Wojna w Gazie | Gigantyczny obóz internowania

Również w Niemczech stopniowo zaczyna nabierać przekonania, że ​​działania Izraela w Strefie Gazy mają niewiele wspólnego z oficjalnymi celami wojny. Kanclerz Merz oświadczył w tym tygodniu, że „nie potrafi już uznać” logiki izraelskich ataków militarnych. Luisa Neubauer z organizacji Fridays For Future, która kilka miesięcy temu z oburzeniem odcięła się od Grety Thunberg z powodu Strefy Gazy , teraz wzywa rząd niemiecki do podjęcia działań.

Wgląd w sytuację pojawia się późno i pozostaje niewystarczający. Polityka Izraela w Strefie Gazy staje się coraz bardziej oczywista jako zakrojony na szeroką skalę projekt czystek etnicznych. Pozarządowa organizacja Palestinian Medical Relief Society (PMRS) przekazała na konferencji prasowej w połowie tego tygodnia, jak dramatyczna jest sytuacja. Organizacja, która stara się zapewnić opiekę zdrowotną w Strefie Gazy przy pomocy 80 mobilnych zespołów i dzięki temu ma pełny ogląd sytuacji, przedstawia katastrofalny obraz.

Według Mustafy Barghouthi, szefa PMRS, izraelska armia zrzuciła na Gazę w sumie 100 tys. ton materiałów wybuchowych od października 2023 r., co odpowiada sile wybuchu ponad pięciu bomb zrzuconych na Hiroszimę. Zginęło 53 000 osób, w tym 18 000 dzieci, a 122 000 zostało rannych – z czego 11 000 znajduje się w stanie bezpośredniego zagrożenia życia z powodu braku możliwości leczenia. Ogółem 10 procent ludności cywilnej zginęło lub zostało rannych.

Ludność ma zostać najpierw skoncentrowana w jednej strefie, a następnie przymusowo przesiedlona.

Staje się coraz bardziej jasne, jakie plany są realizowane w związku z blokadą. Strefa Gazy została zamknięta na trzy miesiące, a na początku tygodnia kontrowersyjna amerykańska organizacja Gaza Humanitarian Foundation rozpoczęła dystrybucję żywności w kilku „ośrodkach humanitarnych”. Problemem nie jest jednak tylko niewystarczająca ilość dostaw. Według obliczeń Palestyńskiego Towarzystwa Pomocy Medycznej, do Strefy Gazy musiałoby docierać codziennie około 1000 ciężarówek, aby zaopatrzyć ludność, ale Izrael przepuściłby tylko dziewięćdziesiąt. Barghouthi uważa, że ​​o wiele bardziej problematyczne jest to, że Izrael zamierza wymusić internowanie dwóch milionów osób poprzez utworzenie ośrodków dystrybucyjnych. Głód ma na celu zmuszenie ludności cywilnej do przeniesienia się do zamkniętych stref, z których nie będzie mogła już powrócić do swoich miejsc zamieszkania.

Barghouthi uważa, że ​​za dostawami żywności stoi plan wojskowy : ludność ma zostać najpierw skoncentrowana, a następnie przymusowo przesiedlona. Jake Wood, były dyrektor Fundacji Humanitarnej dla Gazy, również zdaje się to zauważać. Wood zrezygnował na początku tego tygodnia, ponieważ organizacje humanitarne zobowiązały się do przestrzegania zasady neutralności – czego najwyraźniej nie mógł już twierdzić o swojej własnej organizacji.

Długo akceptowana w Niemczech narracja, że ​​zniszczenia były ubocznymi stratami w wyniku walk z Hamasem, nie jest już możliwa do utrzymania w obliczu obecnych wydarzeń. Według PMRS izraelskie wojsko zbombardowało wszystkich 36 szpitali w Strefie Gazy i zabiło 330 pracowników służby zdrowia. Barghouthi powiedział, że spośród 15 medyków straconych przez izraelskich żołnierzy pod koniec marca , niektórzy zostali pogrzebani żywcem. Ponadto zdarzają się systematyczne ataki na sprawozdawczość. Od października 2023 r. w Strefie Gazy zginęło 216 palestyńskich dziennikarzy.

Sytuacja na Zachodnim Brzegu również staje się coraz bardziej napięta. Wszystkie miasta na Zachodnim Brzegu są obecnie okupowane, a 800 000 silnie uzbrojonych osadników niemal codziennie przeprowadza ataki na ludność cywilną. Izraelska prawica coraz otwarciej domaga się drugiej Nakby – masowych wypędzonych, podobnych do tych, których Palestyńczycy doświadczyli w 1948 r.

Z punktu widzenia Barghouthiego można było zapobiec takiemu rozwojowi sytuacji, gdyby społeczność międzynarodowa na wczesnym etapie nałożyła ograniczenia na Izrael. Jako drugi co do wielkości dostawca broni Niemcy ponoszą tu bezpośrednią odpowiedzialność.

Rzeczywiście, patrząc wstecz na historię, wielu może zadać sobie pytanie, dlaczego przez tak długi czas pozostawali obojętni wobec ewidentnie faszystowskiego projektu.