2 opozycyjnych MPP stworzyło plan rozwiązania kryzysu bezdomności w Ontario w ciągu 10 lat. Czy to zadziała?

Posłowie Partii Zielonych i Partii Liberalnej wspólnie opracowali plan, który ich zdaniem może rozwiązać kryzys mieszkaniowy w Ontario w ciągu 10 lat.

Kitchener Centre MPP Aislinn Clancy i Etobicoke-Lakeshore MPP Lee Fairclough są współsponsorami projektu ustawy prywatnego posła, który, jak twierdzą, tworzy plan stawiający na pierwszym miejscu mieszkalnictwo. Eksperci, z którymi rozmawiał CBC News, powiedzieli, że choć projekt nie jest idealny, jeśli zostanie przyjęty, podejmie on ważne kroki w celu rzeczywistego rozwiązania kryzysu bezdomności odczuwanego w gminach w całym Ontario.

Ustawa nr 28 „Koniec bezdomności z mieszkalnictwem” obejmuje utworzenie przenośnego zasiłku mieszkaniowego, powołanie komitetu doradczego składającego się z osób posiadających wiedzę specjalistyczną i gromadzenie danych na temat mieszkań wspomaganych, aby upewnić się, że prowincja realizuje swoje cele.

„Każdy mieszkaniec Ontario zasługuje na stabilne, bezpieczne i niedrogie miejsce do życia, a nowe przepisy oferują rozwiązanie i jasną ścieżkę opartą na dowodach, współczuciu i zaangażowaniu w traktowanie mieszkalnictwa jako prawa człowieka” – powiedział Clancy na konferencji prasowej we wtorek.

Fairclough twierdzi, że aby znaleźć prawdziwe rozwiązania, należy zająć się przyczynami bezdomności.

„Mamy dane, mamy plany działania i jak wspomniano w tym projekcie ustawy, zasada „mieszkanie przede wszystkim” jest sprawdzoną polityką mającą na celu położenie kresu chronicznej bezdomności” – powiedział Fairclough.

Kelly Welch, która pochodzi z regionu Waterloo i ma niepewne warunki mieszkaniowe, powiedziała, że ​​czasami miała w kieszeni tylko 20 dolarów. Oznaczało to, że musiała sama znaleźć sposoby na poruszanie się po systemie i uważa, że ​​to doświadczenie może być bezcenne dla rządu.

„Popieram ten projekt ustawy i dzielenie się tym doświadczeniem, ponieważ naprawdę znajdujemy rozwiązania” – powiedziała na konferencji prasowej.

„Chciałbym podnieść na duchu doświadczenia innych i podzielić się nimi, ponieważ każdy zasługuje na dom, a posiadanie bezpiecznego, pewnego mieszkania było pierwszym krokiem do zbudowania mojego życia”.

ZOBACZ | Poseł Partii Pracy z okręgu Kitchener Centre współsponsoruje projekt ustawy mającej na celu rozwiązanie problemu bezdomności :

Coraz więcej osób doświadcza bezdomności

Raport opublikowany przez Stowarzyszenie Gmin Ontario w styczniu 2025 r. wykazał, że w 2024 r. ponad 80 000 mieszkańców Ontario było bezdomnych, co stanowi wzrost o 25% w porównaniu z rokiem 2022.

„Ontario znajduje się w punkcie zwrotnym kryzysu bezdomności” – ostrzega raport, zauważając, że bez „znaczącej interwencji” liczba osób bezdomnych w prowincji może się potroić do 2035 roku.

Odnotowano, że 25 proc. osób doświadczających bezdomności to dzieci i młodzież, przy czym problem ten dotyka w nieproporcjonalnie dużym stopniu ludność tubylczą – 45 proc. osób doświadczających przewlekłej bezdomności w społecznościach północnych identyfikuje się jako rdzenni mieszkańcy.

„Szacuje się, że w północnym Ontario liczba osób bezdomnych wzrosła o 204 procent od 2016 r., z 1771 osób do 5377 osób w 2024 r.”, czytamy w raporcie.

Tymczasem miasta w Ontario odnotowały wzrost liczby uchodźców i osób ubiegających się o azyl, które potrzebują pomocy w znalezieniu stałego mieszkania.

„Rosnąca presja kryzysu bezdomności w Ontario jest najbardziej odczuwalna na szczeblu lokalnym. Władze miejskie mają za zadanie reagować na pilne potrzeby, jednocześnie próbując uporać się z lukami w infrastrukturze, które ograniczają ich zdolność do znalezienia długoterminowych rozwiązań” – czytamy w raporcie.

„Społeczności są głęboko dotknięte, a osoby i rodziny znoszą traumę bezdomności, a sąsiedzi twierdzą, że długotrwała bezdomność i ludzie mieszkający na zewnątrz są niedopuszczalni, domagając się pilnych działań ze strony rządów”.

Mieszkania najpierw prace: Ekspert

Koncepcja „najpierw mieszkanie” stanowi istotną część projektu ustawy złożonego przez posłów Clancy’ego i Fairclougha. Oznacza ona, że ​​zapewnienie mieszkań powinno być pierwszym krokiem do udzielenia ludziom pomocy w rozwiązywaniu innych problemów.

Carolyn Whitzman, profesor nadzwyczajny i starszy badacz mieszkalnictwa na Uniwersytecie w Toronto, mówi, że zawsze jest świetnie, gdy politycy rozumieją, że zapewnienie mieszkań „to jedyny sprawdzony sposób na zakończenie bezdomności”.

„Mam nadzieję, że ta wiedza przekroczy granice polityki, ponieważ potrzeba pokolenia, aby wyeliminować bezdomność i skoordynować działania na wszystkich szczeblach władzy, przede wszystkim na szczeblu prowincji” – powiedziała w wiadomości e-mail dla CBC News.

Przywołała przykład Finlandii, która wprowadziła podejście stawiające na pierwszym miejscu mieszkania i stawia sobie za cel całkowite wyeliminowanie bezdomności do 2027 roku.

Maritt Kirst jest profesorem nadzwyczajnym w programie psychologii społecznej na Uniwersytecie Wilfrid Laurier w Waterloo, a także współdyrektorem Centrum Badań, Nauki i Działań Społecznościowych oraz dyrektorem Community Mental Health Research Interest Group.

Powiedziała, że ​​pochwaliła posłów prowincjonalnych za uwzględnienie w projekcie ustawy podejścia „mieszkanie na pierwszym miejscu”.

„Podczas gdy największe badanie eksperymentalne dotyczące podejścia „najpierw mieszkanie” przeprowadzono w Kanadzie w latach 2008–2013 — projekt At Home/Chez Soi — i dostarczyło ono znaczących dowodów na skuteczność programu „najpierw mieszkanie”, Kanada pozostaje w tyle w porównaniu z innymi krajami pod względem wdrażania tego podejścia” — stwierdziła w wiadomości e-mail.

Kirst powiedziała, że ​​inną ważną częścią projektu ustawy zgłoszonego przez posła jest powołanie komitetu doradczego, w którego skład weszłyby osoby z doświadczeniem życiowym.

„Kluczowe jest uwzględnienie głosów osób z doświadczeniem życiowym w rozwoju każdej inicjatywy politycznej, aby dokładnie odzwierciedlić potrzeby ludności i to, co dla niej działa” – powiedział Kirst.

„Uchwalenie takiego projektu ustawy wsparłoby bardzo potrzebną zmianę od silnego polegania rządów na rozwiązaniach doraźnych, takich jak schroniska awaryjne i podejścia, które kryminalizują osoby doświadczające bezdomności, w kierunku skutecznych rozwiązań mających na celu zakończenie bezdomności w Ontario”.

Niektórzy ludzie „utknęli” w bezdomności

Kaite Burkholder Harris, dyrektor wykonawcza Alliance to End Homelessness Ottawa i współprzewodnicząca Ontario Alliance to End Homelessness, mówi, że docenia również skupienie się na mieszkalnictwie i uważa ten cel za możliwy do osiągnięcia.

„Jeśli odpowiednio wyposażymy nasze budynki i faktycznie wybudujemy całe łodzie mieszkań non-profit, myślę, że moglibyśmy zobaczyć poważne zmiany w stosunkowo krótkim czasie” – powiedziała w wywiadzie.

Powiedziała, że ​​obecna ścieżka, na której znajduje się prowincja, nie rozwiąże kryzysu bezdomności w ciągu następnej dekady. Burkholder Harris mówi, że dzięki ustawie nr 6 — Safer Municipalities Act, która jest obecnie w fazie prac komisji i która wprowadziłaby surowsze kary, gdyby ktoś został przyłapany na używaniu narkotyków lub alkoholu w namiocie oraz za wykroczenia związane z wtargnięciem — prowincja „kryminalizuje doświadczenie bycia bezdomnym”.

Burkholder Harris mówi, że panuje błędne przekonanie, iż każda osoba bezdomna ma złożone potrzeby, ale dodaje, że niektórzy po prostu potrzebują miejsca do życia.

„Niektóre osoby, które są w bardzo złym stanie, potrzebują pewnego rodzaju zakwaterowania” – dodała.

„Wiele osób budzi się rano i idzie do pracy… i zarabia najniższą krajową, przez co nie stać ich na czynsz” – powiedziała, zauważając, że jeśli ktoś zalega z czynszem i zostaje eksmitowany, może minąć trochę czasu, zanim uda mu się uzbierać pieniądze na opłacenie pierwszego i ostatniego czynszu w swojej okolicy.

„Jeśli jednak ci ludzie pozostaną bezdomni, ich potrzeby staną się bardziej złożone” – stwierdziła.

Zbieranie danych niezbędne do opracowania strategii

Dawn Parker, profesor w Katedrze Planowania Uniwersytetu w Waterloo, mówi, że jej pierwsze wrażenie na temat projektu ustawy zgłoszonego przez posła jest takie, że stanowi on ważny krok w gromadzeniu bardzo potrzebnych danych na temat tego, co dzieje się w prowincji.

„Politycznie nie jest to strategia mająca na celu zakończenie bezdomności. Nie sądzę, aby prawdziwa strategia mająca na celu zakończenie bezdomności miała jakiekolwiek szanse na przejście przez legislaturę w tym momencie trwania rządu” – powiedział Parker.

„To, co tak naprawdę proponuje ten projekt ustawy, to rozpoczęcie śledzenia, poważne rozpoczęcie śledzenia danych, na temat bezdomności i mieszkań dla tych, którzy byli bezdomni lub którzy popadli w bezdomność. Poza tym, prosi prowincję o opracowanie strategii”.

Parker mówi, że Partia Zielonych i Nowa Demokratyczna Partia w Ontario, a także na szczeblu krajowym, zaproponowały praktyczne rozwiązania mające na celu rozwiązanie różnych problemów związanych z mieszkalnictwem i wyjaśnienie, dlaczego stało się ono nieosiągalne cenowo. Rozwiązania te obejmują budowę mieszkań komunalnych na gruntach publicznych, wprowadzenie podatku od pustych domów i wykorzystanie strefowania inkluzywnego, które wymaga od prywatnych deweloperów uwzględnienia określonego odsetka mieszkań przystępnych cenowo w nowych osiedlach mieszkaniowych wielorodzinnych.

Żadna z tych porad nie jest nowa – mówi, zaznaczając, że zaczęła rozmawiać z mediami o tęsknocie za mieszkaniami klasy średniej prawie dziesięć lat temu.

„Eksperci od budownictwa mieszkaniowego powtarzają te same rzeczy w kółko i w kółko od lat” — powiedział Parker. „Ciągle udzielamy tych samych rad. To prowincja decyduje, kiedy i jak zastosuje się do tych rad”.

Parker mówi, że ma nadzieję, że obecny rząd Ontario naprawdę rozważy treść projektu ustawy złożonego przez posła Liberalno-Zielonych, ponieważ tak naprawdę zaleca on zebranie większej ilości informacji, aby móc podejmować lepsze decyzje.

„To dość łagodny projekt ustawy, który głównie wzywa do spójnego raportowania i śledzenia danych. Mam nadzieję, że zostanie przyjęty” – powiedziała.

„Jeśli się nie wydarzy, to dlaczego? Dlaczego istnieje strach przed informacją? Wszyscy powinniśmy cenić i wspierać wysiłki mające na celu dostarczenie danych i światła dziennego do problemów, z którymi się mierzymy, abyśmy wszyscy mówili na podstawie tych samych informacji i o tych samych rzeczach”.