Salih Cenap Baydar: Nationalisme is geen ideologie die de huidige mondiale crises kan oplossen
In mijn vorige artikelen heb ik uitgelegd waarom we de grote crisis die we doormaken met de ideologieën van het kemalisme of het islamisme niet kunnen overwinnen.
Een andere ideologie waarop mensen in ons land hun hoop voor redding vestigen, is het nationalisme.
Maar nationalisme is geen ideologie die de complexe en mondiale crises van vandaag kan oplossen. Integendeel, het is een van de reflexen van de oude wereld die deze crises nog verder verergert. Nationalisme, dat voortkomt uit de conflictueuze, gecentraliseerde en uniforme mentaliteit van de eerste eeuwen, is niet verenigbaar met de realiteit van de huidige gelaagde, vloeiende en genetwerkte wereld. Omdat we nu in een tijdperk leven waarin individuele en lokale identiteiten op de voorgrond treden en mondiale interacties nationale grenzen overschrijden! Een van onze meest dringende problemen is de economische crisis, die met de dag erger wordt.
Maar er is geen enkel concreet, toepasbaar economisch ontwikkelingsmodel dat het Turkse nationalisme (of politieke bewegingen die nationalistisch beweren te zijn) voorstelt dat verenigbaar is met de huidige wereldeconomie! Ze kunnen geen visie op de productie ontwikkelen, geen voorstel voor een eerlijke verdeling van het nationaal inkomen en geen welzijnsstrategie. De voorstellen van de nationalistische partijen op economisch gebied bestaan uit mooi klinkende, maar loze slogans als 'nationale economie', 'lokale en nationale industrie', 'economische onafhankelijkheid' en 'verzet tegen buitenlandse mogendheden'. Tegenwoordig herhalen ze de retoriek van ‘zelfredzaamheid’ die inmiddels zijn betekenis heeft verloren. Er zijn geen concrete, gedetailleerde en realistische voorstellen over kwesties als innovatie, efficiëntie, toegevoegde waarde in de productie en vergroting van het mondiale concurrentievermogen.
Voor hen is de economie een bijzaak, vaak overschaduwd door nationale trots en de retoriek van ‘buitenlandse mogendheden’. Hun agenda beperkt zich grotendeels tot de perceptie van culturele bedreigingen, symbolen en identiteitspolitiek. Wat wij nodig hebben is iets dat alle ideologieën overstijgt en vooral het enge kader van het nationalisme; gebaseerd op rechtvaardigheid, de rechtsstaat, fundamentele rechten en vrijheden, gelijk burgerschap, pluralisme en maatschappelijke diversiteit; Een nieuw begrip van maatschappelijke consensus en beheer dat innovatieve formules biedt om de welvaart te vergroten en dat aansluit bij de realiteit van de tijd waarin we leven.
Diken
