Göksel Göksu schreef: Zal ​​Kılıçdaroğlu, die zei “Je bent of van mij of van jezelf”, de geschiedenis ingaan als de leider die de CHP verdeelde?

De CHP, die na de operaties van 19 maart de steun van de maatschappelijke oppositie kreeg, voert op vrijwel alle fronten een aparte oorlog. Het is een doelwit voor zowel de regering als de oppositie binnen de partij. Zal de partij sluiten, zal ze in stukken uiteenvallen, zal er een nieuwe partij worden opgericht of zal ze sterker uit dit proces tevoorschijn komen? Ik was vorige week in Ankara en zocht naar antwoorden op deze vragen. Ik begon dit artikel om te schrijven over wat de CHP te wachten staat. Kemal Kılıçdaroğlu, die met zijn houding van “je bent van mij of de zwarte aarde” vasthoudt , heeft duidelijk laten zien dat hij aan niets anders denkt dan opnieuw voorzitter worden van de CHP, dankzij de “absolute nietigheid” die op 30 juni in de notulen van de rechtbank is opgenomen.

Eigenlijk was het onderwerp van dit artikel om te onderzoeken wat Kemal Kılıçdaroğlu probeerde te doen... Ik wilde schrijven over een voormalig partijvoorzitter die zijn echte reputatieverlies ondervond bij de verkiezingen van 2023, toen hij afgevaardigden als warme broodjes uitdeelde aan politieke partijen die nog niet eens 1 procent van de stemmen hadden (-sommige van die afgevaardigden hebben zich nu aan de kant van de AKP geschaard) en toen het geheime protocol dat hij met Ümit Özdağ tekende werd onthuld, en hij zocht zijn verloren reputatie op tijdens het CHP-congres en deed dit door zijn schepen in brand te steken.

Maar wat is mogelijk? Het bijhouden van de agenda, het met een gezonde geest doornemen van de gegevens, het voorspellen van de volgende ontwikkeling op basis van de beschikbare gegevens en het proberen te lezen van de onderliggende boodschap van strategische zetten, zijn niet anders dan het oplossen van vergelijkingen met veel onbekenden. Zodra je de bekende informatie op de juiste plaats hebt gelegd en aan tafel gaat zitten om de onbekende vraagstukken op te lossen op basis van die gegevens, komt er nog een andere variabele in het spel. En er is geen einde aan die variabelen... Sterker nog, er hebben zich drie nieuwe ontwikkelingen voorgedaan voordat ik aan dit artikel begon.

De eerste vraag is: “Zal de beslissing van ‘absolute nietigheid’, die ook in het proces-verbaal is opgenomen, worden uitgevaardigd of niet?”, “Wat zal het lot van de CHP zijn en wie zal dit lot bepalen?” Terwijl het debat nog steeds voortduurt, is de aanklacht in een andere zaak, die hoogstwaarschijnlijk definitief uitsluitsel zal geven over het lot van de verdachte, afgerond. Ik zal hier later dieper op ingaan, maar ik wil nu alvast zeggen wat ik aan het eind zal zeggen: net zoals de mogelijkheid dat de rechtbank op 30 juni een absolute nietigheidsbeslissing neemt, is de mogelijkheid dat die beslissing niet wordt genomen, eveneens een punt van discussie. Maar een strafzaak waarvan de aanklacht is afgerond, is niet zo. Het is mogelijk dat deze zaken samenvallen en dat dan de echte klap voor de CHP, Ekrem İmamoğlu en Özgür Özel komt.

Ten tweede zal Kemal Kılıçdaroğlu spreken. Hij zit in zijn kantoor in Ankara en probeert de indruk te wekken dat hij zwijgend en met een waardige blik naar de gebeurtenissen kijkt. Tot gisteren heeft hij de aanvallen van schrijvers die hem na stonden, gadegeslagen. of beter gezegd, hij schreef een verklaring alsof hij een illegaal manifest publiceerde (vroeger schreven linkse groeperingen hun boodschappen op gestencild papier en plakten die op drukke plekken met behulp van de 'birding'-methode, maar tegenwoordig worden deze boodschappen eenvoudig via sociale media overgebracht aan de doelgroep) en plaatste ze op zijn sociale media-account met behulp van de birding-methode.

De derde was de vijfde golf van operaties die werd uitgevoerd tegen CHP-gemeenten. Er werd een detentiebevel uitgevaardigd tegen in totaal 47 mensen, waaronder 5 burgemeesters, waaronder burgemeester van Büyükçekmece Hasan Akgün, burgemeester van Gaziosmanpaşa Hakan Bahçetepe en burgemeester van Avcılar, Utku Caner Çaykara. Samen met IMM-burgemeester Ekrem İmamoğlu, Esenyurt-burgemeester Ahmet Özer, Beşiktaş-burgemeester Rıza Akpolat, Beykoz-burgemeester Alaattin Köseler, Şişli-burgemeester Resul Emrah Şahan en Beylikdüzü-burgemeester Mehmet Murat Çalık werden de burgemeesters van 8 van de 26 CHP-districtsgemeenten in Istanbul geschorst.

Als je naar deze foto kijkt, zie je dat "de WKK van alle kanten wordt aangevallen. De vergelijking zit niet vol met onbekenden of zoiets. De enige onbekende in deze vergelijking is of de WKK in één keer wordt uitgeschakeld of dat het wordt opgesplitst en daardoor niet meer effectief is." Het kan ook gedacht worden als: Het grappige is dat de antwoorden op deze vragen verschillen, afhankelijk van waar je kijkt. Bekijkt u het vanuit het perspectief van de regering, vanuit de verschillende vleugels van de 'staat', vanuit het Kılıçdaroğlu-front, of vanuit het perspectief van de CHP, die de steun heeft van de samenleving en in opstand komt tegen dit alles?

Hoewel de ontwikkelingen op het front van de regeringspartij het onderwerp zijn van een apart artikel, is het mogelijk om dat front samen te vatten door het eerst in tweeën te delen: AKP en MHP, en de AKP vervolgens in drie groepen te verdelen: “Paleis, hoofdkwartier en partijgroep”. De gemene deler van de driedelige structuur is in feite de economische crisis. Niemand kan met zekerheid zeggen dat het beter gaat met de economie, en degenen die dat wel beweren, zijn niet overtuigend. Iedereen weet dat de crisis ook de zakenwereld heeft getroffen, dat de overgrote meerderheid van de zakenmensen, zowel degenen die als trustee waren aangesteld als degenen die banden hadden met İmamoğlu, de AKP tot gisteren steunden en, nog belangrijker, dat hoeveel ze ook probeerden de AKP te negeren en hoeveel moeite ze ook deden om de partij te criminaliseren, de brede maatschappelijke steun voor de CHP niet kon worden gebroken.

Dit feit zorgt ervoor dat er vanuit verschillende vleugels van de AKP uiteenlopende geluiden klinken. Zo kan vicevoorzitter Nihat Zeybekci tijdens zijn bezoek aan TÜSİAD verklaren dat de politieke operatie van 19 maart de economie heeft geschaad, kan de pro-regeringskrant Yeni Şafak Mehmet Şimşek bekritiseren en kunnen degenen die vinden dat wat er met de CHP is gebeurd oneerlijk zijn, zich losmaken van de partij of uit elkaar gaan, zoals de gemeenteraad van Üsküdar deed, of proberen linksen een lesje linksisme te leren, zoals Mehmet Uçum deed... President Tayyip Erdoğan heeft echter het laatste woord en iedereen schaart zich achter die uitspraak. De opeenvolgende onderzoeken, golven van aanhoudingen en arrestaties gaan onverminderd door.

De CHP daarentegen is erin geslaagd een muur van vlees en bloed op te bouwen tegen de regering, onder leiding van Özgür Özel, die bekend werd door zijn crisismanagement in Saraçhane na de operaties van 19 maart, samen met de burgemeester van de metropoolregio Istanbul en de presidentskandidaat van de CHP, Ekrem İmamoğlu, die ondanks zijn gevangenschap wel degelijk op straat is.

Het account van İmamoğlu op sociale media is gesloten, hij opent een nieuw account en blijft berichten verspreiden, zijn afbeelding is verboden, de CHP hangt zijn afbeelding op de Bosporusbrug, komt op voor de jeugd, vrouwen, winkeliers, mensen met een laag inkomen, werknemers, ambtenaren en, het allerbelangrijkste, blijft gerechtigheid zoeken door van het ene plein naar het andere te reizen... Wat gebeurt er als de CHP de ene na de andere oproep doet om iedereen, met name Ekrem İmamoğlu en gemeentemedewerkers, te berechten zonder arrestatie, terwijl aan de andere kant de burgemeesters van de gemeenten die ze op 31 maart won, de secretarissen-generaal, de secretarissen van de secretarissen-generaal, de managers en werknemers van de IMM-filialen, degenen in het besluitvormingscentrum, iedereen die de stad dient, één voor één naar de gevangenis gaan? Het wegen-, water-, onderhouds-, reparatie-, asfalt- en spoorwegnetwerk van de stad zijn steeds vaker niet dan wel beschikbaar. Dergelijke diensten zijn steeds minder beschikbaar. Het is nu al duidelijk dat dit effect de komende tijd sterker merkbaar zal worden en dat het aantal klachten over de gemeentelijke dienstverlening zal toenemen.

Je hoeft geen astroloog te zijn om de woorden te zien die we bij de komende verkiezingen op de pleinen zullen horen: "Hé burgers, een gemeente met CE-HA-PE betekent bergen afval, een gemeente met CE-HA-PE betekent dat de metro niet werkt, zeven werknemers zijn zonder salaris achtergebleven, jullie verlangen naar water!!!"

Niemand zal het hebben over de bezuinigingen bij de Bank van Provincies, niemand zal zich herinneren dat AKP-gemeenten ongemoeid gelaten werden terwijl CHP-gemeenten in beslag werden genomen vanwege hun SGK-schulden, niemand zal zich er druk om maken dat de dienstverlening stil ligt door de arrestatie van iedereen die verantwoordelijk was voor die gemeenten en de documenten die de achterblijvers weigerden zelfs maar te ondertekenen... Zelfs als ze dat wel zouden doen, als we rekening houden met het voorstel van president Recep Tayyip Erdoğan voor "algemene veranderingen in de grootstedelijke, districts-, stadsgemeenten en provinciale speciale bestuurssystemen" in zijn toespraak op de fractievergadering van zijn partij, waarin hij betoogde dat de gemeentelijke besturen corrupt waren, dan zullen de inkomstenbronnen van de gemeenten op die dag allang van eigenaar zijn gewisseld...

Omdat met de wijzigingen in de Wet op de Grootstedelijke Gemeenten en de Gemeentewet nr. 5393 de taken, bevoegdheden en verantwoordelijkheden van de gemeenten duidelijker worden vastgelegd; Het beperken en verspreiden van een aantal bevoegdheden van burgemeesters van grootstedelijke, districts- en stadsdelen is al een van de onderwerpen die ter discussie staat…

Op een ander front strijdt de CHP voor het institutionele voortbestaan ​​van haar partij en probeert ze de hervorming van haar belangrijkste oppositiepartij te voorkomen. Kemal Kılıçdaroğlu -laten we niet zeggen dat hij in zijn handen wrijft, maar de meesten die dat zeggen- bekijkt het ook van een afstandje. Bovendien speelt Kılıçdaroğlu de hoofdrol als “slachtoffer” in het onderzoek dat is gestart met betrekking tot het 38e gewone congres van de CHP dat werd gehouden op 4 en 5 november 2023, waarin hij verloor en Özgür Özel werd verkozen tot partijvoorzitter. Zoals ik aan het begin van het artikel al zei, is de aanklacht afgerond met het onderzoek dat is gestart naar de beschuldigingen dat het congres verdacht was.

Deze zaak is een van de drie onderzoeken die tegen de CHP zijn uitgevoerd en de belangrijkste... Een van de andere twee onderzoeken gaat over het provinciaal congres van Istanbul. Het andere geval is dat het begrip “absolute vaststelling”, dat de afgelopen dagen veelvuldig in de publieke opinie is besproken en waarover naar verwachting op 30 juni een besluit zal worden genomen, in de notulen is opgenomen. Naast deze zaak, die nog loopt bij het 42e Strafhof voor Vrede van Ankara en die is geopend door zeven afgevaardigden, is er nog een derde strafzaak, waarvan de aanklacht zojuist is opgesteld in het kader van het onderzoek dat wordt uitgevoerd door het Openbaar Ministerie van Ankara...

Als deze aanklacht, waarin Kılıçdaroğlu als ‘slachtoffer’ wordt vermeld, wordt aanvaard, zullen twaalf mensen, waaronder burgemeester Ekrem İmamoğlu van de grootstedelijke gemeente Istanbul, burgemeester van de grootstedelijke gemeente Izmir Cemil Tugay, voorzitter van de provincie CHP Istanbul Özgür Çelik, lid van de CHP-premier Baki Aydöner, burgemeester van Beşiktaş Ali Rıza Akpolat, Hüseyin Yaşar, Mehmet Kılınçaslan, Metin Güzelkaya, Özgen Nama, Serhat Can Eş en Erkan Aydın, die werden gearresteerd en geschorst, zullen voor de rechter verschijnen op beschuldiging van het overtreden van Wet op de Politieke Partijen nr. 2820.

In het kader van hetzelfde dossier werden de namen van 9 parlementsleden, onder wie Özgür Özel, in het kader van de immuniteit gescheiden en naar de aanklacht gestuurd.

In de aanklacht is de voormalige burgemeester van de grootstedelijke gemeente Hatay, Lütfü Savaş, de klager; 16 mensen, waaronder Hatip Karaaslan, Tolgahan Erdoğan en Yılmaz Özkanat, zijn ook aanwezig als getuigen.

Men verwacht dat de hoorzitting van 30 juni op dit punt voor verrassingen zal zorgen. Want vandaag de dag wordt weliswaar beoordeeld dat "de rechtbank een beslissing van straffeloosheid kan geven, een bewindvoerder in de CHP kan benoemen of een beslissing van absolute nietigheid kan geven", maar de mogelijkheid om de zaken met strafzaken samen te voegen staat ook op de agenda. In dit geval is de absolute nietigheid slechts een van de beslissingen die afhankelijk van het verdere verloop van de zaak genomen moeten worden.

Wat betekent het om een ​​absolute nietigheidsbeslissing te ontvangen? In dat geval wordt het huidige partijbestuur ongeldig verklaard en wordt het oude bestuur hersteld. Wie is het voormalige management? Kemal Kılıçdaroğlu en de Partijvergadering, bestaande uit 60 personen.

Natuurlijk kan de rechtbank ook bepalen dat er een bewindvoerder voor de CHP wordt benoemd, maar MHP-voorzitter Devlet Bahçeli heeft aangegeven dat hij geen voorkeur heeft voor het benoemen van een bewindvoerder voor de CHP. Daarom suggereren geruchten achter de schermen dat de kans op een definitieve schikking groter is. En na zijn lange stilzwijgen omarmt Kılıçdaroğlu ook deze mogelijkheid met beide handen, zoals blijkt uit zijn verklaring op sociale media, die ik omschrijf als een illegale verklaring... Kılıçdaroğlu, die niet naar de rechtbank ging ondanks dat hij was opgeroepen om te getuigen als persoon die door het misdrijf is geschaad en als getuige in deze zaak, zegt in deze verklaring: "Ons stilzwijgen is geen stilzwijgen, het is verantwoordelijkheid..." en legt uit hoe hij werd gevictimiseerd, gelyncht, bedreigd, enz.

Als de beslissing tot absolute nietigheid wordt genomen, zal er binnen de CHP een partij ontstaan ​​waarvan hij voorzitter is. Alle stukken zullen door elkaar geschud worden en Kılıçdaroğlu zal de partij overnemen die hij niet via verkiezingen kon overnemen met een rechterlijke beslissing... Op dit punt wordt in Ankara de volgende vraag gesteld: "Hoewel hij de CHP met een rechterlijke beslissing heeft overgenomen, wat heeft hij tot nu toe gedaan voor zijn partij die onder vuur ligt? Heeft hij gestreden voor democratie? Is İmamoğlu, die gevangen zit vanwege een onderzoek dat nog niet eens is aangeklaagd, omschreven als een 'leider van een criminele organisatie', en heeft hij zich ooit uitgesproken tegen het verwijderen van zijn foto's in de openbare ruimte en de sluiting van zijn socialemedia-account? Is het mogelijk dat Kılıçdaroğlu onder deze omstandigheden de leider van de CHP is?"

Niet! Ik zal de redenen uitleggen, maar ik begin met het citeren van de volgende woorden van een staflid dat hem tijdens zijn tijd als voorzitter nauw heeft nageleefd:

“Ik ging op de ochtend van 29 mei naar zijn huis. Ik vertelde hem wat er met hem kon gebeuren. Ik zei hem dat hij de taken van alle adviseurs, inclusief die van mij, moest beëindigen. Maar meneer Kemal praat niet, hij is erg sluw. Hij luistert naar iedereen die komt, maar hij rekent in zijn hoofd. Als ik meneer Kemal ken, dan wil hij dolgraag weer partijvoorzitter zijn. Hij zegt ‘geef mijn reputatie terug’, hij rekent af ‘laat me nog één termijn partijvoorzitter zijn, laat me mijn partij schoon schip maken en laat ik het dan over aan iemand die jong is’. Maar als die zetels bezet zijn, laat hij niemand gaan. In onze politieke cultuur ben ik, afgezien van Erdal İnönü, niemand tegengekomen die zegt ‘ik vertrek’. Meneer Kemal wil dolgraag weer terugkomen. Omdat hij van de staat komt, is hij iemand die de reflexen van de staat goed kent en die serieuze informatie van de staat krijgt. Aan Özgür Özel wordt geen informatie verstrekt. Daarom is het, als ik nu kijk, duidelijk dat een Een deel van de staat wil dat meneer Kemal terugkomt.”

Een politicus die nog steeds samenwerkt met Kılıçdaroğlu vroeg aan zijn naaste omgeving: "Is het vertrek van de heer Kemal een staatsoperatie, en zo ja, hoe zal hij terugkeren?" Er wordt verteld dat hij op de vraag antwoordde: "Er is geen enkele staat, er zijn bepaalde vleugels binnen de staat. Daarom wil één vleugel dat Kemal Bey komt. Kemal Bey is hier ook enthousiast over."

Degenen die Kılıçdaroğlu goed kennen, zijn het erover eens dat hij de codes van de partij beheerst. Aan de andere kant zijn er mensen die het niet met elkaar eens zijn en die zeggen: "We waren samen toen de eerste zaak werd aangespannen. Ik zei: 'Meneer, wat u moet doen, is zeggen dat ik de rechten van mijn partij in de gangen van de rechtbank niet zal ondermijnen, ik zal niet debatteren, ik zal de rechterlijke macht niet toestaan ​​zich met de politiek te bemoeien.' U moet Özgür Özel vertellen dat hij onmiddellijk een buitengewoon congres moet bijeenroepen en hier een einde aan moet maken." "Dat zou opportunisme zijn", zei Kılıçdaroğlu... En nu zeggen ze dat wat hij zei is uitgekomen. Özgür Özel is sterker uit het congres gekomen en heeft zijn aanzien herwonnen door de crisis in Saraçhane zeer goed te beheersen.

Hetzelfde segment is het er ook over eens dat ze weten dat Kılıçdaroğlu niet als leider wordt geaccepteerd.

Er zijn zelfs mensen die zeggen: "Meneer Kemal zou een object van haat worden, en dat is ook gebeurd. Hij heeft geen weerklank in de maatschappij en zijn politieke boek is gesloten om nooit meer te worden geopend." Volgens deze kring is Kılıçdaroğlu zich ervan bewust dat een aanzienlijk deel van de samenleving gelooft dat İmamoğlu in de gevangenis zit omdat hij de enige sterke kandidaat is tegen Tayyip Erdoğan. "Hij wil nog steeds komen", zeggen ze. “Bovendien wil hij terugkeren, ook al zijn de omstandigheden waaronder hij de partij zou kunnen leiden volledig verdwenen.” Want als hij eenmaal aan de macht is binnen de partij, zal hij samenwerken met de 60 partijraadsleden die gekozen zijn tijdens de vorige, 37e Algemene Vergadering. Twaalf van deze PM-leden (sommigen zijn burgemeester geworden, anderen plaatsvervangend burgemeester, etc.) worden vervangen door leden die uit de reserve komen. Volgens ruwe berekeningen bedraagt ​​het aantal mensen dat samen met Kılıçdaroğlu deel zal uitmaken van de te vormen premier maximaal 25. Naar verluidt zullen 8-9 mensen een positie ergens in het midden innemen en streven naar de veiligheid van de partij. De rest bestaat uit het veranderteam. Niemand gelooft dat Kılıçdaroğlu met zo'n staf de partij kan runnen.

Een van de meest besproken kwesties in de lobby van Ankara de afgelopen dagen is dat deze situatie zal leiden tot een scheuring in de partij en dat er een nieuwe partij zal ontstaan. Er wordt gezegd dat het doel van de regering is om "de CHP te verdelen en te fragmenteren en zo ineffectief te maken." Volgens deze stelling zal de CHP veranderen in een Alevitische partij en zal er in het buitenland een andere partij worden opgericht. Zelfs de naam van de pas opgerichte partij is een grap geworden: ze noemen het de "OKTOBERpartij", een afkorting voor Ekrem İmamoğlu, en voegen er lachend aan toe: "Niet vanwege de Oktoberrevolutie van de Sovjetrevolutie."

Wie zal dit proces stoppen?

Zal Kılıçdaroğlu de geschiedenis ingaan als de partijleider die de oprichtingspartij van de Republiek verdeeldheid zaaide? Of zal de CHP, onder leiding van Özgür Özel en haar presidentskandidaat Ekrem İmamoğlu, doorgaan op de ingeslagen weg en de partij in handen nemen met de macht die ze ontlenen aan de publieke steun en het hernieuwde vertrouwen in het buitengewone congres, zelfs als er een definitief oordeel wordt geveld?