WIRED Roundup: AI-psychose, ontbrekende FTC-bestanden en Google-bedwantsen

In de aflevering van vandaag wordt Zoë Schiffer vergezeld door senior editor Louise Matsakis. Ze bespreken vijf verhalen die je deze week móét weten – van hoe SEO verandert in het AI-tijdperk tot hoe kikkers een protestsymbool werden. Vervolgens duiken Zoë en Louise in de redenen waarom sommige mensen klachten hebben ingediend bij de FTC over ChatGPT, omdat ze beweren dat het hen tot een AI-psychose heeft geleid.

Artikelen die in deze aflevering worden genoemd:

Je kunt Zoë Schiffer op Bluesky volgen via @zoeschiffer en Louise Matsakis op Bluesky via @lmatsakis . Stuur een e-mail naar [email protected] .

U kunt de podcast van deze week altijd beluisteren via de audiospeler op deze pagina, maar als u zich gratis wilt abonneren om elke aflevering te ontvangen, kunt u dat als volgt doen:

Als je een iPhone of iPad gebruikt, open dan de app Podcasts of tik op deze link . Je kunt ook een app zoals Overcast of Pocket Casts downloaden en zoeken naar 'uncanny valley'. We zijn ook op Spotify .

Let op: Dit is een geautomatiseerd transcript, dat fouten kan bevatten.

Zoë Schiffer: Welkom bij WIRED's Uncanny Valley . Ik ben Zoë Schiffer, directeur Business & Industry bij WIRED. Vandaag in de show brengen we je vijf verhalen die je deze week móét weten. En later duiken we in ons hoofdverhaal over hoe verschillende mensen klachten hebben ingediend bij de FTC, omdat ze beweren dat OpenAI's ChatGPT hen of hun geliefden tot een vermeende AI-psychose heeft geleid. Vandaag ben ik te gast bij Louise Matsakis, senior business editor bij WIRED. Louise, welkom bij Uncanny Valley .

Louise Matsakis: Hoi Zoë, fijn om hier te zijn.

Zoë Schiffer: Louise, ons eerste verhaal deze week is er eigenlijk een waar we samen aan hebben gewerkt, onderdeel van onze doorlopende samenwerking met Model Behavior , en het gaat over hoe er deze feestdagen meer mensen chatbots zullen gebruiken om te bepalen wat ze willen kopen. Ik ben benieuwd, voordat we hierop ingaan, hoe jij je eigen kerstinkopen bepaalt, Louise, vooral als je absoluut geen idee hebt wat je iemand moet geven?

Louise Matsakis: Ik ben absoluut irritant, in de zin dat ik echt trots ben op mijn cadeaus, maar we hebben allemaal mensen in ons leven voor wie het, ondanks alles, lastig is om te shoppen. Dus ja, ik ga zeker op internet zoeken naar de 10 beste dingen om je schoonvader te kopen voor de feestdagen, of waar dan ook.

Zoë Schiffer: Ja. Oké. Dus dit jaar gaan mensen een iets andere trend volgen. Volgens een recent rapport van Adobe over winkelen zouden retailers tot wel 520 procent meer verkeer van chatbots en AI-zoekmachines kunnen zien dan in 2024. AI-giganten zoals OpenAI proberen al van deze trend te profiteren. Vorige week kondigde OpenAI een belangrijke samenwerking met Walmart aan, waardoor mensen rechtstreeks in het chatvenster producten kunnen kopen. We weten dat dit een belangrijke focus voor hen is. Nu mensen chatbots gaan gebruiken om nieuwe producten te ontdekken, moeten retailers hun aanpak van online marketing heroverwegen. Decennialang lag de focus op SEO, zoekmachineoptimalisatie, een duistere truc die wordt gebruikt om online verkeer te verhogen, voornamelijk via Google. Nu lijkt het erop dat we het tijdperk van GEO, oftewel generatieve zoekmachineoptimalisatie, ingaan.

Louise Matsakis: Ik denk dat GEO in veel opzichten niet echt een compleet nieuwe uitvinding is. Het is een soort nieuwe versie van SEO. En veel consultants die in de GEO-sector werken, komen absoluut uit de SEO-wereld. En een belangrijke reden waarom ik er vertrouwen in heb dat dit het geval is, is dat we, althans voorlopig, weten dat deze chatbots vaak zoekmachines gebruiken om content te genereren. Klopt dat? Ze gebruiken dus dezelfde algoritmes om te surfen als Google, of Bing of hoe je het ook noemt, DuckDuckGo. Het is duidelijk dat sommige regels hier ook gelden. En mensen zijn ook hetzelfde. Ik denk dat de manier waarop we met chatbots omgaan aanzienlijk verschilt van de manier waarop we met zoekmachines omgaan, maar de onderliggende vragen die we hebben, zijn behoorlijk vergelijkbaar. Klopt dat? Zoals: waarom stuurt mijn vriend me geen berichtje terug? Wat is die rare uitslag? Wat geef ik mijn schoonvader voor kerst? Deze vragen zijn dezelfde en dus blijven de typen content waarmee merken antwoorden proberen te geven grotendeels hetzelfde.

Zoë Schiffer: Precies. Maar je kunt je voorstellen dat dit vanuit het perspectief van een retailer best eng is, want zelfs de omgang met Google was voor mensen al een enorme hoofdpijn. Elke keer dat Google het algoritme veranderde, stond de branche even op zijn kop, omdat ze probeerden te begrijpen wat Google wilde zien en hun content daarop af te stemmen. Dus nu praten mensen met chatbots en denken ze: "O jee, is al het werk dat ik in al die verschillende webpagina's heb gestoken voor niets geweest? Moet ik het herijken voor deze nieuwe wereld?" We spraken zelfs met Imri Marcus, CEO van een GEO-bedrijf genaamd Brandlight. Hij schatte dat er vroeger ongeveer 70 procent overlap was tussen de belangrijkste Google-links en de bronnen die worden aangehaald door AI-tools zoals ChatGPT. Maar nu, zegt hij, is de correlatie onder de 20 procent gedaald. Dus Louise, als ik een kleine ondernemer ben, hoe stem ik mijn content dan af? Wat doe ik anders in deze nieuwe wereld?

Louise Matsakis: Ik denk dat je waarschijnlijk veel meer uitleg hebt over hoe het product gebruikt kan worden. Laten we zeggen – ik weet het niet – we verkopen zeep. Je hebt misschien een lange lijst met verschillende manieren waarop de zeep gebruikt kan worden. Het is goed voor bubbelbaden. Het heeft acnebestrijdende eigenschappen of wat dan ook, en ik denk dat je dat allemaal wel hebt uitgelegd. Terwijl je je voorheen misschien meer richtte op de merkidentiteit van je website en je richtte op bijvoorbeeld: hoe wil je dingen formuleren, omdat je verwacht dat mensen naar de website komen? Je verwacht niet dat er een derde partij tussen zit waar mensen vragen aan de chatbot stellen.

Zoë Schiffer: Ja, precies. Het gaf me wel een beetje hoop, want ik heb het gevoel dat we nog in het tijdperk zaten waarin je een recept opzoekt en een blog van 5000 woorden over het levensverhaal van die persoon moet doorlezen voordat je daadwerkelijk bij het recept komt. En ik ben dan net een chatbot, ik wil gewoon een lijst met ingrediënten. Misschien is dat wel waar we naartoe gaan.

In ons volgende verhaal berichtten onze collega's Lauren Goode en Makena Kelly over hoe de FTC verschillende blogposts over AI heeft verwijderd die gepubliceerd waren tijdens Lina Kahns ambtstermijn. Als u Lina Kahn kent, is zij de voormalige voorzitter van de FTC. En haar pro-reguleringsstandpunten ten opzichte van de techsector, kunt u zich al voorstellen waarom dit zorgwekkend zou kunnen zijn. Een van de blogposts die werd verwijderd, ging over open-weight AI-modellen, wat in feite modellen zijn die openbaar worden gemaakt, waardoor iedereen ze kan inspecteren, aanpassen of hergebruiken. De post werd uiteindelijk doorgestuurd naar het Office of Technology van de FTC. Een andere blogpost getiteld Consumers are Voicing Concerns about AI, geschreven door twee FTC-technologen, onderging hetzelfde lot. En toch leidt een andere post over consumentenrisico's verbonden aan AI-producten nu tot een foutmelding met de melding 'pagina niet gevonden'.

Louise Matsakis: Ja. Dit is echt zorgwekkend, denk ik, om een ​​aantal redenen. Ten eerste is het om historische en nationale redenen belangrijk om deze informatie niet te verliezen. Het is volkomen normaal dat verschillende regeringen verschillende meningen hebben, maar het is niet normaal, of in ieder geval niet normaal, in dit land dat blogposts zoals deze zomaar verdwijnen. En in dit geval is het vooral vreemd, omdat een van deze posts ging over, zoals je al zei, Lina Kahns steun voor open-weight-modellen en voor open source in het algemeen, en dit is iets waar leden van de Trump-regering het ook mee eens zijn. Ik denk dat Lina Kahn in dit geval aan dezelfde kant staat als mensen zoals David Sachs, de AI- en crypto-tsaar van de Trump-regering.

Dat is dus wat hier zo mysterieus en verwarrend aan is: als dit dingen zijn waar de regering-Trump ogenschijnlijk ook mee instemt, waarom worden ze dan uitgewist? Gaat het om het uitwissen van Lina Kahns nalatenschap? Gaat het erom dat men elke vermelding van gebeurtenissen tijdens de regering-Biden wil schrappen? Het is lastig om de logica te doorgronden, en ik denk dat het bedrijven en techbedrijven in verwarring brengt over waar de regering staat. Het doel van deze blogposts is om het publiek te informeren, maar ze dienen ook als regelgevende en zakelijke richtlijnen voor bedrijven. We begrijpen bijvoorbeeld dat er misschien geen wet over is aangenomen, of dat het niet duidelijk is of deze praktijk illegaal is, maar het lijkt erop dat het dat wel zou kunnen zijn, toch? Of het lijkt erop dat dit de manier is waarop deze regering de wet interpreteert. En anders tast je gewoon in het duister.

Zoë Schiffer: Het is belangrijk om te benadrukken dat dit ook niet de eerste keer is dat de FTC onder de regering-Trump berichten over AI-regelgeving heeft verwijderd. Eerder dit jaar verwijderde de FTC ongeveer 300 berichten over AI, consumentenbescherming en de rechtszaken van de instantie tegen techgiganten zoals Amazon en Microsoft. Laten we even van onderwerp veranderen. Ik beloof je, dit is meer een leuk bericht. Afgelopen zaterdag stroomden zo'n zeven miljoen mensen samen in Amerikaanse steden voor de laatste No Kings-protesten, een reeks landelijke protesten die kritiek leveren op wat de deelnemers zien als autoritaire maatregelen van de regering-Trump. En als je hebt opgelet, heb je waarschijnlijk gemerkt dat er behoorlijk wat mensen in kikkerkostuums rondliepen.

Louise Matsakis: Ja. Deze kikkers zijn geweldig, en ik kan je vertellen dat dit niet de eerste keer is dat ik ze zie. Dit specifieke kikkerkostuum zag ik voor het eerst in China, omdat mensen het droegen op virale TikToks in China. En vaak speelden ze met heel luide cimbalen en deden ze heel intens aan breakdance in stadscentra en zo.

Zoë Schiffer: Louise weet altijd de Chinese invalshoek te vinden, en dat vinden we geweldig. Die is er eigenlijk heel vaak wel. Maar het blijkt dat er eigenlijk een soort verhaal achter zit. Er zit een overlevering achter. Onze collega, Angela Watercutter, dook diep in de wereld van de kikkers en politieke protesten. Ten eerste wees ze op het voor de hand liggende: het dragen van kostuums helpt demonstranten om surveillance te ontwijken. En het helpt hen ook om het narratief te ontkrachten dat demonstranten gewelddadige extremisten zijn, zoals de regering-Trump ze noemt. Angela sprak met Brooks Brown, een van de initiatiefnemers van deze beweging genaamd Operatie Inflatie. Ze delen gratis opblaasbare kostuums uit, en hij vertelde haar dat het ook minder waarschijnlijk is dat iemand die toekijkt zal zeggen: "Misschien heeft de kikker het wel verdiend als ze pepperspray of zoiets krijgen." Dus er zit echt strategie achter.

Louise Matsakis: Ja. Ik snap absoluut dat het lastiger is om het verhaal te verkopen dat deze demonstranten gevaarlijk zijn als ze een stel opblaasbare kikkerkostuums dragen. En het is echt interessant, want ongeveer tien jaar geleden betekende een kikker iets heel anders. Herinner je je Pepe de Kikker nog, ergens rond 2015? Het was een extreemrechts symbool. En in 2019, tijdens de pro-democratische protesten in Hongkong, adopteerden ze ook Pepe de Kikker, maar die had in die context ook een andere betekenis. Het lijkt er dus op dat de kikker zich zeer goed kan aanpassen.

Zoë Schiffer: Ja. De kikker heeft vele, vele levens gehad en het lijkt erop dat de cirkel rond is. Afgelopen weekend circuleerden er op Bluesky beelden van de opblaasbare kikker die Pepe in zijn gezicht sloeg. Het zijn dus niet alleen online memes. Deze kostuums hebben het zelfs tot de rechtbanken gehaald. Maandag hief het Amerikaanse Hof van Beroep voor het Negende Circuit de blokkade op die Trumps inzet van de Nationale Garde in Portland verbood. Susan Graber, de rechter die het tegendeel beweerde, koos de kant van de kikkers en zei: "Gezien de bekende voorliefde van demonstranten in Portland om kippenpakken en opblaasbare kikkerkostuums te dragen wanneer ze hun ongenoegen uiten over de methoden die ICE gebruikt, zouden waarnemers in de verleiding kunnen komen om de uitspraak van de meerderheid, die de typering van Portland door de overheid als oorlogsgebied accepteert, als absurd te beschouwen." Nog een kort verhaaltje voordat we stoppen. Als je in New York City woont, is dit verhaal misschien helaas bekend. Deze week kreeg ik te horen dat Google-medewerkers die op een van de vestigingen van het bedrijf in New York werken, thuis moeten blijven vanwege een uitbraak van bedwantsen op kantoor.

Louise Matsakis: O jee, je zou me wekenlang niet op kantoor zien als er een bedwantsenplaag was. Hoe zijn ze daar achter gekomen?

Zoë Schiffer: Dus eigenlijk ontvingen ze deze e-mail op zondag, waarin stond dat ongediertebestrijders met speurhonden ter plaatse waren gekomen en "geloofwaardig bewijs van hun aanwezigheid" hadden gevonden. En dat waren de bedwantsen. Bronnen vertellen aan WIRED dat er in de kantoren van Google in New York een aantal grote knuffeldieren te vinden zijn, en er ging absoluut een gerucht rond onder medewerkers dat deze knuffeldieren bij de uitbraak betrokken waren. We konden deze informatie niet verifiëren voordat we het publiceerden, maar in ieder geval liet het bedrijf de medewerkers maandagochtend al weten dat ze weer naar kantoor mochten komen. En mensen zoals jij, Louise, waren hier echt niet blij mee. Ze zeiden: "Ik weet niet zeker of het hier helemaal schoon is." Daarom zaten ze in onze inbox en wilden we met je praten.

Louise Matsakis: Mag ik even zeggen dat als je foto's of een beschrijving hebt van die grote knuffeldieren, je contact met mij en Zoë opneemt. Dank je wel.

Zoë Schiffer: Ja. Dit is een noodkreet. Ik vond het mooiste eraan dat toen ik Louise mijn concept gaf, ze zoiets had van: "Wacht, dit is al eerder gebeurd." En ze zocht een artikel uit 2010 op over een uitbraak van bedwantsen op het kantoor van Google in New York.

Louise Matsakis: Ja. Dit is niet de eerste keer, wat hartverscheurend is.

Zoë Schiffer: Na de pauze duiken we in de redenen waarom sommige mensen klachten hebben ingediend bij de FTC over ChatGPT, wat in hun ogen tot AI-psychose heeft geleid. Blijf ons volgen.

Welkom terug in Uncanny Valley . Ik ben Zoë Schiffer. Vandaag ben ik te gast bij Louise Matsakis van WIRED. Laten we ons verdiepen in ons hoofdartikel van deze week. De Federal Trade Commission heeft tussen november 2022, toen het werd gelanceerd, en augustus 2025 200 klachten ontvangen over OpenAI's ChatGPT. De meeste mensen hadden normale klachten. Ze konden hun abonnement niet opzeggen of raakten gefrustreerd door onbevredigende of onjuiste antwoorden van de chatbot. Maar onze collega Caroline Haskins ontdekte tussen deze klachten dat verschillende mensen waanideeën, paranoia en een spirituele crisis aan de chatbot toeschreven.

Een vrouw uit Salt Lake City belde in maart de FTC om te melden dat ChatGPT haar zoon had geadviseerd zijn voorgeschreven medicijnen niet te nemen en hem had verteld dat zijn ouders gevaarlijk waren. Een andere klacht kwam van iemand die beweerde dat OpenAI na 18 dagen ChatGPT te hebben gebruikt, hun "enige afdruk" had gestolen om een ​​software-update te maken die speciaal was ontworpen om deze persoon tegen zichzelf op te zetten. Ze zei: "Ik heb het moeilijk, help me alsjeblieft. Ik voel me erg alleen." Er zijn nog veel meer voorbeelden, maar ik wil hier graag met je over praten, want Louise, ik weet dat AI-psychose iets is waar je specifiek veel onderzoek naar hebt gedaan.

Louise Matsakis: Ja. Ik denk dat het belangrijk is om uit te leggen wat we bedoelen met AI-psychose. Wat ik interessant en opmerkelijk vind aan chatbots, is niet dat ze mensen waanbeelden bezorgen, maar dat ze die waanbeelden juist aanwakkeren. En dat is nou net het probleem: het is deze interactie waarbij mensen worden bevestigd door te zeggen: "Ja, de paranoia die je ervaart is volkomen terecht." Of: "Wil je dat ik uitleg waarom het absoluut zo is dat je vrienden en familie tegen je samenzweren?"

Het probleem is dat het interactief is en mensen kan aanzetten tot verdere neerwaartse spiraal. Er zijn altijd mensen geweest die psychische crises doormaakten en signalen oppikten die ze niet zouden moeten opvangen, denkend dat een getal dat ze ergens zagen erop wees dat ze Jezus waren, of dat iets wat ze op sociale media zagen erop wees dat ze gevolgd werden, of dat de FBI hen te pakken wilde krijgen, of wat dan ook. Maar nu hebben we deze tools die met eindeloze energie, en die eindeloos door kunnen gaan, direct kunnen reageren op die waanbeelden en ze kunnen aanmoedigen, en specifiek inspelen op wat deze persoon precies ervaart, in plaats van een ander die zou zeggen: "Hé, je lijkt niet goed te zijn", of een fysiek object in de wereld, dat straatnaambord of zoiets, gaat niet knipperen en vervolgens een ander getal laten zien en zeggen: "Je hebt gelijk. Dat is je geluksgetal. Dat is een teken van God", of wat dan ook. Het is echt interactief.

Zoë Schiffer: Ja. Ik heb het gevoel dat je iets bedoelt waar we het al vaak over hebben gehad, namelijk: op welke manieren verschilt dit van andere technologische veranderingen die hebben plaatsgevonden, die in verband zijn gebracht met een bepaalde toename van psychische aandoeningen?

Louise Matsakis: Ja. Ik denk dat psychische aandoeningen altijd al deel hebben uitgemaakt van onze soort. Nieuwe technologische ontwikkelingen hebben altijd al onze kijk op waanzin veranderd, maar ik denk dat we dat in dit geval opnieuw zien gebeuren en dat dit echt iets nieuws is. En we moeten ook opmerken dat deze klachten bij de FTC deel uitmaken van een groeiend aantal gedocumenteerde incidenten van zogenaamde AI-psychose, waarbij interacties met generatieve AI-chatbots zoals ChatGPT, maar ook Google Gemini, de waanbeelden van gebruikers hebben geïnduceerd of verergerd. En we weten dat dit tot een aantal zelfmoorden heeft geleid. ChatGPT is ook betrokken geweest bij minstens één moord, denk ik. Dus we zien dat er hier iets aan de hand is en ik denk niet dat we het volledig begrijpen.

Zoë Schiffer: Klopt. En het is interessant, de aanpak die OpenAI op dit moment hanteert. Want jij en ik hebben allebei uitgebreid met mensen binnen het bedrijf gesproken, en het is duidelijk dat ze dit serieus nemen. Ze letten op wat er gebeurt en hebben een aantal veiligheidsvoorzieningen geïmplementeerd. Maar wat ze niet hebben gedaan, is zeggen: "We gaan deze gesprekken stopzetten als ze plaatsvinden. We gaan er gewoon niet op in." In plaats daarvan hebben ze overlegd met experts op het gebied van geestelijke gezondheid. Ze hebben nu een raad van adviseurs die professionals zijn op dit gebied, en die zeggen eigenlijk zoiets als: "Kijk, mensen wenden zich vaak tot ons als ze niemand anders hebben om mee te praten, en we denken niet dat het juist is om het stop te zetten." Wat ik niet weet, maar het stelt OpenAI bloot aan een enorme aansprakelijkheid.

Louise Matsakis: Dat is zeker waar, en ik denk dat de realiteit is dat ze dit ook niet begrijpen. Met elke nieuwe technologie zullen er altijd risico's zijn. Ik denk dat dit anders is en echt opmerkelijk en zorgwekkend, maar het is me niet per se duidelijk dat het beëindigen van het gesprek of het aansturen van mensen om met iemand anders in hun leven te praten, de uitkomst zou veranderen en dat het ook moeilijk is om te zeggen hoe serieus iemand is. Ik heb erover geschreven, en jij hebt een artikel van mij geredigeerd, Zoë, dat aantoonde dat deze chatbots soms vervallen in rollenspellen, en dat is wat mensen willen, toch? Ze spelen een fantasie uit. Ze werken misschien aan een sciencefictionboek, of ze houden zich bezig met het equivalent van cosplay of fanfiction, toch? En de grens tussen fantaseren en duistere geheimen ontdekken en al die dingen geloven, en ze internaliseren en je grip op de realiteit verliezen, is volgens mij subtieler dan we misschien denken of willen.

Zoë Schiffer: Klopt. Ja, ja. Het bedrijf bewandelt momenteel een zeer interessante lijn. Aan de ene kant hebben ze heel openlijk gezegd: "We willen volwassenen als volwassenen behandelen. We willen mensen veel vrijheid geven in hoe ze met ChatGPT omgaan als ze een bepaalde leeftijdsgrens overschrijden." Aan de andere kant hebben ze te maken met deze potentieel extreem gevoelige use cases en moeten ze tegelijkertijd zoveel rechtszaken afslaan. Het is dus erg interessant om te zien hoe dit allemaal zal evolueren.

Louise Matsakis: Zeker. Ik denk dat ik het echt graag zou willen zien, en ik weet niet of dit mogelijk is, aangezien deze rechtszaken nog lopen, maar ik wil een klinische studie zien. Ik denk dat het heel waardevol zou zijn als OpenAI veel van deze data, uiteraard geanonimiseerd, zou vrijgeven. Maar geef deze data dan aan experts in de geestelijke gezondheidszorg, die er dan systematisch naar kunnen kijken. Want ik vind het eng dat professionals in de geestelijke gezondheidszorg blind vliegen. Ik heb met een aantal van hen gesproken die ChatGPT zelf niet per se veel gebruiken, dus ze weten niet eens hoe ze moeten omgaan met een patiënt die over dit soort dingen praat, omdat het onbekend is en dit allemaal zo nieuw is. Maar als we open onderzoek hadden dat robuust en peer-reviewed was en kon zeggen: "Oké, we weten hoe dit eruitziet en we kunnen protocollen opstellen om ervoor te zorgen dat mensen veilig blijven", dan zou dat volgens mij een hele goede stap zijn om dit uit te zoeken.

Zoë Schiffer: Absoluut. Het blijft me verbazen hoe zelfs mensen met een flinke dosis kennis over hoe deze technologieën werken, vervallen in het antropomorfiseren van chatbots of het toekennen van meer intelligentie dan ze in werkelijkheid zouden hebben. Je kunt je voorstellen dat de gemiddelde persoon die niet helemaal thuis is in de wetenschap van grote taalmodellen, heel gemakkelijk volledig onder de indruk raakt van wat ze kunnen en de grip verliest op waar je eigenlijk mee communiceert.

Louise Matsakis: Oh, absoluut. We zijn nu allemaal gesocialiseerd om veel betekenis uit tekst te halen, toch? Veel van ons communiceren primair met onze dierbaren, vooral als we niet samenwonen, via sms, toch? Het is alsof je een vergelijkbare interface hebt met deze chatbot. Het is niet zo ongebruikelijk dat je de stem van de chatbot niet per se hoort, hoewel je nu met ChatGPT kunt communiceren via spraak, maar we zijn al getraind om veel betekenis uit tekst te halen om te geloven dat er een persoon aan de andere kant van de lijn zit. En er is veel bewijs dat aantoont dat we niet meer zo socialiseren als vroeger. Mensen voelen zich eenzamer. Ze voelen zich minder verbonden met hun gemeenschap. Ze hebben minder goede vrienden. Ik denk dat we er echt op voorbereid zijn om ons zo te voelen, en ik denk dat mensen zich niet hoeven te schamen als ze zich zo voelen of denken dat er iets mis met ze is.

Het is volkomen normaal om betrokken te zijn bij deze entiteit die veel aandacht aan je besteedt, die bereid is te luisteren naar alles waar je over wilt praten, en die dan vaak heel vleiend en bekrachtigend is. Een onderdeel van een gezonde relatie met een ander mens is dat ze je niet altijd zullen bekrachtigen, toch? Ze zullen grenzen hebben. Ze zullen grenzen hebben. En ik denk dat het heel aantrekkelijk kan zijn om deze aanwezigheid te hebben die geen van die grenzen heeft en nooit moe wordt om met je te praten, nooit denkt dat je ongelijk hebt. En het is normaal om je zo te voelen, maar de vraag is: hoe creëren we vangrails?

Zoë Schiffer: Precies. Ik denk dat we op nationaal niveau hebben gezien wat er gebeurt als je omringd bent door mensen die het hoe dan ook met je eens zijn, en dat is niet goed.

Louise Matsakis: Nee, het is niet geweldig.

Zoë Schiffer: Louise, bedankt dat je er vandaag bij bent.

Louise Matsakis: Hartelijk dank dat ik hierbij aanwezig mag zijn.

Zoë Schiffer: Dat was onze show voor vandaag. We linken naar alle verhalen die we in de shownotities hebben besproken. Bekijk zeker de aflevering van Uncanny Valley van donderdag, waarin we bespreken waarom de AI-infrastructuurboom en de zorgen eromheen een kookpunt hebben bereikt. Adriana Tapia produceerde deze aflevering. Amar Lal van Macro Sound heeft deze aflevering gemixt. Kate Osborn is onze uitvoerend producent. Chris Bannon, hoofd wereldwijde audio bij Condé Nast, is verantwoordelijk voor de wereldwijde audio. En Katie Drummond is de wereldwijde redactiedirecteur van WIRED.