Desi Arnaz: Piosenkarz, mąż, tata i człowiek, który „wynalazł” telewizję

Jesienią 1951 roku widzowie telewizyjni poznali rudowłosą kobietę z obsesją na punkcie show-biznesu i jej męża, lidera zespołu, granego przez parę z prawdziwego życia, Lucille Ball i Desi Arnaz. Podczas gdy Lucy była bez wątpienia gwiazdą na ekranie, poza kamerą to Desi, uchodźca z Kuby, który nie miał żadnego związku ze światem rozrywki, zmienił sposób działania telewizji.

Najważniejszą rzeczą, o której ludzie nie wiedzą, jest to, że Arnaz i jego koledzy podjęli decyzję o nakręceniu „Kocham Lucy” na 35-milimetrowym czarno-białym filmie, „umożliwiając jego zachowanie, a w zasadzie wynalezienie powtórek, a następnie sprzedaży syndykacyjnej i całego współczesnego sposobu, w jaki działa ekonomia telewizyjna”.

Jednym z najbardziej uderzających odkryć w książce Purduma, „Desi Arnaz: The Man Who Invented Television”, jest powód, dla którego w ogóle powstał ten program. „Został stworzony częściowo po to, by uratować ich małżeństwo” — powiedział. „Desi był w trasie, co pozwalało mu na romanse, a to bardzo przeszkadzało Lucy. Osiągnęła granice swojej kariery filmowej i dostała program radiowy zatytułowany „My Favorite Husband”, w którym grała zwariowaną gospodynię domową, żonę piątego wiceprezesa banku. A CBS powiedziało: „Chcielibyśmy, aby ten program przeszedł do telewizji”. A Lucy powiedziała: „Cóż, chcę wystąpić w programie telewizyjnym tylko wtedy, gdy Desi będzie mógł być w nim ze mną i zagrać mojego męża”.

CBS i sponsorzy martwili się, że widzowie nie zaakceptują ich jako pary. (Nieważne, że byli małżeństwem od dziesięciu lat.) Desi i Lucy chcieli również nakręcić program w Los Angeles, gdzie się osiedlili. W tamtym czasie Nowy Jork był centrum produkcji telewizyjnej.

„Wszystko kręciło się wokół rodziny” – powiedziała córka Lucie Arnaz, która urodziła się zaledwie sześć tygodni przed tym, jak jej rodzice nakręcili pierwszy odcinek „I Love Lucy”. „Zawsze chodziło o: 'Nie, nie, nie. Mamy plan. Chcemy być razem. Chcemy być w Kalifornii.' Co jest szalone, gdy jesteś nikim. On nie był wielką gwiazdą. Ona była przyzwoitą gwiazdą, wiesz, filmy klasy B. I że oni tak postawili nogę i powiedzieli: 'Cóż, nie, nie chcemy tego robić'? To szaleństwo!”

Ale Desi i Lucy byli gotowi zaryzykować. CBS zgodziło się na ich warunki dopiero po tym, jak gwiazdy zgodziły się na obniżkę płac. Ale w zamian Arnaz zażądał, aby para posiadała prawa do serialu. Ryzyko się opłaciło: już w pierwszym odcinku America zakochała się w Lucy i Desi.

Lucy miała 39 lat. Mężczyzna, który urodził się jako Desiderio Arnaz, miał 33 lata i był o wiele dalej od swojego wychowania jako jedynak w prominentnej rodzinie w Santiago na Kubie. Jego ojciec był burmistrzem miasta, a matka córką współzałożyciela Bacardi Rum. Podczas rewolucji kubańskiej w 1933 r. rodzina straciła wszystko. Nastoletni Desi i jego ojciec uciekli do Miami i zamieszkali w magazynie opanowanym przez szczury.

Mówił o sobie, że jest uchodźcą, nie imigrantem. „Został przesiedlony; nie przybył na nasze brzegi dobrowolnie” — powiedział Purdum. „Przybył tutaj w wyniku tragedii, naprawdę. I myślę, że nigdy się z tym nie pogodził”.

Ale potrafił grać na gitarze. Zatrudniony przez lidera zespołu Xaviera Cugata, Desi zapoznał publiczność nocnych klubów z afro-kubańską congą i tym, co stało się jego znakiem rozpoznawczym, „Babalu”.

W 1940 roku Arnaz wskoczył na duży ekran w „Too Many Girls”, gdzie poznał swoją partnerkę w Lucille Ball. Para pobrała się sześć miesięcy później.

„I Love Lucy” przyniosłoby parze ogromne bogactwo. To Desi wpadł na pomysł, żeby kupić RKO Studios, które on i Lucy przemianowali na Desilu, a które stało się gigantem produkcji telewizyjnej, z większą liczbą hal dźwiękowych niż MGM, 20th Century Fox czy Warner Brothers. „To był ich szczyt” — powiedział Purdum. „A potem poszło już tylko gorzej, bo Desi pił”.

Ale picie nie było jego jedynym uzależnieniem. „Ludzie mówią, że miał romanse” – powiedziała Lucie. „Nigdy nie miał romansu . Nawet nie znał imion tych lasek, wiesz? Były dziwkami.

„Kochał moją matkę. Kochał swoją rodzinę. To był bardzo wyjątkowy, dziwny problem i myślę, że dlatego została z nim tak długo, bo to rozumiała. Nie sądzę, żebym mogła zrobić to, co ona. Ale jakoś w tamtym czasie, z tym, co mieli, z tym, czego potrzebowali od siebie nawzajem, wytrzymali tak długo, jak mogli”.

W 1960 roku, kiedy Lucie Arnaz miała osiem lat, a jej brat Desi Jr. siedem, najsłynniejsza amerykańska para ogłosiła zakończenie swojego programu – i swój ślub.

„Byliśmy w ich domu w Palm Springs” – wspominała Lucie. „I powiedzieli, że: »Kochamy się, ale bycie mężem i żoną jest zepsute. I nie możemy już żyć razem«. I pamiętam, że mój brat powiedział: »Ale jeśli jest zepsute, to czy nie możesz tego po prostu naprawić? Czy nie możesz tego czymś położyć i naprawić?« A oni powiedzieli: »Nie sądzę«.

„Prawda jest taka, Mo, że byli szczęśliwsi po rozwodzie. Krzyki, kłótnie i wszystko inne ustało” – powiedziała Lucie.

Zapytałem: „A kiedy ci o tym powiedziano, czy odruchowo stałeś się opiekuńczy wobec swojego młodszego brata?”

„Chciałabym, żebyś był moim terapeutą, kiedy dorastałem, Mo!” Lucie się zaśmiała. „Myślę, że w większości byłam bardzo opiekuńcza wobec mojego taty, wierz lub nie. Naprawdę było mi go żal”.

Dlaczego? „Nie wiem. Myślę, że dlatego, że czułam, że to on został wyrzucony. Nadal byliśmy w domu. I czułam, że to on jest obwiniany. Chociaż byłam za młoda, żeby zrozumieć, o co w tym wszystkim chodzi, wiedziałam, że ma problemy. Wiedziałam, że czasami będzie pił. Ale to naprawdę się pogorszyło, kiedy byłam starsza, kiedy byłam, powiedzmy, nastolatką. Ale po prostu było mi go szkoda ”.

Zarówno Ball, jak i Arnaz ożenili się ponownie, on z Edith Hirsch, przyjaciółką rodziny. Lucy zagrała w kilku programach telewizyjnych. Desi wyprodukował serial „The Mothers-in-Law”, napisał autobiografię i ostatecznie wytrzeźwiał z pomocą syna, który sam był byłym narkomanem.

„To było fantastyczne” – powiedziała Lucie. „To, jak, moje najlepsze wspomnienie o nim do dziś, to mieć go, faceta, który powiedział: 'Nie prałem brudów na wierzchu przed innymi ludźmi', a potem, kiedy w końcu podjął decyzję po śmierci swojej żony, Edie, kochanej, cudownej Edie, powiedział: 'Nie mogę już tego robić'. Wstał i powiedział: 'Mam na imię Desi i jestem alkoholikiem'. I to jest mój najdumniejszy moment, że stanął obok mnie i patrzyłam, jak to robi, by wziąć odpowiedzialność i spróbować to rozwiązać”.

Niecały rok później u Arnaza zdiagnozowano raka płuc. „Moja matka przyjechała odwiedzić tatę w Del Mar, kiedy był chory” — powiedziała Lucie. „Pobiegłam i zdobyłam tyle kaset VHS, ile mogłam znaleźć, i siedzieli tam przez kilka godzin, oglądali stare programy „I Love Lucy”, śmiali się i wspominali”.

30 listopada 1986 roku, w rocznicę ich ślubu, Desi i Lucy porozmawiali po raz ostatni.

„Był bardzo, bardzo chory” – powiedziała Lucie. „I powiedziałam: 'Zaraz do niego zadzwonię, więc powiedz, co chcesz powiedzieć'. I po prostu przyłożyłam mu telefon do ucha. I wszystko, co słyszałam, to: 'Kocham cię', jakieś pięć razy z rzędu. A on posłuchał i powiedział: 'Ja też cię kocham, kochanie'. A potem powiedział: 'Powodzenia z twoimi występami'”.

Dwa dni później Desi Arnaz zmarł w wieku 69 lat.

Kończymy z samym człowiekiem, podczas hołdu w 1954 roku, którego gospodarzem był Ed Sullivan, rozmyślającym o swojej niezwykłej podróży: „Przyjechaliśmy do tego kraju i nie mieliśmy ani centa w kieszeniach. Od czyszczenia klatek kanarków do tej nocy tutaj w Nowym Jorku, to długa droga. I nie sądzę, żeby był jakikolwiek inny kraj na świecie, który dałby ci taką możliwość. Chcę powiedzieć: „Dziękuję, dziękuję, Ameryko”.

PRZECZYTAJ FRAGMENT: „Desi Arnaz: Człowiek, który wynalazł telewizję” Todda S. Purduma

Więcej informacji:

Historia wyprodukowana przez Kay Lim. Redaktor: Joseph Frandino.

Zobacz także:

• Nadal kochamy Lucy („Sunday Morning”)