Ervaring is nog steeds een kwestie van doen: Portugal brons

Doelen, doelen, doelen. Overwinning, overwinning, overwinning. Portugal arriveerde op de verre Seychellen met het vaste voornemen om de laatste twee edities van het wereldkampioenschap strandvoetbal te ontlopen, waar het de top 4 van het toernooi niet haalde, en om na 2015 en 2019 zelfs weer op winnende voet verder te gaan in het toernooi. Het nationale team boekte hierin een 100% succesvolle groepsfase met overwinningen op Paraguay (11-9), Mauritanië (8-4) en Iran (7-5), waarna het Japan in de kwartfinales uitschakelde in een zinderende wedstrijd die beslist werd door een hattrick van Jordanië, wat resulteerde in een 7-6 overwinning. De loting wilde in de halve finale een crossover met Brazilië, wat door velen werd gezien als een vroegtijdig einde van de competitie. Alle beslissingen konden vooraf worden genomen.

Brazilië was sterker en won uiteindelijk met 4-2 van Portugal. Daarmee verzekerde het zich van een plek in de finale van het WK 2025 tegen Wit-Rusland, dat vorig jaar op de vierde plaats eindigde (de beste klassering ooit). Voor het nationale team restte nu alleen nog de strijd om de laatste plaats op het podium, tegen een groeiend Senegal dat in 2021 op de vierde plaats was geëindigd. Mário Narciso had de ingewikkelde taak om de moed te laten herleven van een team dat er altijd al van gedroomd had om weer wereldkampioen te worden, maar dat niet verder kwam dan brons.

Ik moet wel zeggen dat het werkelijk een geweldig schouwspel was en een geweldige reclame voor beachsoccer. Het zijn twee geweldige teams. De klap viel aan de kant van Brazilië, net zoals het aan onze kant had kunnen vallen. Het is normaal dat je op het zand doelen mist, maar vandaag was het onze beurt. "We hebben dagen gehad dat de bal op de heuvel terechtkwam en erin ging, vandaag ging hij er niet in. Gefeliciteerd Brazilië, ze waren terechte winnaars en ze hebben ook gevochten als leeuwen", vatte Mário Narciso na de wedstrijd samen.

Historisch gezien, en zelfs al vóór deze editie, was Portugal al het tweede team met de meeste deelnames aan het WK-podium, na Brazilië. Het land won twee gouden, één zilveren (2005) en drie bronzen medailles (2008, 2009 en 2011). En er was nog een bijzonderheid: in de vier wedstrijden om het brons werd in 2006 slechts één keer verloren van Frankrijk. Daarna werden achtereenvolgens Spanje, Uruguay en El Salvador verslagen. Nu was het niet anders en behaalde hij, ondanks veel moeilijkheden, zijn zevende podium in de race.

De eerste periode begon met Portugal dat probeerde Senegal zo ver mogelijk uit hun comfortzone te halen door een fysieker spel te spelen en snelle uitwegen te verkennen. Dit strategische onderdeel werd uitgevoerd, maar zodra het Afrikaanse team ruimte vond, opende Ninou Diatta de score (3′). Het team reageerde niet bepaald slecht op het nadeel, maar de minuten verstreken zonder dat er een gelijkspel plaatsvond. Zo eindigden de eerste 12 minuten met slechts één doelpunt. De nationale druk nam toe. Jordanië zag een schot van doelman Ndiaye op de paal belanden. Er volgden gevaarlijke schoten, beginnend bij doelman Mano, maar Senegal bleef met een ongebruikelijk hoog aantal doelpunten voor (1-0).

Portugal moest in de laatste twaalf minuten iets anders doen om gelijk te maken en de strijd om brons nieuw leven in te blazen. Miguel Pintado en André Lourenço, beiden goed voor zeven doelpunten, kregen weinig tijd om de topscorer van de competitie (de Wit-Rus Ihar Bryshtsel, met negen) te evenaren. Het belangrijkste was toch het doelpunt, dat werd gemaakt door Léo Martins, in een goed collectief spel, waardoor de stand meteen bij aanvang van de derde helft (26′) op 1-1 kwam. Portugal probeerde de gemoederen te bedaren en ging vervolgens op zoek naar de overwinning, maar het waren de Afrikanen die opnieuw op voorsprong kwamen met een prachtige vrije trap van Sidy Fall op een centrale positie (31'), terwijl Coimbra de volgende minuut met een kopbal op aangeven van Bê Martins de 2-2 maakte (32'). De wedstrijd ging een beslissende fase in, met André Lourenço die in de 34e minuut een beslissende strafschop benutte. Daarna kwam alles en iedereen tot stilstand toen Senegal in de laatste seconde de paal raakte.