Zij noemen het perfectionisme. Ik noem het leiderschap.

"Wat voor anderen perfectionisme lijkt, is vaak de visie van een leider." Ik las deze willekeurige zin in een Instagram- bericht en er klikte iets in me. Het was geen zachte klik, het was er een die resoneert, die ons dwingt te stoppen met eindeloos scrollen en te reflecteren op onze eigen reis, en onvermijdelijk ook op de feedback die we onderweg krijgen.
Nog niet zo lang geleden gaf een collega me feedback. Ze zei dat ik soms te veel opga in details, dat mijn neiging tot perfectionisme me uiteindelijk afremt in het probleemoplossingsproces. Haar suggestie was duidelijk: probeer minder precies, minder perfectionistisch te zijn. Ze vatte het zelfs op als een compliment en zei dat precisie en perfectionisme ongetwijfeld een gave zijn, maar dat mijn ware superkracht snelheid en flow is. Ze geloofde dat ik nog efficiënter zou kunnen zijn als ik de jacht op perfectie en microscopische controle gewoon los zou laten.
En wat deed ik? Ik accepteerde en bedankte ze oprecht. Want diep van binnen is het noodzakelijk om te erkennen: wanneer iemand zijn tijd besteedt – en in dit geval was het een aanzienlijke en waardevolle hoeveelheid tijd – om aan ons te denken, aan hoe hij of zij ons kan helpen groeien, is dat een onbetaalbaar geschenk. "Feedback is een geschenk", zoals ze zeggen, en dat geloof ik van harte. Ik verwelkomde hun woorden niet als kritiek, maar als een perspectief, een andere lens waardoor ik mijn eigen werkwijze kon analyseren.
Maar vandaag, toen ik die post tegenkwam, die een scène uit de serie The Bear ontleedde – specifiek over hoe een van de restaurantmanagers eiste dat de vorken tot in de puntjes gepolijst zouden worden – zag ik mezelf weerspiegeld in die ogenschijnlijke obsessie. Terwijl velen bij het zien van zo'n scène waarschijnlijk met hun ogen zouden rollen en iets over prioriteiten zouden mompelen, begreep ik meteen de "waarom". Het ging niet om netheid, want dat is fundamenteel, iets wat van je verwacht wordt. Het ging erom de ervaring naar een hoger niveau te tillen. Het is het streven naar het volgende niveau, naar perfectie in de details die de meesten negeren. En het is precies dit streven dat de grens trekt tussen gewoon gemiddeld of goed zijn, en absoluut memorabel, of opmerkelijk zijn.
Opmerkelijk zijn is precies dit: dingen zien en uitvoeren die anderen niet opmerken. Het is het hanteren en handhaven van normen die niet iedereen begrijpt, en ze toch dag in dag uit blijven toepassen, met een bijna religieuze consistentie. Want elke passie heeft een prijs, en die prijs wordt vaak verkeerd begrepen. Wat van buitenaf misschien een overdreven fixatie lijkt, is van binnen, voor degenen die het voelen, gewoon een heldere visie. Het is precies weten welke impact die onberispelijke vork zal hebben op de algehele klantervaring. Deze toewijding zie je terug in alles wat we doen en, belangrijker nog, in hoe we anderen laten voelen.
Natuurlijk ontstaan deze passie en deze mate van vraag zelden uit consensus. Integendeel, ze floreren juist wanneer iemand vasthoudt aan een standaard waar hij of zij in gelooft, ervan overtuigd dat dit het beste is voor iedereen en voor het bedrijf. Het is een pad dat veerkracht en een flinke dosis koppigheid vereist. Tot op een dag de punten op hun plaats vallen, de sterren gunstig staan en het eindresultaat voor iedereen begrijpelijk is. Tot die tijd is de reis vaak een eenzame.
En het is om al deze redenen dat leiderschap soms zo'n schizofrene en isolerende plek kan zijn. Omdat de leider ziet wat anderen nog niet kunnen zien. Hij of zij heeft oog voor details waar niemand anders zich druk om lijkt te maken. Maar uiteindelijk zijn het juist diezelfde details, die schijnbaar onbeduidende details, die in het geheugen van mensen blijven hangen wanneer ze met ons, ons product of ons bedrijf in contact komen.
Je kunt het dus perfectionisme noemen als je wilt. Maar de geschiedenis heeft er een andere naam voor: ze noemt het nalatenschap.
Observador werkt samen met de PortugueseWomeninTech -community om de vrouwen die het Portugese technologische ecosysteem vormen een stem te geven. Dit artikel geeft de persoonlijke mening van de auteur weer, binnen de waarden van de community .
observador



