Five Fits With: Relentless Brooklyn-based Band Model/Actriz

Het is lastig om Model/Actriz te categoriseren, maar toen ik ze voor het eerst hoorde, was ik meteen gegrepen door hun stuwende, pulserende, intense sound. Ze werden opgericht in 2016 en brachten in 2023 hun debuutalbum Dogsbody uit, dat lovende recensies kreeg. Hun nieuwe plaat, Pirouette, is dramatisch en gepolijst, leunt meer op dance- en popinvloeden en verwerkt enkele lessen die ze leerden tijdens hun tournee ter promotie van hun debuut. Muziek is mijn eerste liefde. Stijl, kleding en mode kwamen later. Een van mijn grootste vreugden in het leven is het overbruggen van die twee.

Model/Actriz vormt absoluut een brug tussen de twee. De band hecht veel waarde aan hun uiterlijk, zowel individueel als in samenhang, iets wat je niet vaak tegenkomt in genres die aan rock en punk doen denken. Sommige bandleden hebben zelfs modellenwerk gedaan (zanger Cole Haden deed dat ooit voor Esquire, en bassist Aaron Shapiro begon zijn modellencarrière en loopt nog steeds mee op de modeshows van Thom Browne). Hieronder praat ik met Model/Actriz over hun oprichting, hun naam, hoe ze zich kleden voor liveoptredens en nog veel meer.

Fit One

Wat is het verhaal van Model/Actriz? Hoe is de band ontstaan? Waarom die naam? Hoe zijn jullie tot jullie eigen sound gekomen?

Ruben: Jack en ik kenden elkaar al sinds we klein waren, en toen we allebei naar Boston verhuisden, werden we vrienden. We verveelden ons en wilden graag muziek maken, dus propten we ons in een piepklein drumkamertje. Jack bracht de versterker mee en we zaten bovenop elkaar te spelen en maakten geluiden. We begonnen nummers te schrijven die op natuurlijke wijze hun weg vonden naar het dancepunk-idioom. Toen we een zanger zochten, gingen we naar een solo-optreden van Cole met zijn artpopproject, en we waren helemaal weg van de muziek. Het was absoluut meer punk dan de punkmuziek die wij maakten, dus we vroegen of hij met ons wilde spelen. We stuurden hem wat demo's en tijdens onze eerste repetitie kwam Cole swingend uit de startblokken. Het was voor ons allemaal vrij duidelijk dat het werkte en leuk was. Dat was de eerste keer in dit project dat ik dacht: "Oh, dit zou echt iets kunnen worden."

In welk jaar zijn jullie officieel begonnen?

Cole: We speelden onze eerste show in april 2016.

Jack: Onze vriend Sam bedacht de naam jaren geleden al. Toen deze band begon, was het meteen zoiets van: we gaan het Model/Actriz noemen. Helaas was er een supergroep die Model/Actriz heette, dus we moesten om hen heen werken.

Ruben: Het was ook gewoon de naam van onze groepsapp, de spelling ervan, en we gingen er gewoon mee aan de slag zonder er echt over na te denken, omdat het niet echt een echte band was.

Cole: Ik denk dat het was toen we besloten om onze eerste show te doen, of toen we de Instagram-pagina aanmaakten. Toen ontdekte ik de naam van onze band.

Fit Twee

Was het schrijf- en opnameproces voor je nieuwe album Pirouette anders dan voor je debuutalbum?

Jack: Deze is wat meer geïmproviseerd.

Cole: Met ons eerste album legden we onszelf veel druk op om er echt een these van te maken over waarom we moesten bestaan. Wat was het nut van ons vieren om samen muziek te maken voor dit project? Niet dat onze vorige releases daar niet specifiek op inspeelden, maar het duurde zo lang voordat we op het punt kwamen dat we onze eerste plaat schreven dat we volgens mij als groep veel meer ervaringen hadden dan de meeste mensen die aan hun eerste album beginnen. We hadden veel te bespreken. Met dit album hebben we onszelf nog steeds overtroffen en was er wel wat druk om door te gaan, maar ik zou zeggen dat we daar niet al te veel moeite voor hebben gedaan.

Aaron: We wilden allemaal graag experimenteren en onszelf verrassen. Dat was het hoofddoel, en ik denk dat we dat hebben bereikt.

Ruben: Het was een natuurlijke vaardigheid om iets te schrijven dat anders aanvoelde dan Dogsbody , want aan het einde van Dogsbody voelde het alsof we echt alle mogelijkheden hadden uitgeput met dat klankpalet en die beperkingen. We moesten iets anders schrijven. Het zou gewoon niet mogelijk zijn geweest om iets soortgelijks op dezelfde manier te schrijven.

Aaron: Het was ook een kwestie van inhaken op de vibe die we meekregen van de tournee met Dogsbody . Met het materiaal van Pirouette probeerden we een bepaald gevoel van de eerste liveshow te versterken.

Ruben: Met Dogsbody waren de optredens leuker en meer gemeenschappelijk dan de muziek misschien doet vermoeden. Het album kwam over als een behoorlijk duistere, innerlijke onrust...

Het is zwaar.

Ruben: Ja, het is zwaar, zowel emotioneel als fysiek. Dus we hebben ons daarop gericht, plezier gehad tijdens de shows en wilden samen genieten.

Cole: Ik heb altijd geglimlacht tijdens shows, maar lachen naar Dogsbody ziet er maniakaal en angstaanjagend uit, terwijl lachen naar Pirouette , gewoon lol hebben, juist de gezamenlijke vreugde van onze show weerspiegelt. Het is niet confronterend; het voelt meer als een warme omhelzing.

Fit Three

Hoe combineren jullie jullie creativiteit, invloeden, stijlen en meningen op een samenhangende manier?

Ruben: Nauwelijks.

Cole: Alle nummers ontstaan ​​door urenlang samen te spelen, en dan snoeien we het verder in. Wat het genereren van muziek betreft, is het niet zo moeilijk om een ​​doorgang te vinden, omdat we eigenlijk gewoon muziek spelen en er op het moment zelf niet over nadenken. De lastigere gesprekken ontstaan ​​wanneer je je concentreert op de vorm van het eindproduct. Maar we zouden urenlang muziek kunnen spelen en het zou allemaal klinken als Model/Actriz.

Jack: We proberen elkaar echt te vertrouwen en erop te vertrouwen dat we allemaal proberen de kern van de demo of jam of wat dan ook te bereiken - waarom het nummer belangrijk is - en we geven het stokje aan elkaar door en om de beurt begeleiden we iedereen naar het pure doel van het nummer.

Cole: Al onze smaken komen overeen, maar onze stemmingen kunnen op dezelfde dag totaal anders zijn. We willen misschien niet allemaal hetzelfde nummer op dezelfde dag schrijven, maar we doen wel allemaal veel van dezelfde dingen. We hebben allemaal onze eigen shit, maar er zit veel in het midden van het Venndiagram.

Je hebt het er al even over gehad, maar ik lees online veel over de uitputting van je liveoptredens tijdens je laatste tournees. Hoe ga je dat in de toekomst aanpakken?

Cole: Dat was het doel van Dogsbody's tournee. We hadden aan het begin besloten dat we zouden uitzoeken waar ons burn-outpunt lag, zodat we daar later niet meer naar hoefden te zoeken. Toen we het ontdekten, hadden we al afgesproken om daarna nog twintig shows te spelen, dus we dachten: "Nou, laten we het hier maar noteren en het dan noteren." Het is gewoon heel fijn dat shows steeds prettiger worden naarmate de tijd verstrijkt, en touren steeds prettiger wordt. Het zal nooit glamoureus worden, maar het zijn ook gewoon de shows zelf. Ik eindig een show meestal met meer energie dan waarmee ik begon, want wat je op de been houdt tijdens een tournee – de energie die je van het publiek krijgt.

Aaron: We komen uit de langste pauze die we sinds begin 2023 hebben gehad, en ik denk dat dat ons allemaal veel waardering heeft gegeven voor hoe ons leven als echte muzikanten in dit project eruitziet. Het heeft ons allemaal enthousiast gemaakt om weer op tour te zijn, mensen te zien optreden, maar ook om een ​​nieuwe albumcyclus te starten om onszelf beter te leren kennen en te ontdekken wat gezond voor ons is, zowel fysiek als mentaal, en wat betreft de communicatie met elkaar.

Fit Four

Welke rol spelen persoonlijke stijl en kleding in jouw muziek en optredens?

Aaron: Voor Jack, Ruben en mij is het heel uniform. We dragen dezelfde shit. We zijn vrijwel elke keer dat we spelen variaties op dezelfde shit.

Jack: Superhandig.

Aaron: Dat komt grotendeels door Coles uiterlijk. Cole heeft een presentatie die steeds verandert en evolueert. Het is bijna zoals Despicable Me of zoiets, met een hoofdvijand en dan de handlangers. Als we iets geks zouden dragen, denk ik dat het er waardeloos uit zou zien. Omdat we gewoon heel monochromatische, effen kleding dragen, versterkt dat Coles uitstraling.

Cole: Ik draag niet graag hetzelfde op het podium. Ik creëer graag gelegenheden. Ik ben gewoon opgegroeid in een wereld waarin ik graag verrast word, en ik ben nog niet zover dat ik mensen elke keer kan verrassen. Als een popster op een show verschijnt en verschillende looks introduceert, is dat de wereld waarnaar ik op het podium wil verwijzen. Zelfs aan het begin van elke show pak ik mijn tas en doe ik lippenstift op om het publiek te laten weten dat ik nu de baas ben.

Ruben: Dit is jouw LeBron-krijt-gooimoment.

Hebben jullie favoriete merken die jullie graag op of naast het podium zouden dragen?

Cole: Ik hou van Assembly.

Jack: Vintage in het algemeen. Ik hou van dingen die tourklaar zijn, want schoenen slijten tijdens een tour heel snel. Dat is ook het leuke van toeren: kringloopwinkels bezoeken en winkels in willekeurige buurten bekijken.

Ruben: Ik vind het leuk om met kleine, lokale merken te werken. Het is echt spannend als je iets leuks vindt dat uit je eigen stad komt of uit de stad die je bezoekt. Ik droeg vandaag een Angel Moon tanktop die ik gekocht had bij Retail Pharmacy, die ons styling voor een show; ik ben er dol op. Vooral als ik shows speel in die tanktop met een ster erop. Ik ben dol op mijn Salomons. Niets past zo goed bij mijn voeten als zij.

Fit Five

Kunnen jullie mij ieder een album noemen waar iedereen absoluut naar zou moeten luisteren?

Aaron: Arca, KICK ii . De hele KICK -serie is gewoon verplichte kost.

Ruben: Nicholas Jaar, Sirenes .

Cole: Black Eyed Peas, HET EINDE .

Jack: Aphex Twin, kom bij papa .

Als jullie allemaal één outfit voor de rest van jullie leven zouden moeten dragen, waar zou die dan uit bestaan?

Ruben: Ik zou graag de rest van mijn leven één outfit willen dragen. Ik ben dol op het idee van een uniform en er zijn momenten in mijn leven geweest dat ik maandenlang dezelfde outfit droeg, gewoon omdat ik eraan gehecht raakte. Maar ik weet niet precies wat dat dan zou zijn.

Cole: Zo wil ik mijn tour er graag uit laten zien: ik ga een wijde, gemêleerde Champion hoodie kopen. Ik ga zwarte Tokyo dad jeans van Pool House kopen. Ik ga leren muiltjes, mooie zwarte sokken en een ketting kopen. En deze hoed, en echte zilveren sieraden – anders haal ik de oorbellen van mijn oma en mijn rommelige weekendzonnebril tevoorschijn.

Jack: Dubbele knieën en een dikke, stevige ronde hals. Klompen.

Aaron: Zwarte spijkerbroek, wit T-shirt en dan die dure, verknipte Prada-derby's.

Ruben: Zwarte Dickies, dubbele knieën. Een onopvallend paar Salomons, geen modieuze exemplaren. En een iets korter, vervaagd zwart T-shirt.