Romeinse cavaleriepaarden gevonden in Duitsland

Tijdens de opgravingen werden de skeletresten van meer dan 100 paarden gevonden. Analyse met behulp van koolstofdatering wees uit dat deze paarden behoorden tot de "Ala", een cavalerie-eenheid die in de 2e eeuw n.Chr. aan de grenzen van het Romeinse Rijk diende. Archeoloog Sarah Roth van de Staatsmonumentenbescherming van de Landesrat Stuttgart stelde dat een paardenbegraafplaats uit de Romeinse tijd van deze omvang uiterst zeldzaam is.

Deze specifieke locatie, gelegen op slechts 500 meter van de begraafplaats in de omgeving, lag ongeveer 400 meter van het garnizoen, dat vermoedelijk ongeveer 500 cavaleristen en minstens 700 paarden van de Ala-eenheid huisvestte. Wanneer de paarden stierven, werden ze in ondiepe kuilen gelegd en in een zijligging begraven, met hun voeten gebogen of recht.

Volgens Roth stierven de paarden niet in een massale oorlog of epidemie. Paarden die door ziekte, verwonding of ouderdom niet meer gebruikt konden worden, werden waarschijnlijk op eigen benen naar de begraafplaats gesleept en daar gedood en begraven, waardoor het vervoer van zware lijken overbodig werd.

Slechts één paardengraf op de begraafplaats bevatte twee kruiken en een olielamp. Deze vondst werd door archeologen omschreven als "ongebruikelijk", aangezien dergelijke grafgiften gebruikelijk zijn bij menselijke begrafenissen. Dit suggereert dat het paard in kwestie zeer waardevol was voor zijn eigenaar.

In hetzelfde gebied werd ook een mannelijk skelet gevonden, liggend met het gezicht naar beneden. Het feit dat deze persoon, die geen grafgiften had, hier begraven lag in plaats van in een normale begraafplaats voor mensen, zo'n 500 meter verderop, suggereert dat hij mogelijk een "buitenstaander" in de maatschappij was.

In de volgende analyses worden het geslacht, de leeftijd bij overlijden, de fysieke structuur, ziektes en doodsoorzaken van de paarden bepaald. Daarnaast wordt de familiegeschiedenis van de paarden, waar ze zijn opgegroeid en hoe ze zijn gevoed, onthuld.