Nieuwe zekerheid voor Turkse werknemers die in het buitenland werken

Met de goedkeuring van het amendement door de Turkse Grote Nationale Vergadering zijn cruciale regels van kracht geworden die nauw verband houden met Turkse werknemers en contractanten die in het buitenland werken. Het is duidelijk geworden welk land de wetgeving zal toepassen op arbeidsovereenkomsten.

De nieuwe wettelijke regeling, goedgekeurd door de Turkse Grote Nationale Assemblee (TBMM), bevat belangrijke wijzigingen die rechtstreeks van invloed zijn op Turkse werknemers en contractanten die in het buitenland werken. Met name de onzekerheid over welk land van toepassing is op arbeidsovereenkomsten is opgelost en de bindende regels voor zowel werkgevers als werknemers zijn duidelijk geworden.

Het doel is om het aantal werknemers dat naar het buitenland vertrekt, dat nu nog slechts 14 duizend bedraagt, in 2024 te verhogen tot 100 duizend.

Met de goedkeuring van de regeling door de Turkse Grote Nationale Vergadering werd artikel 27 van Wet nr. 5718 inzake internationaal privaat- en procesrecht gewijzigd. Volgens de nieuwe regeling "zijn arbeidsovereenkomsten onderworpen aan het recht dat door de contractpartijen wordt bepaald, onverminderd de minimale bescherming die de werknemer geniet op grond van de dwingende bepalingen van het gebruikelijke arbeidsrecht." Op deze manier zijn de wettelijke regels die duidelijk vermeld staan ​​in de contracten van werknemers die aan projecten in het buitenland werken, van toepassing.

Er zijn echter uitzonderingen op deze situatie. Voor zaken die moeten worden uitgevoerd in het land waar het werk wordt verricht, zoals werktijden, overuren, rusttijden, officiële en algemene feestdagen, festivals en verlof, is het lokale rechtssysteem van dat land van toepassing. Met andere woorden, Turkse werknemers werken onder deze voorwaarden volgens de arbeidswetgeving van het land waar ze werken.

Aan de andere kant blijft de Turkse wetgeving van kracht wat betreft fundamentele zaken met betrekking tot werkzekerheid, zoals ontslagvergoedingen, verjaringstermijnen en opzegtermijnen. Dit betekent dat de staat haar werknemers in een beschermende positie zal blijven plaatsen. Rechters hebben ook de bevoegdheid om het recht van het land toe te passen dat nauwer verband houdt met het contract, zelfs als er een ander recht in het contract is opgenomen.

Bron: ANKA