Waarom iemand een pestkop wordt: de verborgen psychologie van pesten
Pesten: een vorm van expressie of een verdediging? Iedereen maakt moeilijke periodes door in zijn leven. Hij worstelt met de buitenwereld en vooral met zijn eigen innerlijke wereld. Van tijd tot tijd komen heftige emoties als angst, woede en verdriet naar boven. Mensen die op een gezonde manier met deze emoties kunnen omgaan, kunnen hun ervaringen transformeren. Maar sommige mensen weten niet wat ze met deze gevoelens moeten doen. Hij heeft nooit geleerd zijn gevoelens te uiten of kent geen andere manier dan ze te onderdrukken. Hier komt pesten om de hoek kijken. De pestkop vindt een manier om zijn innerlijke pijn te uiten door anderen pijn te doen. Soms is dit een bewuste keuze, soms is het een onbewust verdedigingsmechanisme. Wanneer je je slecht voelt, kan het kleineren of beledigen van iemand anders je tijdelijk een gevoel van macht geven. Maar deze ‘tijdelijke superioriteit’ laat in werkelijkheid zien dat de persoon niet in vrede met zichzelf is.
Pesten bestaat vaak uit meerdere lagen. Op psychologisch niveau trekken de volgende componenten de aandacht:
- Woede, jaloezie, gevoelens van waardeloosheid
- Onvermogen om emoties te uiten of te reguleren
- De zoektocht naar macht en controle
- Aangeleerde gedragspatronen (bijv. huiselijk geweld, kleineren, sarcasme)
- De invloed van rolmodellen die pesten tegengaan (ouders, leraren, mediafiguren, etc.)
Sommige mensen worden al vanaf hun kindertijd geconfronteerd met pesterijen. In het gezin, op school, op straat... Ze worden voortdurend gekwetst, ondergewaardeerd en alleen gelaten. Na verloop van tijd ontwikkelen deze personen de overtuiging: "Als ik niet sterk ben, zal ik verpletterd worden." Dit is een verdedigingsschild. Pesten wordt een soort overlevingsstrategie. Maar op de lange termijn leidt deze strategie tot grotere innerlijke eenzaamheid en schuldgevoelens.
Pesten komt niet alleen voor bij kinderen; Het kan ook gebeuren bij volwassenen, thuis, op het werk en op digitale platforms. En het meest verschrikkelijke is dat wat er is gebeurd, niet wordt uitgesproken. Als je blijft zwijgen wanneer je gepest wordt, raakt je ziel op den duur van binnenuit verrot. Daarom moet de eerste stap zijn om niet te blijven zwijgen.
Delen wat er is gebeurd, om steun vragen, grenzen stellen; Het versterkt zowel de persoon zelf als zijn omgeving. Waar tirannie heerst, kan vriendschap niet bloeien. Maar als er vriendschap ontstaat, kan tirannie niet overleven.
Pesten is niet alleen een daad; Het is een schreeuw met een diepe psychologische dynamiek erachter. In elke pestkop schuilt een kind dat ooit pijn heeft geleden. Het onder ogen zien van deze waarheid is de eerste stap die zowel slachtoffers als daders kan transformeren. Onthoud: pijn die niet geuit kan worden, wordt vaak geuit door iemand anders pijn te doen. Maar een meelevende blik kan zelfs de sterkste verdedigingslinies doorbreken.
ntv
