Pemex: model, to przeznaczenie

5 sierpnia (2025 r.) prezydent Claudia Sheinbaum ogłosi przyszłość finansową swojego rządu.

Przedstawi Strategiczny plan wzmocnienia Petróleos Mexicanos na lata 2025–2035.

Przedstawi plan działania na następną dekadę dla Pemexu.

Od jej projektu zależeć będzie nie tylko los koncernu naftowego, ale także zasoby publiczne i finansowe kraju.

Nie ma w tym przesady. Rating kredytowy rządu Meksyku i jego większe lub mniejsze możliwości w zakresie działań fiskalnych zależą od proponowanego modelu operacyjnego i finansowego oraz jego sukcesu lub porażki.

Kontekst jest bardzo jasny.

Radykalna zmiana, która doprowadziła od nieuchronnego otwarcia na krajowe i międzynarodowe inwestycje prywatne do mieszanego systemu kontraktowego z większościowym udziałem rządu.

Od eksploracji i eksploatacji złóż ropy naftowej na głębokich wodach, po skupienie się na zbiornikach lądowych i płytkich wodach.

Podczas sześcioletniej kadencji Lópeza Obradora priorytetowo traktowano model rafinacji, mając na celu osiągnięcie samowystarczalności paliwowej.

Wyniki poprzedniego rządu odzwierciedlają krytyczną sytuację w Pemexie.

Pemex pozostaje najbardziej zadłużoną spółką naftową na świecie.

Choć zadłużenie brutto kraju uległo zmniejszeniu, w drugim kwartale bieżącego roku wyniosło 98,8 mld dolarów.

Zadłużenie dostawców do pierwszej połowy 2025 r. wyniesie 22,8 mld dolarów.

Strategia poprzedniej administracji w zakresie poszukiwania i eksploatacji ropy naftowej zakładała wzmocnienie Pemexu, zwiększenie produkcji do 2,4 mln baryłek ropy dziennie i osiągnięcie suwerenności energetycznej.

Jednakże do końca 2024 r. produkcja ropy spadła do 1,5 mln baryłek dziennie, a samowystarczalność nie została osiągnięta.

W tym okresie rząd federalny przeznaczył w sumie 2,1 biliona pesos, co stanowi około 6,1% produktu krajowego brutto, na wsparcie Pemexu.

Dokonano bezpośrednich transferów na łączną kwotę 1,14 biliona pesos i wprowadzono zwolnienia podatkowe, a podatek od usług wspólnych (DUC) zmniejszono o prawie bilion pesos.

Mimo dokapitalizowania i zwolnień podatkowych Pemex odnotował straty w wysokości 1,3 biliona pesos w sektorze produkcyjnym.

Postawiono na model rafinacji. I to właśnie w tym obszarze Pemex odnotował największe straty.

Priorytet nadano projektom takim jak rafineria Olmeca (Dos Bocas), zakup Deer Park i modernizacja Krajowego Systemu Rafineryjnego.

W latach 2018–2024 Pemex odnotował łącznie 1,34 biliona pesos strat z tytułu rafinacji.

Strategia ta nie doprowadziła do osiągnięcia samowystarczalności paliwowej.

Do 2024 roku import benzyny i oleju napędowego będzie stanowił 50% popytu.

Podczas swojej kadencji Claudia Sheinbaum zasadniczo kontynuowała to samo podejście, polegające na promowaniu rafinacji, odrzucaniu liberalizacji sektora energetycznego i zwiększaniu udziału rządu.

W listopadzie 2024 r. ogłoszono nowy system podatkowy dla Pemexu i wprowadzono podatek „Oil Welfare Tax”, którego stawka wynosi 30% dla ropy naftowej i 11,63% dla gazu ziemnego.

Celem jest uproszczenie opodatkowania, zwiększenie efektywności produkcyjnej i operacyjnej oraz umożliwienie Pemexowi przeznaczania większej części przychodów na cele strategiczne.

Podkreślił potrzebę wzmocnienia Pemexu jako strategicznego przedsiębiorstwa państwowego bez naruszania suwerenności narodowej i zaproponował wspólne przedsięwzięcia, które przyniosłyby korzyści społecznościom tubylczym.

Prawdopodobnie dziś usłyszymy wieści o tych mieszanych kontraktach, które według Pemexu i rządu budzą duże oczekiwania i zainteresowanie wśród krajowych inwestorów.

Plan pracy na lata 2025–2030 przedstawiono w lutym ubiegłego roku.

Plan zakłada osiągnięcie produkcji ropy naftowej na poziomie 1,8 mln baryłek dziennie w ciągu sześciu lat, zagwarantowanie dostaw benzyny i oleju napędowego po przystępnych cenach, bez przekraczania poziomu inflacji, wzmocnienie systemu rafinacji oraz kontynuację wsparcia budżetowego dla Pemexu.

W ostatnich dniach Ministerstwo Skarbu, na czele z Edgarem Amadorem, zabezpieczyło emisję 12 miliardów dolarów w formie wstępnie skapitalizowanych, strukturyzowanych obligacji na spłatę i pożyczki bankowe, co zostało dobrze przyjęte przez agencję ratingową Fitch.

Model operacyjny Pemexu raczej się nie zmieni, biorąc pod uwagę zapisy Planu Pracy Pemexu na lata 2025-2030. Musimy jednak poczekać i zobaczyć, co się zmieni.

Plan, który zostanie przedstawiony na następną dekadę Pemexu, zadecyduje nie tylko o jego wzmocnieniu lub dalszym osłabieniu, ale także, pośrednio, o gospodarce kraju. Zobaczymy.