13 gmin Sainte-Baume zobowiązało się do zrównoważonej gospodarki leśnej

Zaangażowanie jest silne i musi spełniać określone wymagania. Jest częścią długoterminowego, łańcuchowego procesu. Każde ogniwo — od właścicieli do użytkowników — przyczynia się do ochrony środowiska i równowagi bioróżnorodności. Wszystkie zainteresowane strony podzielają również wartości etyczne i społeczne. Pod przewodnictwem Regionalnego Parku Przyrodniczego Sainte-Baume (PNR), dziesięć nowych gmin przystąpiło do certyfikacji PEFC (1) w zakresie zrównoważonej gospodarki leśnej. Od trzech w 2018 r. (La Roquebrussanne, Tourves i Saint-Zacharie) jest obecnie trzynaście (2) certyfikowanych gmin, reprezentujących 70% (6500 ha) powierzchni lasów gminnych w regionie. Oprócz tych działek są te — które są członkami od ponad dwudziestu lat — lasów państwowych, wrażliwych obszarów naturalnych w Bouches-du-Rhône (departament 13) i 10 000 ha lasów prywatnych. Łącznie certyfikat PEFC posiada 24 800 ha Parku Narodowego, co stanowi prawie 30% powierzchni leśnej parku (22% w 2018 r.).

Specyfikacja

Każdy właściciel gruntu musi posiadać dokument zrównoważonego zarządzania (wytyczne, diagnozę, harmonogram prac itp.) i przestrzegać specyfikacji certyfikacji. W zależności od obszaru, zobowiązują się do zaniechania wycinki lub ograniczenia jej do 5 hektarów, a także do odnawiania lasów. „Jest cała sekcja poświęcona zachowaniu bioróżnorodności, starzeniu się obszarów, starzeniu się martwego drewna itp.”, wyjaśnia Stéphanie Singh, kierownik projektu energetyki leśnej w Rezerwacie Przyrody PNR. Celem jest poszanowanie łańcucha zwierzęcego i naturalnego nawożenia gleby. „PEFC działa również na rzecz równowagi między lasem a zwierzyną łowną”.

Chodzi również o delikatne podejście na poziomie krajobrazu „w pielęgnacji obrzeży, przy zachowaniu bukietów...”. Zabronione jest stosowanie herbicydów, preparatów fitofarmaceutycznych, OGN, a stosowanie nawozów jest ograniczone.

„W przypadku lasów komunalnych istnieje problem wielofunkcyjności: zachowania jakości życia mieszkańców, środowiska… Należy podjąć realne działania zarządcze, aby lasy były zdrowe i w pełni spełniały swoją rolę”.

Właściciele gruntów mają swobodę wyboru przeznaczenia drewna: na opał (drewno liściaste), masę papierniczą lub drewno energetyczne (drewno iglaste). Bardzo niewielka część gruntów jest przeznaczona pod uprawę drewna.

Szkolenia, bezpieczeństwo…

Drugim ogniwem jest to, że przedsiębiorstwa leśne muszą również przestrzegać szeregu zasad dotyczących szkoleń, bezpieczeństwa pracowników, prawidłowego stanu technicznego sprzętu itp. Ponadto muszą być wyposażone w zestaw anty-zanieczyszczający, a identyfikowalność ilości drewna jest koniecznością, podobnie jak w całym łańcuchu dostaw.

Przeprowadzane są losowe kontrole – poprzez losowanie – u właścicieli gruntów. Oraz na terenach drwali, „aby sprawdzić, czy drzewa zostały ścięte, czy pozostałe nie zostały uszkodzone, czy na ścince nie ma plam oleju, czy nie ma dużych kolein na poziomie gruntu…”.

Kolejnymi ogniwami tego łańcucha są przetwórcy, najpierw tartaki, potem stolarze, cieśle... „Są oni co roku audytowani przez niezależną instytucję” , podobnie jak papiernie, drukarnie i elektrownie na biomasę w Brignoles i Gardanne, które posiadają certyfikat PEFC. „Każdy członek ma swój własny numer certyfikacji. To pozwala nam śledzić pochodzenie drewna”.

Zaangażowanie członków można oceniać na kilku poziomach: w zamówieniach publicznych – na przykład PNR wymaga certyfikacji w przetargach – w celu uzyskania pomocy finansowej na prace leśne, w zakresie wykorzystywania marki w komunikacji itd. Na końcu łańcucha użytkownicy faktycznie mają gwarancję pochodzenia produktu.

1. PEFC: Program zatwierdzania certyfikatów leśnych lub po francusku program uznawania certyfikatów leśnych.

2. Belgentier, Cuges-les-Pins, Gémenos, La Cadière-d'Azur, La Roquebrussanne, Le Beausset, Pourcieux, Pourrières, Riboux, Saint-Zacharie, Signes, Tourves i Trets.