeft, gaf hij aan.

"Met de opkomst van de televisie is de rol van de cinema uiteraard kleiner geworden, maar het is en blijft, laten we zeggen, een van de belangrijkste artistieke uitingen", vervolgde hij.

De scenarioschrijver benadrukte echter dat, "zoals duidelijk is", de Mozambikaanse cinema "nog steeds in leven is, maar met een aantal wonden", ondanks de financiële crisis, maar ook vanwege de privatisering van de sector en het gebrek aan staatssteun.

"Het grootste probleem van de Mozambikaanse cinema is het gebrek aan geld. Er is immers geen gebrek aan talent en daarom is er nu een jonge generatie die films maakt terwijl ze praktisch geen geld verdienen", aldus hij.

Volgens hem bevindt het Portugeestalige land in Oost-Afrika zich in een overgangsperiode, totdat men weer beseft dat cinema een belangrijke rol kan spelen en totdat er "een betere verbinding is met het publieke televisiesysteem, dat ongeveer 14 kanalen telt en veel te bieden heeft" aan de consument.

Sol de Carvalho is er daarentegen van overtuigd dat deze samenwerking tussen film en televisie een oplossing kan bieden voor het feit dat bioscopen ver van de bevolking liggen, in het centrum van de stad. Hierdoor zijn mensen genoodzaakt het openbaar vervoer te nemen om kunst te bekijken.

Op de vraag of hij vindt dat de kunst in Mozambique, en dan met name de film, echt losstaat van de voormalige metropool, antwoordde hij dat er volgens hem "maar heel weinig landen zijn die cultureel volledig onafhankelijk zijn".

Voor hem vormen de mondiale betrekkingen en de huidige financiële verhoudingen "een heel groot internationaal kruispunt".

"Zelfs Portugal, waar de omstandigheden veel beter zijn dan in Mozambique, is op cultureel vlak afhankelijk, omdat het ook steun van andere kanten krijgt", benadrukte hij.

De regisseur benadrukte op zijn beurt dat het voor een Afrikaans land, waar zoveel armoede heerst als in het land zelf, "cultureel onafhankelijk" is.

"Als ik cultureel onafhankelijk zeg, dan heb ik het over culturele productie met nationale middelen", legde hij uit.

Lees ook: FEST van start in Espinho met 250 films en 40 gerenommeerde trainers