Serenay Sarıkaya stortte haar hart uit: Ik keek weg om niet afgeleid te worden

Actrice Serenay Sarıkaya, die onder manager Ayşe Barım werkt, zou een affaire hebben gehad met zanger Mert Demir voor een reclamespotje en Barım zou daarvoor 5 miljoen dollar hebben ontvangen. Er werd vervolgens een onderzoek tegen Barım ingesteld wegens beschuldigingen van monopolisering in de tv-seriesector.

"IK KWAM MET MIJN TANDEN EN NAGELS"

Sarıkaya, die naar de rechtbank ging en een verklaring aflegde als onderdeel van het onderzoek dat werd gestart, zei: "De relatie gaat verder met onze wederzijdse vrije wil. Ik ben tot op de dag van vandaag gekomen met mijn tanden en nagels. Ze proberen me in diskrediet te brengen", terwijl Demir zei: "Ik heb een relatie waar ik heel veel van hou, waar ik verliefd op ben, geen reclamerelatie."

En na de getuigenissen van vele andere spelers werd Barım gearresteerd op beschuldiging van betrokkenheid bij de planning van de protesten in het Gezi Park.

Serenay Sarıkaya, die geschokt was door de arrestatie van haar manager en de projecten afwees, deelde een emotionele vakantieboodschap.

"IK BETRAPTE MIJN VADER DIE GEBED VERLAAT"

De actrice deelde haar problemen met haar volgers en stortte haar hart uit. Sarıkaya voegde de volgende uitspraken toe aan haar bericht:

Zoals met elke feestdag, kleedde ik me ook deze feestdag eerst aan en maakte ik me klaar. Mijn moeders kant neemt mooi en verzorgd zijn heel serieus, vooral als ik mijn oma bezoek. Daarna begon ik de dag met het bellen van mijn geliefde ouderen en familie. Ik belde eerst mijn vader. Want hoe later ik bel, hoe meer hij van streek raakt. Ik betrapte mijn vader toen hij het feestgebed verliet. Ik vertelde hem dat ik heel veel van hem hield en hem nog vele feestdagen in goede gezondheid en welzijn wenste. Daarna belde ik mijn moeder. Ze hadden een lekker feestontbijt en ze zouden binnenkort gaan wandelen. Ik vertelde mijn moeder dat ik heel veel van haar hield. Zoals altijd begreep ze mijn verdriet in mijn ogen. Ze zei: 'Godzijdank zijn we gezond, Godzijdank ook hiervoor, gooi je wrok weg, omarm iedereen en alles. We zijn tot deze dag gekomen door alles wat ons overkomt te omarmen en te vergeven.' Ik wendde mijn blik af om niet in tranen uit te barsten.

"IK LIJD"

Normaal gesproken zou ik dan mijn oma bellen. Zij was het laatste overgebleven familielid, ze is vorig jaar overleden. Ze hield heel veel van me. Ze giechelde altijd en genoot ervan als ik haar vertelde hoeveel ik van haar hield en hoe erg ik haar miste. Eerst zei ze de naam van mijn moeder, dan die van mijn tante tot ik mijn naam correct had uitgesproken, en dan Serenayyyy, mijn schoonheid, en klaagde ze over haar gezondheid en pijn... Dan belde ik mijn lieve Ayşe. Ze zou waarschijnlijk in haar dorp zijn, thuis. Ze zou de telefoon opnemen met een brede glimlach. Ik zou haar waarschijnlijk betrappen op het klaarmaken van een feesttafel. Omdat ze er dol op was om al haar dierbaren bij elkaar te verzamelen. Ze zou zeker zeggen: 'Kom op, ren weg, je bent over een dag of twee terug.' Ze zou altijd iedereen ontvangen, ze zou iedereen en alles knuffelen. Precies zoals mijn moeder altijd zei. Nu ben ik bitter en wrokkig over de dagen dat ik niet aan haar tafel kan zitten.

Wat ik bedoel is dit. Maar het is bitterzoet, maar het is onvolledig, maar het is ver weg. Ik feliciteer iedereen van harte met hun feestdag en omhels jullie allemaal. Zolang jullie leven en gezond zijn, zolang jullie liefhebben en geliefd worden, zolang jullie elkaar omarmen en vrijelijk omhelzen, zal alles beter en mooier worden..."