W wieku 79 lat zmarł aktor Eusebio Poncela
Aktor Eusebio Poncela zmarł w wieku 79 lat w swoim rodzinnym Madrycie, według Hiszpańskiej Akademii Sztuki i Wiedzy Filmowej. Poncela, który zmarł na raka w swoim domu w El Escorial, był zaledwie kilka tygodni przed ukończeniem 80 lat (15 września) i pozostawił po sobie dziedzictwo naznaczone przede wszystkim ryzykiem artystycznym i intensywnym aktorstwem w hiszpańskim filmie, teatrze i telewizji. Jego ostatnią rolą była rola w serialu SkyShowtime Matices , u boku Elsy Pataky, w którym grał psychiatrę. Wiadomość o śmierci Ponceli, który był także producentem, scenarzystą i malarzem, nadeszła w tragicznym tygodniu dla świata kultury, naznaczonym śmiercią aktorki Veróniki Echegui i piosenkarza Manolo de la Calvy.
Antonio Banderas i Eusebio Poncela w filmie „Prawo pożądania”
Kariera tego aktora o magnetycznej prezencji i otwartym podejściu rozpoczęła się na scenie. Rozpoczął studia w madryckiej Szkole Sztuk Dramatycznych w 1965 roku, a dwa lata później zadebiutował w spektaklu „Mariana Pineda” w zespole María Dolores Pradera, a następnie w „Marat-Sade” Adolfa Marsillacha. W latach 70. kontynuował karierę teatralną, występując w „Romeo i Julii” w wersji Pabla Nerudy oraz w „Chao” w reżyserii Alberto Closasa.
Na dużym ekranie zadebiutował w filmie Eloya de la Iglesii „Tydzień zabójcy” (1972), w którym zagrał Néstora, sąsiada uwodzącego seryjnego mordercę granego przez Vicente Parrę. To był pierwszy raz, kiedy De la Iglesia otwarcie poruszył kwestię homoseksualizmu, pomimo wpływu cenzury. Przełom nastąpił w jego karierze w kultowym filmie Ivána Zuluety „Arrebato” (1979), w którym Poncela wcielił się w reżysera filmów klasy B pogrążonego w kryzysie twórczym i osobistym, u boku Cecilii Roth w roli jego byłej partnerki.
Przeczytaj także Manuel de la Calva, jedna z połówek Dynamicznego Duetu, umiera w wieku 88 lat. Sergio Lozano
Jednak jego skok do sławy nastąpił wraz z serialem „Los gozos y las sombras” (1982), adaptacją powieści Gonzalo Torrente Ballestera. Urodzony w Madrycie aktor ponownie współpracował z Rothem przy filmie „Martin (Hache)” Adolfo Aristaráina, za który w 1997 roku otrzymał Srebrnego Kondora. To niewątpliwie jedna z jego najbardziej uznanych ról. Wśród innych wyróżnień, uhonorowano go Nagrodą Specjalną Sant Jordi (2017) za całokształt twórczości oraz Nagrodą Iris dla Najlepszego Aktora Telewizyjnego za rolę w filmie „Carlos, Rey Emperador” (2016).
Poncela pracowała dla Pedra Almodóvara w początkach jego kariery reżysera z La Manchy, grając role w filmach „Matador” i „Prawo pożądania” . W tym drugim filmie zagrała z Antonio Banderasem pełne napięcia sceny seksualne w cielesnej historii, w której Almodóvar otwarcie mówił o homoseksualizmie i transseksualizmie w Hiszpanii lat 80. W telewizji występowała również w serialach takich jak „Águila Roja”, „Isabeth” (jako kardynał Cisneros) i „Merlí”. W teatrze zagrała w sztukach takich jak „Esto no es La casa de Bernarda Alba”, „Makbet” i „Pocałunek kobiety pająka”.
Jego filmografia obejmuje współpracę z takimi reżyserami jak Carlos Saura (El Dorado), Imanol Uribe (El rey pasmado) i Pilar Miró (Werther). W 2001 roku był nominowany do Nagrody Goya dla najlepszego aktora pierwszoplanowego za film Juana Carlosa Fresnadillo „Intacto” , thriller fantasy, w którym zagrał Federica, specjalistę od odkrywania ludzi obdarzonych darem szczęścia.
Dorastał w czasach dyktatury Franco w robotniczej dzielnicy Vallecas, w rodzinie robotniczej. O swoim ojcu, „kulturalnym socjaliście, który zmarł w wieku osiemdziesięciu lat, pomagając innym”, bez stałej pracy w okresie powojennym, powiedział: „Był bardzo dobrym człowiekiem, tak życzliwym i delikatnym, że został pozbawiony osobowości, a oni go wykończyli… Był człowiekiem zmiażdżonym przez wojnę, w której walczył po przegranej stronie, i przez to, co wydarzyło się później”.
Aktor miał trudną przeszłość z narkotykami, zmagając się z uzależnieniami, takimi jak heroina, z których później się wyleczył. „Każdy ma swój czyściec, a ja już swój przeszedłem. Uważam się za przedstawiciela pokolenia, które było królikiem doświadczalnym w kwestii narkotyków. Ale to dla mnie zapomniana sprawa. Wpadłem w to, jak wszyscy wiedzą. Cieszyłem się z tego i cierpiałem, bo musiałem się z tego wydostać sam, z jajami. Nigdy nie wywoływałem skandali ani nie spekulowałem na ten temat. To była prywatna, intymna sprawa” – oświadczył w 1996 roku.
lavanguardia
%3Aformat(jpg)%3Aquality(99)%3Awatermark(f.elconfidencial.com%2Ffile%2Fbae%2Feea%2Ffde%2Fbaeeeafde1b3229287b0c008f7602058.png%2C0%2C275%2C1)%2Ff.elconfidencial.com%2Foriginal%2F509%2F270%2F059%2F509270059c34bff438656825f27c4885.jpg&w=1280&q=100)
