Abdullah Öcalan: ‘Het ontkenningsbeleid van de Republiek is een historisch verraad aan de Turks-Koerdische betrekkingen’

PKK-leider Abdullah Öcalan gaf in zijn 35 pagina's tellende tekst, die hij naar het PKK-congres stuurde, gedetailleerde informatie over de historische dimensie van de Turks-Koerdische betrekkingen. Öcalan stelde dat de Koerden de belangrijkste grondleggers waren van de Seltsjoekenstaat en het Ottomaanse Rijk, en dat de ontkenning van de Koerden begon tijdens de republikeinse periode en dat de PKK dit had verijdeld.

PKK-leider Abdullah Öcalan zei in zijn bericht aan de PKK dat de overwinning van de sultan van het Grote Seltsjoekenrijk, Alp Arslan, bij Malazgirt was behaald "met een 100% Koerdische alliantie". Öcalan zei: "Alparslan nam de strijdkrachten van het emiraat Merwani mee en vocht met een gezamenlijke strijdmacht tegen Byzantium bij Malazgirt." Hij beschreef Alp Arslan als "een militaire commandant" en voegde eraan toe dat hij "omsingeld was door Koerden."

De PKK-leider schreef: "Als de Koerden destijds met Byzantium hadden samengewerkt, was het voor Alp Arslan niet mogelijk geweest om te winnen." Öcalan benadrukte dat deze overwinning volledig het resultaat was van een alliantie. Hij wees ook naar Hemedan, het centrum van het Seltsjoekenrijk, en vroeg: "Ik vraag me af of de Seltsjoeken-sultan geen Koerdische sultan was?" In de boodschap die hij aan de organisatie stuurde, oordeelde PKK-leider Öcalan dat Alp Arslan "meer een Koerdische emir dan een Turkse emir" was.

In zijn boodschap aan het PKK-congres stelde Öcalan dat de Koerdisch-Turkse alliantie tijdens de Ottomaanse periode bleef voortbestaan ​​en gaf hij voorbeelden. Öcalan, die zei: "De alliantie tussen Yavuz Sultan Selim en İdris-i Bitlisi is erg belangrijk", stelde dat deze alliantie "een rol speelde in de ontwikkeling van het Ottomaanse Rijk tot een Midden-Oosters rijk". Öcalan, die stelde dat de oorlogen in Ridaniye, Mercidabık en Çaldıran "het product waren van de Koerdisch-Ottomaanse alliantie", concludeerde dat "Koerden een van de werkelijke grondleggers van het rijk zijn".

Hij benadrukte de Koerdische invloed in de Ottomaanse geschiedenis en stelde dat Molla Gurani en Akşemsettin, die de verovering van Istanbul aanmoedigden, ook Koerden waren. De PKK-leider vertelde de congresafgevaardigden dat Koerdische pasja's ook een rol speelden in het proces dat Çelebi Mehmet uit het interregnum bevrijdde.

Öcalan, die ook zijn observaties over de Onafhankelijkheidsoorlog in zijn tekst 'Perspectief' opnam, benadrukte dat Mustafa Kemal Atatürk deze oorlog 'niet vanuit Izmir of Thracië begon, maar vanuit de Koerdische geografie zoals Erzurum en Silvan'.

In de brief die hij aan de PKK stuurde, schreef Öcalan: "Het is een onmiskenbare waarheid dat de Onafhankelijkheidsoorlog gewonnen is met de Koerdisch-Turkse alliantie." Hij stelde dat het resultaat van deze alliantie de "Republiek Turkije zoals wij die kennen" was. Hij stelde dat de Koerden de "belangrijkste grondleggers" waren bij de oprichting van de republiek.

Öcalan stelde dat er grote teleurstelling heerste over het proces na de oprichting van de republiek. Hij zei: "De Koerden, de werkelijke grondleggers van de republiek, werden een jaar na de oprichting genegeerd, de Koerdische identiteit werd verboden", en beschouwde deze situatie als een historisch verraad.

In zijn boodschap aan het congres stelde Öcalan dat "Koerden, wier bestaan ​​al sinds de Sumeriërs in historische documenten is vastgelegd, door de republiek worden genegeerd." Öcalan merkte op dat de PKK "deze ontkenning met grote tegenstand heeft verijdeld" en stelde vast dat "de realiteit van de Koerdische identiteit in historische en sociale termen werd onthuld en door vriend en vijand werd geaccepteerd."

Hij stelde dat dit proces niet alleen een vorm van verzet is, maar ook een strijd om de historische realiteit te onthullen.

Het relevante deel van de boodschap die Öcalan aan de PKK stuurde, luidt als volgt:

“… In de middeleeuwen, met de Arabisch-islamitische revolutie, werd het concept Koerdistan volledig gevestigd. De Seltsjoeken maakten er voor het eerst ook een politiek concept van. Terwijl Sultan Sanjar zijn centrum uitdrukte als Hamadan (Ekbatan), noemde hij het land met Ekbatan als middelpunt Koerdistan. Koerdistan werd voor het eerst genoemd als de naam van een bestuurlijke eenheid onder Sultan Sanjar. De Turkse khan bouwde Koerdistan. De conclusie die ik hieruit trok, is: was de Seltsjoeken-sultan geen Koerdische sultan? Zijn centrum lag in Ekbatan. Hij zei tegen zijn vizier Nizamülmülk: ‘Ga, bescherm mijn familie.’ Hij zei zelfs: ‘Als ik verslagen word, trekken we ons terug naar Hamadan.’

De Slag om Manzikert wordt ook vanuit Hamadan gevoerd. Met andere woorden, Alp Arslan vecht als een Koerdisch emiraat. Dit is ook een aanwijzing voor een nieuw historisch inzicht. Alp Arslan is een Koerdisch emiraat in plaats van een Turks emiraat. Zijn familie woont in Hamadan, zijn vizier is daar. Dus hoe beoordelen we de Seltsjoeken in het licht van deze informatie? Is dit een Turks emiraat of een Koerdisch emiraat? Dit moet verder onderzocht en besproken worden. Er bestaat een perceptie dat er een overwegend Koerdisch leiderschap was. Momenteel is de helft van de bevolking van de stad in Hamadan Turkmeens. Nu zijn ze overwegend Koerdisch geworden.

De Mervani en Shaddaliden van de emiraten zijn opmerkelijk. De Mervaniden geven uitdrukking aan de Koerdisching van het gebied tussen de Tigris en de Eufraat. Deze ontwikkeling ontwikkelt zich ook met de islam. De Seltsjoeken hebben deze situatie. Alp Arslan neemt de strijdkrachten van het Mervani-emiraat mee en vecht met een gezamenlijke strijdmacht tegen Byzantium in Malazgirt. Alp Arslan is een militaire commandant, zijn omgeving is vol Koerden. Ahlat is ook een emiraat; als de Koerden destijds met Byzantium hadden gehandeld, zou Alp Arslan niet hebben kunnen winnen. Een oorlog die slaagde dankzij een 100% Koerdische alliantie. Vanaf de jaren 1050 en 1060 vormden de Shaddaliden en de Seltsjoeken een definitieve alliantie in het zuiden van de Kaukasus. Noch de Shaddaliden konden alleen standhouden tegen de Byzantijnen, noch konden de Seltsjoeken een stap zetten. Beiden vormden een historische alliantie. Het eerste resultaat van deze historische alliantie was de expeditie tegen het Armeense koninkrijk onder Byzantijnse heerschappij in 1064 en de inname van Ani en Kars. Na deze oorlog werd Ani aan Manuchehr gegeven en Kars aan Tugrul. De Manuchehr-moskee in Ani is een ruïne en staat er vandaag de dag nog steeds.

De alliantie tussen Yavuz Sultan Selim en Idris-i Bitlisi is zeer belangrijk. De oorlogen van Ridaniye, Mercidabık en Chaldiran, die een rol speelden bij de ontwikkeling van het Ottomaanse Rijk tot een Midden-Oosters Rijk, zijn het product van de Koerdisch-Ottomaanse alliantie. De Koerden zijn een van de belangrijkste grondleggers van het rijk.

Toen Çelebi Mehmet ontsnapte nadat zijn vader gevangen was genomen, droeg Beyazıt Pasja uit Amasya hem op zijn rug naar Amasya. Dit was ook een Koerdische pasja. Dit is misschien een symbolische gebeurtenis. In die tijd was de Kutluşah-tak van de Şeddadis de heersende familie in Amasya. Çelebi Mehmet was ook de sultan die de Ottomanen uit het interregnum haalde. Molla Gurani en Akşemsettin, die de verovering van Istanbul aanmoedigden, waren ook Koerdisch. Ik hoef de Onafhankelijkheidsoorlog niet eens te noemen. Mustafa Kemal begon deze oorlog niet vanuit Izmir of Thracië, maar vanuit Koerdische regio's zoals Erzurum en Silvan. Het is een onmiskenbaar feit dat de Onafhankelijkheidsoorlog werd gewonnen door een Koerdisch-Turkse alliantie. Het resultaat is de Republiek Turkije zoals wij die kennen. De Koerden, de werkelijke grondleggers van de republiek, werden een jaar na de oprichting ervan genegeerd en de Koerdische identiteit werd verboden. Zo worden de Koerden, waarvan het bestaan ​​al sinds de Sumeriërs in historische documenten voorkomt, samen met de republiek genegeerd.

De PKK heeft deze ontkenning met grote weerstand tegengehouden; ze heeft de realiteit van de Koerdische identiteit in historische en sociale termen onthuld en vriend en vijand deze laten accepteren …