Eva Victor, reżyserka filmu „Przepraszam, kochanie”, czyli kino jako lekarstwo

Udana zmiana kariery. Po tym, jak pod koniec lat 2010. zyskała sławę dzięki krótkim, humorystycznym filmikom publikowanym na X, w wieku 31 lat, Eva Victor, identyfikująca się jako osoba niebinarna, rozpoczyna drugą karierę jako aktorka, scenarzystka i reżyserka filmem „Sorry, Baby” , który zdobył nagrodę na Festiwalu Filmowym w Sundance i został wybrany w maju w Cannes do udziału w konkursie Filmmakers' Fortnight . „Dotarłam do kresu pragnienia tworzenia obiektów, które miały być publikowane i komentowane tego samego dnia” . „Zwierza się Amerykanin w lipcowy piątek na Zoomie. Chciałem pójść w kierunku czegoś dłuższego i głębszego”.

Agnès, jej postać niespokojnej kobiety próbującej przezwyciężyć traumę, niewątpliwie wiele zawdzięcza własnym doświadczeniom, do których niechętnie powraca. Eva Victor, która kilka lat temu padła ofiarą napaści seksualnej, mówi, że odnalazła ukojenie w kręceniu filmu „ Sorry, Baby” : „Jako reżyserka, wchodząc na scenę, decydowałam, gdzie w danym momencie powinno się udać moje ciało. Czułam się otoczona i bezpieczna”. Reżyserce zależało przede wszystkim na tym, aby „ludzie przybyli na plan z przekonaniem, że film się nimi zaopiekuje”. Mając nadzieję na zjednoczenie społeczności widzów: „Myślę, że śmiejąc się i płacząc razem, ludzie uwalniają coś istotnego”.

Pozostało Ci 67,86% artykułu do przeczytania. Reszta jest zarezerwowana dla subskrybentów.