De misrekening van teletherapie: waarom digitale geestelijke gezondheid verder gaat dan virtuele sessies

De dringende noodzaak om patiënten veilig te behandelen tijdens de pandemie leidde tot een telezorgboom. Telezorg opende de deur naar nieuwe behandelpaden voor de hele geneeskunde, en zeker voor therapie. Hoewel de belofte van teletherapie om de toegang tot zorg uit te breiden aanzienlijk is, is de realiteit dat het niet voldoet aan de behoeften van iedereen die behandeling zoekt – en in feite blijft het voor velen gedragsgezondheidszorg buiten bereik.

Denk aan een fabrieksarbeider die 's ochtends vroeg incheckt en niet weg kan glippen voor een middagsessie therapie. Veel werknemers in ploegendienst combineren meerdere banen, vermoeidheid en beperkte downtime. Hen vertellen dat ze teletherapie in een pauze moeten inpassen, veronderstelt niet alleen een stabiele internetverbinding, maar ook technologie die een videogesprek aankan. Telehealth lost ook niet de toegangsproblemen op voor personen die zich de kosten niet uit eigen zak kunnen veroorloven of geen aanbieder kunnen vinden die hun verzekering accepteert. We hebben onszelf ervan overtuigd dat teletherapie alleen de toegangsproblemen in de VS kan oplossen. Helaas weerspiegelen virtuele therapie en telehealth-bezoeken nog steeds dezelfde barrières als bij traditionele therapie.

Wanneer we digitale geestelijke gezondheidszorg beperken tot virtuele afspraken, verminderen we hun werkelijke waarde en negeren we een belangrijke realiteit: de werkelijke waarde van digitale geestelijke gezondheidszorgbehandelingen is waar kansen en behoeften elkaar ontmoeten. Er is een enorme kloof in de zorg in de VS, met name op het gebied van gedragsgezondheid. Het tekort aan personeel onder professionals in de geestelijke gezondheidszorg blijft bestaan, dus dezelfde barrières blijven bestaan ​​en de kloof groeit elk jaar exponentieel. De enige manier waarop we deze kloof adequaat kunnen aanpakken, is door andere behandelingsmodaliteiten te hanteren om degenen die lijden de hulp te bieden die ze nodig hebben. Thuisbehandelingen of digitale geestelijke gezondheidszorgbehandelingen zijn vaak de beste oplossing om dit snelgroeiende probleem aan te pakken. Dit soort behandelingen bieden het individu de mogelijkheid om het beste pad te kiezen dat past bij zijn behoeften en hen in staat stelt om de controle over hun eigen gezondheid te nemen. We moeten de mentaliteit van geestelijke gezondheidszorg veranderen van een waarin de enige optie de standaardzorg is, naar een positie waarin we mensen helpen toegang te krijgen tot elke gevalideerde behandeling waarmee ze op hun voorwaarden toegang krijgen tot zorg.

Staten als New Mexico hebben interesse getoond in deze benaderingen en hebben Medicaid-dekking uitgebreid naar apparaatgebaseerde therapieën voor mensen die niet gemakkelijk kunnen reizen of die geen snelle dataplannen hebben. Het Department of Veterans Affairs en bepaalde regionale zorgplannen hebben de dekking ook uitgebreid. Hun initiatieven worden ondersteund door nieuwe door CMS goedgekeurde codes die de noodzaak erkennen van een robuustere benadering van geestelijke gezondheid, en deze nieuwe behandelingen voor geestelijke gezondheid nu opnemen als onderdeel van het behandelparadigma. Dit is een duidelijke erkenning dat niet alle oplossingen draaien om een ​​gesprek van 45 minuten of een persoonlijke therapiesessie. Deze codes stellen aanbieders in staat om deze behandelingen op te nemen in hun patiëntenzorgplannen en maken de weg vrij voor betalers om een ​​breder scala aan behandelingen te vergoeden. Uiteindelijk zal dit die personen bereiken die Amerika draaiende houden, maar geen gemakkelijke toegang tot zorg hebben.

Wanneer we teletherapie positioneren als het primaire platform dat digitale geestelijke gezondheidsbehandelingen vertegenwoordigt, verwarren we een enkele zorgmodus met het volledige spectrum van digitale geestelijke gezondheidsopties. Als het doel is om de kloof in geestelijke gezondheid te verkleinen, moeten we mensen machtigen door ze alle beschikbare opties te bieden en een positieve patiëntervaring te garanderen. Nog belangrijker is dat deze behandelingen niet alleen de keuze van de consument verbeteren, maar ook een kans bieden om de zorg te verbeteren door de stress bij clinici te verminderen, die nu patiënten kunnen triage op basis van de ernst van hun symptomen en thuisbehandelingen kunnen gebruiken om meer tijd te hebben voor patiënten die intensieve zorg nodig hebben.

Het is tijd dat we ons realiseren dat er geen enkel wondermiddel is voor geestelijke gezondheid; de noodzaak om barrières te slechten voor werkende gezinnen en individuen in plattelandssteden of achtergestelde gemeenschappen vereist dat we voorbij een nauwe definitie van telezorg gaan. Door innovaties te omarmen die worden vergoed onder de nieuwe codes, kunnen betalers en aanbieders de zorg uitbreiden naar degenen die het meest worstelen met traditionele therapie. We bevinden ons op een keerpunt in de geestelijke gezondheidszorg dat vraagt ​​om een ​​eerlijke herwaardering van wat digitale geestelijke gezondheid kan bereiken en vraagt ​​om uitbreiding van de vergoeding voor die behandelingen die momenteel niet worden gedekt door de nieuwe CMS-codes.

Deze post verschijnt via het MedCity Influencers -programma. Iedereen kan zijn of haar perspectief op zaken en innovatie in de gezondheidszorg publiceren op MedCity News via MedCity Influencers. Klik hier om te ontdekken hoe .