Hoe Poetin op spectaculaire wijze heeft gefaald en door Oekraïne is vernederd
Toen Vladimir Poetin drie jaar geleden zijn zogenaamde "speciale militaire operatie" tegen Oekraïne lanceerde, stelde hij zich een snelle en simpele staatsgreep voor: een driedaagse blitz waarin zijn troepen triomfantelijk Kiev binnen zouden rollen, de Oekraïense leiders zouden onthoofden en een meegaande marionettenregering onder de duim van Moskou zouden installeren. In zijn gedachten was er weinig ruimte voor verzet, geen verwachting van een langdurige strijd en zeker geen vooruitzicht op de felle Oekraïense geest die spoedig zou opduiken.
Vanaf het begin was Poetins strategie gebaseerd op grote aannames. Hij ging ervan uit dat de regering en het leger van Oekraïne als een kaartenhuis in elkaar zouden storten onder de druk van de Russische macht. Zijn plan draaide om snelle overheersing - gevangenneming of zelfs eliminatie van president Zelensky en zijn belangrijkste adviseurs - gevolgd door een naadloze overname die in theorie weinig ruimte zou laten voor het Oekraïense volk om zich te verenigen. Maar niets had hem kunnen voorbereiden op de ontembare wil van een natie die weigerde zich over te geven.
De harde realiteit trof Rusland hard en snel. In plaats van een gemakkelijke overwinning, raakte Moskou verstrikt in een conflict dat evolueerde naar een brute, slopende oorlog die deed denken aan de loopgravenoorlog van de Eerste Wereldoorlog. De eerste fase van de operatie, bedoeld als een korte inval, ontaardde al snel in een uitgebreid militair moeras. Het verwachte "bliksemsucces" veranderde in een reeks misrekeningen en strategische blunders, die grote inlichtingenfalen en een flagrante onderschatting van de veerkracht van Oekraïne onthulden.
Bij elke bocht stuitten de Russische troepen op een niveau van weerstand dat alle verwachtingen tartte. Oekraïense soldaten, gesteund door een bevolking die werd gegalvaniseerd door patriottisme en een diepgewortelde wens voor onafhankelijkheid, wisten de indringers keer op keer terug te dringen. Wat was voorzien als een snelle operatie met weinig slachtoffers, ontaardde in een bloedige patstelling, waarbij elke centimeter grondgebied fel bevochten moest worden en elke kleine winst met moeite werd verkregen tegen enorme kosten.
Centraal in de onverwachte weerstand van Oekraïne stond de figuur van president Volodymyr Zelensky - een man wiens reis van komiek en televisiepersoonlijkheid tot oorlogsleider de verbeelding van een hele natie prikkelde. Zelensky werd aanvankelijk afgedaan als een onwaarschijnlijke kandidaat voor het presidentschap, maar bewees al snel dat zijn onorthodoxe achtergrond geen belemmering vormde voor daadkrachtig leiderschap in tijden van crisis. Zijn vermogen om een boodschap van verzet, hoop en eenheid over te brengen, is een drijvende kracht geweest in het mobiliseren van het Oekraïense volk tegen overweldigende tegenslagen.
Zelensky's leiderschap is de belichaming geworden van de geest van Oekraïne zelf: vindingrijk, onverzettelijk en vastberaden. Zijn gedurfde openbare toespraken en meedogenloze zoektocht naar internationale steun hebben hem getransformeerd tot een symbool van verzet, wat bewijst dat het soms een echte non-conformist is om op te staan tegen een vastgeroeste autoritaire regime. Zijn acties hebben niet alleen het Oekraïense leger en de burgerbevolking gemobiliseerd, maar ook aanzienlijke steun gekregen van westerse landen, die de strijd van Oekraïne zien als een symbool van een grotere strijd voor democratische waarden en nationale soevereiniteit.
Terwijl het conflict voortduurt, is er een nieuwe crisis ontstaan op het internationale toneel. In een zet die door velen wordt gezien als een opportunistische wending, is de huidige Amerikaanse regering - ooit een fervente supporter van Oekraïne - begonnen met het introduceren van een transactioneel element in haar beleid. Rapporten geven aan dat Amerikaanse functionarissen nu hinten op een quid pro quo-regeling, waarbij militaire hulp wordt aangeboden in ruil voor gunstige voorwaarden voor de enorme minerale hulpbronnen van Oekraïne . Deze aanpak, beladen met een zweem van dwang, dreigt de solidariteit te ondermijnen die een hoeksteen is geweest van het verzet van Oekraïne .
Zelensky, altijd de pragmatische leider, heeft tot nu toe weerstand geboden aan deze openlijke druk. Zijn regering blijft onvermurwbaar dat de veiligheid en soevereiniteit van Oekraïne niet in gevaar kunnen worden gebracht op het altaar van kortetermijnwinst. De inconsistente houding van de Amerikaanse regering - die heen en weer slingert tussen stevige steun en voorzichtig pragmatisme - heeft alleen maar bijgedragen aan de complexiteit van de situatie van Oekraïne , waardoor de leiders niet alleen op het slagveld maar ook in de verraderlijke wateren van de internationale diplomatie moeten navigeren.
Ondertussen, terug aan het front, is de oorlog in een patstelling beland. Russische troepen zijn, ondanks het veroveren van stukken grondgebied tijdens de eerste opmars, langzaam maar zeker teruggedreven door Oekraïense verdedigers. Het conflict is geëvolueerd tot een slopende positionele strijd, waarbij beide partijen zich ingraven, elke loopgraaf een symbool van verzet wordt en elke centimeter grond fel wordt betwist. Deze langdurige betrokkenheid heeft de beperkingen van Moskou's militaire macht blootgelegd en heeft geleid tot een herwaardering van strategieën die ooit als onfeilbaar werden beschouwd.
Nu de oorlog voortduurt zonder dat er een duidelijke winnaar in zicht is, is één ding onbetwistbaar: Poetins oorspronkelijke plan was fataal gebrekkig. De brutaliteit van zijn eerste aannames is beantwoord met de onverzettelijke vastberadenheid van een natie die niet bereid is haar vrijheid op te geven. Het Oekraïense volk heeft laten zien dat veerkracht, strategisch inzicht en het leiderschap van een onwaarschijnlijke held het tij kunnen keren tegen zelfs de meest geduchte tegenstanders.
In deze strijd met hoge inzetten staat het Westen voor een cruciale beslissing. Er is een groeiend koor van stemmen dat beweert dat het nu tijd is voor een meer beslissende confrontatie met Poetins Rusland . Alleen door standvastig te blijven en hard te spelen kan de internationale gemeenschap hopen verdere Russische agressie te beteugelen. Bovendien beweren veel experts dat de veiligheid van Oekraïne op de lange termijn afhangt van de integratie in de NAVO - een zet die niet alleen de onafhankelijkheid van Oekraïne zou verstevigen, maar ook een duidelijk signaal zou zijn aan Moskou dat zijn ambities niet getolereerd zullen worden.
Terwijl het conflict zich blijft ontvouwen, kijkt de wereld met ingehouden adem toe. De inzet is immens en de uitkomst blijft onzeker. Toch is één waarheid overduidelijk geworden: wat begon als een snelle en eenvoudige militaire operatie, is getransformeerd in een lange, slopende strijd die de grenzen van het menselijk uithoudingsvermogen en de politieke vastberadenheid op de proef stelt. De oorlog in Oekraïne is niet alleen een botsing van legers - het is een strijd om de ziel van een natie en een bewijs van de blijvende kracht van de menselijke geest.
Daily Express
