Bruksela zamierza ożywić europejski przemysł tanią i czystą energią

Komisja Europejska uznała, że ​​ożywienie konkurencyjności UE wymaga ożywienia przemysłu . Ale jest pewien problem: Europa ma o wiele droższą energię niż Stany Zjednoczone czy Chiny; i podejmuje również ambitne cele dekarbonizacji swojej gospodarki. Krótko mówiąc, jest to ogromne wyzwanie, wymagające znalezienia bardzo skomplikowanej równowagi w obecnej i niepewnej globalnej sytuacji geopolitycznej. Aby pójść tą drogą, nowy zarząd europejski zabrał się do pracy od razu, przedstawiając – jak przypomniała wiceprzewodnicząca Teresa Ribera – trzy ważne inicjatywy 88 dni po objęciu urzędu: Pakt na rzecz czystego przemysłu, Plan na rzecz przystępnej energii i program mający na celu zmniejszenie biurokracji, z którą borykają się przedsiębiorstwa. Spośród wszystkich środków przewidzianych w tych planach na szczególną uwagę zasługuje utworzenie banku, który miałby finansować dekarbonizację przemysłu, dysponując budżetem wynoszącym około 100 miliardów dolarów.

„Nie ma odporności gospodarczej bez solidnego komponentu przemysłowego” – głosi pierwszy akapit Paktu na rzecz Czystego Przemysłu opublikowanego w środę . „Świat szybko się zmienia i my musimy zmieniać się razem z nim. Nasz dobrobyt i bezpieczeństwo od tego zależą. „Naszym celem jest to, aby Europa stała się liderem w branży czystej energii” – powiedział wiceprzewodniczący Ribera, który wraz z czterema innymi członkami Kolegium Komisarzy (Francuzem Stéphane Séjourné, Duńczykiem Danem Jorgensenem, Holendrem Wopke Hoekstrą i Łotyszem Valdisem Dombrovskisem) kierował pracami nad przygotowaniem komunikatów i dyrektyw.

Plan ożywienia przemysłu zaczyna się od energii , która jest kluczowym elementem walki ze zmianami klimatu. Była to jedna z podstawowych kwestii poruszanych w UE w poprzedniej kadencji. Uczynienie tej walki tańszym stało się kluczowym elementem mającym na celu zapewnienie, że walka z globalnym ociepleniem nie będzie wiązała się z kosztami dla obywateli, a przede wszystkim z utratą miejsc pracy. Krótko mówiąc, chodzi o to, aby zapewnić, że szczytny cel nie spotka się z silnym sprzeciwem społecznym z powodu niezamierzonych konsekwencji.

Dlatego Komisja położyła szczególny nacisk na energię. Jest to pierwszy punkt Paktu na rzecz czystego przemysłu, który wiąże się także z dodatkowym rozwojem. Celem jest obniżenie ceny gazu, paliwa kopalnego, które odegra kluczową rolę w promowaniu korzystania z czystszych źródeł energii. Obecnie osiągnęły one dwuletni szczyt. Również dlatego, że prąd jest tańszy.

Jednym ze sposobów realizacji tych celów, proponowanych przez Komisję, jest stworzenie transeuropejskich sieci transportowych (gazociągów, hydrociągów i linii wysokiego napięcia) w ramach unii energetycznej. Chodzi o to, aby kontynuować prace nad połączeniami międzysystemowymi, tak aby raz na zawsze stworzyć jednolity rynek energii. Propozycja nie jest nowa i jej rozwój przebiegał dotychczas powoli. Dlaczego tym razem miałoby być inaczej? „Nie mamy innego wyboru” – mówi komisarz ds. energii Jorgensen. Planowane są również zachęty podatkowe, obniżki podatków i eliminacja dopłat do rachunków za energię elektryczną, które nie są bezpośrednio związane z wytwarzaniem i przesyłem tej energii. Kolejnym punktem jest „zapewnienie prawidłowego funkcjonowania rynku gazu”, co oznacza, że ​​obecnie nie działa on idealnie i że część wzrostu cen wynika ze spekulacji. Aby to osiągnąć, proponuję wzmocnienie uprawnień różnych organów regulacyjnych.

Kolejne kierunki działań w planie przemysłowym obejmują szkolenie siły roboczej, opracowywanie umów handlowych i o współpracy, promowanie gospodarki o obiegu zamkniętym, priorytetowe traktowanie produktów wytwarzanych w Europie w zamówieniach publicznych oraz poszukiwanie instrumentów mających na celu zwiększenie inwestycji przedsiębiorstw. Jednym z nich byłoby utworzenie Banku Dekarbonizacji Przemysłu, który dysponowałby kwotą 100 miliardów euro pochodzącą ze składek państw (dobrowolne składki do 30 miliardów), pozycji z obecnego budżetu europejskiego (45 miliardów) oraz przyszłych dochodów generowanych przez prawa do emisji dwutlenku węgla (25 miliardów).

Bruksela planuje również ułatwić udzielanie pomocy państwowej w celu pobudzenia inwestycji prywatnych. Celem, jak wyjaśnił Ribera, jest „stworzenie środowiska sprzyjającego inwestycjom dzięki ramom pomocy, które uproszczą i przyspieszą wsparcie dla odnawialnych źródeł energii, dekarbonizacji i produkcji czystych produktów technologicznych”.

Uzupełnieniem planu przemysłowego jest pierwszy pakiet zbiorczy uproszczeń administracyjnych, skupiający się na normach i obowiązkach dotyczących ochrony środowiska . Ponieważ w stolicy społeczności zakorzenił się dyskurs biznesowy, zgodnie z którym przedsiębiorstwa muszą zmagać się z wieloma obciążeniami biurokratycznymi, co utrudnia konkurencyjność. W tej dziedzinie, która wzbudziła wiele obaw z uwagi na ryzyko deregulacji, Komisja proponuje znaczące ograniczenie obowiązków w tej dziedzinie, odroczenie wejścia w życie, mniejszy nadzór ze strony innych podmiotów, takich jak związki zawodowe i organizacje pozarządowe, a także mniej surowe sankcje za nieprzestrzeganie przepisów. Takie plany przewiduje Bruksela, która musi teraz zostać omówiona przez współprawodawców, Parlament Europejski i państwa członkowskie.

Socjaldemokraci, którzy już wyrazili obawy, że propozycje te podważą ambitne cele ochrony środowiska, które już uzgodniono, obiecali przyjrzeć się propozycjom bliżej. „Pakiet omnibusowy można udoskonalić i będziemy walczyć w Parlamencie o integralność propozycji klimatycznych” – powiedział socjalistyczny eurodeputowany Nicolás González Casares, który był mocno zaangażowany w ustawodawstwo dotyczące energii w ostatniej kadencji. Casares pochwalił również Plan na rzecz niedrogiej energii jako krok naprzód, ale ostrzegł, że „potrzebuje on większej szczegółowości i ambitniejszych środków, aby zaradzić kryzysowi cenowemu”.

W zamian za to cięcia – drobne, ale nie „piła łańcuchowa”, jak podkreślił wiceprezes ds. strategii przemysłowej, Stéphane Séjourné – zostały znacznie spowolnione w innym kluczowym prawie, dotyczącym zielonej taksonomii . Jest to klasyfikacja ustalająca, jakie inwestycje można uznać za rzeczywiście przyczyniające się do walki ze zmianą klimatu. Chociaż liczba przedsiębiorstw zobowiązanych do płacenia podatku przy sporządzaniu raportów o zrównoważonym rozwoju została znacząco ograniczona (zwolnione będą wszystkie przedsiębiorstwa zatrudniające mniej niż tysiąc pracowników i osiągające obroty do 50 milionów euro, choć początkowo mówiono o 450 milionach euro), Bruksela zdecydowała się nie podejmować próby ponownego otwarcia ustawy o taksonomii .

„Nasze zaangażowanie w zapewnienie zielonej i cyfrowej transformacji pozostaje niezmienne, musimy jednak przyznać, że wiązało się to z kosztami, ponieważ stworzyło ogromne obciążenie regulacyjne dla ludzi i przedsiębiorstw” – powiedział komisarz ds. gospodarczych Valdis Dombrovskis, uzasadniając te środki. Bruksela szacuje, że przedstawione w środę środki, które mają również na celu „uproszczenie i optymalizację” niektórych europejskich programów inwestycyjnych, pozwolą na roczne oszczędności w kosztach administracyjnych wynoszące co najmniej 6,3 mld euro.

Wniosek zakłada również zwolnienie małych importerów, zwłaszcza MŚP i osób fizycznych, które nie są dużymi trucicielami, z obowiązków wynikających z Mechanizmu dostosowywania cen na granicach w zakresie emisji dwutlenku węgla (znanego pod skrótem CBAM). Bruksela proponuje nowy łączny roczny próg wynoszący 50 ton na importera, twierdząc, że dzięki temu obowiązek CBAM zostanie zdjęty z barków 182 000 importerów, czyli 90% ogółu. Komisja stwierdza jednak, że 99% emisji dwutlenku węgla nadal będzie objęte tą ustawą, ponieważ odpowiadają za nią głównie duże przedsiębiorstwa, które nadal podlegają tej ustawie.